«Eίναι αθλητής της ξιφασκίας με αμαξίδιο από το 2008, ύστερα από ένα τροχαίο και έναν σοβαρό τραυματισμό στη θωρακική μοίρα. Αγωνίζεται στη σπάθη αλλά και στο ξίφος μονομαχίας. Είναι ιχθύς στο ζώδιο. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του στο Μόντρεαλ, το 2009. Έχει κατακτήσει πολλές διακρίσεις σε διεθνείς διοργανώσεις, ανάμεσά τους ένα χρυσό στην Πολωνία, 3 χάλκινα μετάλλια στο Μόντρεαλ, την Ιταλία και το Ντουμπάι καθώς και την 8η θέση στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου. Ενδόμυχα εύχεται να φάει ο Τομ τον Τζέρι. Παίζει μπάσκετ στην ομάδα του Αμαρουσίου και στην Εθνική ομάδα.»
Με αυτόν τον τρόπο συστήνεται ο Πάνος Τριανταφύλλου στο ευρύ κοινό μέσα από το site που δημιούργησε η Samsung για την καμπάνια «Γνώρισε τους» λίγο πριν την έναρξη των Παραολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Σήμερα θα προσθέταμε στις διακρίσεις του και το αργυρό μετάλλιο στην ξιφασκία. Φυσικά ένα τέτοιο αποτέλεσμα φέρνει αρκετή παραπάνω δημοσιότητα για έναν αθλητή ή καλύτερα αγωνιστή με όλη τη σημασία της λέξης. Στη συζήτηση που είχαμε μαζί του μας έβαλε στα μυστικά της ξιφασκίας, μίλησε για την ανάγκη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο χώρο του αθλητισμού και μας εξήγησε πως o αθλητισμός βοήθησε να γίνει η ζωή του με την αναπηρία λίγο καλύτερη.
Επειδή τα περισσότερα Μέσα ασχολούνται μαζί σας όταν γίνονται οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, εσείς έχετε κανονικές αθλητικές δραστηριότητες και την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου; Σίγουρα αυτό που ακούγεται και φαίνεται είναι η Παραολυμπιακή οργάνωση αλλά για να καταφέρω να πάρω μέρος σε αυτή την κορυφαία διοργάνωση, έχω περάσει μια σειρά αγώνων από πανευρωπαϊκά μέχρι παγκόσμια πρωταθλήματα. Επίσης δύο χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκινά η διαδικασία της πρόκρισης όπου μαζεύεις βαθμολογία, οπότε κάθε αγώνας είναι πολύ σημαντικός. Μια καλή επίδοση είναι πάρα πολύ σημαντική για να καταφέρεις να πάρεις την πρόκριση.
Γίνονται συνέχεια τουρνουά ξιφασκίας; Κάθε άθλημα έχει έναν με δύο αγώνες το χρόνο. Η ξιφασκία έχει αρκετούς αγώνες. Πέντε με έξι το χρόνο μαζί και με το πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Υπάρχουν αρκετοί αθλητές ξιφασκίας στη χώρα μας; Είμαστε δώδεκα άτομα από τους οποίους οι τέσσερις καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση.
Οπότε είναι καλή η ομάδα. Η καλύτερη (γέλια)! Όχι επειδή καταφέραμε να προκριθούμε, αλλά επειδή έχουμε όλοι διακρίσεις.
Όλη η ομάδα που συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς είναι καλή. Μόνο τα μετάλλια να δει κανείς. Ναι, συμφωνώ. Ενώ τα αγωνίσματα είναι ατομικά, θεωρώ ότι λειτουργήσαμε σαν ομάδα. Όταν η μια επιτυχία ερχόταν μετά την άλλη παίρναμε και οι υπόλοιποι θάρρος και κουράγιο να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο.
Εσένα πως σου ήρθε να ασχοληθείς με την ξιφασκία; Τυχαία. Επειδή είμαι αθλητής του μπάσκετ σε αμαξίδιο, ήθελα να δοκιμάσω ένα ατομικό άθλημα για να έχω διακρίσεις και να κυνηγήσω τη συμμετοχή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Επειδή έχω μακριά χέρια μου ταίριαξε η ξιφασκία. Στο πρώτο τρίμηνο που έκανα προπονήσεις κατέβηκα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μόντρεαλ και πήρα χάλκινο μετάλλιο. Ε, αυτό μου έδειξε ότι πρέπει να συνεχίσω.
Είχες δοκιμάσει και άλλα αθλήματα; Έκανα μια ρίψη ακόντιο, μια ρίψη σφαίρα αλλά δοκίμασα πιο ενεργά την ξιφασκία και έμεινα εκεί.
Για εμάς τους άσχετους, είναι λίγο κινηματογραφικό άθλημα η ξιφασκία. Μα υπάρχει και θεατρική ξιφασκία. Πολλοί όταν βλέπουν ξιφασκία δεν καταλαβαίνουν και τι γίνεται. Τους φαίνεται σαν μάχη. Όταν βλέπουν αγώνα δεν ξέρουν που πάει ο πόντος ή γιατί διαλέγει ο διαιτητής να πάει κάπου ο πόντος. Βλέπεις απλά κάτι λαμπάκια ν´αναβοσβήνουν. Υπάρχουν κανονισμοί, που από όσο ξέρω, μόνο οι ξιφομάχοι τους γνωρίζουν.
Υπάρχει κάποια συμβουλή να μας δώσεις ώστε να καταλαβαίνουμε στο ελάχιστο τι γίνεται; Ο πιο γρήγορος, ο πιο δυναμικός και ο πιο έξυπνος είναι αυτός που θα κερδίσει.
«Το ότι εγώ κατάφερα να πάρω το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς είναι ένας άθλος».
Είναι περισσότερο το σώμα ή το μυαλό που παίζει ρόλο; Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Χρειάζεσαι τεχνική για να μπορείς να σημαδέψεις σωστά στα σημεία που χρειάζεται όπως είναι το κεφάλι, όμως και το στήθος. Χρειάζεται μια πάρα πολύ καλή φυσική κατάσταση γιατί μπορεί να φαίνεται στατική η ξιφασκία σε αμαξίδιο αλλά όλη την ώρα κινείς και τα δύο χέρια, το σώμα μπρος πίσω, τα πόδια σε όσους έχουν κίνηση στα πόδια. Άρα, μιλάμε για άριστη φυσική κατάσταση από τη μία και εξυπνάδα από την άλλη που σε συνδυασμό φέρνουν τα καλά αποτελέσματα.
Εξυπνάδα γιατί; Πρέπει να προβλέψεις το χτύπημα του αντιπάλου, τι θα κάνεις μετά στην αντίδραση του και πάει κάπως έτσι. Είναι ένα αγωνιστικό σκάκι με σπαθιά.
Ο άλλος γιατί μας κέρδισε στον τελικό; Είχε προπονηθεί πάρα πολύ καλά. Εγώ σαν Έλληνας αθλητής έκανα την καλύτερη προετοιμασία που μπορούσα να κάνω. Ίσως να μην ήταν αρκετή. Στο εξωτερικό είναι καλύτερες οι συνθήκες, είναι πιο πολλοί οι αθλητές και πιο υψηλό το επίπεδο. Ένας σύλλογος μπορεί να έχει 100 άτομα που να προπονούνται μαζί. Το ότι εγώ κατάφερα να πάρω το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς είναι ένας άθλος. Όλη η πορεία του αντιπάλου μου δείχνει ότι το άξιζε το χρυσό γιατί είναι ένας πάρα πολύ καλός αθλητής. Εγώ πήγα να του το κλέψω, αλλά δεν τα κατάφερα. Την επόμενη φορά.
Καταρχάς, η δεύτερη θέση είναι μια απίστευτη διάκριση. Εσένα όμως σαν αθλητή δεν σε πεισμώνει παραπάνω το γεγονός ότι έφτασες στην πηγή και δεν ήπιες νερό; Σίγουρα. Εγώ πήγαινα για το χρυσό μετάλλιο. Η ξιφασκία είναι ένα πολύ απρόβλεπτο άθλημα. Επειδή ήμασταν ισάξιοι όλοι οι αθλητές, μπορούσαμε να χάσουμε ή να κερδίσουμε όλοι. Μπορεί να έβγαινα τελευταίος, μπορεί να έβγαινα και πρώτος. Μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευα ότι θα πάρω το χρυσό, αλλά όταν έφτασα στον τελικό αδράνησα λίγο, καθησύχασα τον εαυτό μου λέγοντας πως τουλάχιστον έχω το αργυρό μετάλλιο. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να ήταν καθοριστικά. Είχα βάλει έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού στο μυαλό μου που δυστυχώς δεν μου βγήκε.
Αυτό είναι ένα ερώτημα, αν δεν σου βγει η στρατηγική, τι κάνεις; Προσπαθείς να προσαρμοστείς. Έχεις κι ένα διάλειμμα στους 8 πόντους οπότε εκεί έχεις την ευκαιρία να σκεφθείς ορισμένα πράγματα. Προσπάθησα να το κάνω αυτό αλλά δυστυχώς προσαρμόστηκε και ο αντίπαλος.
Η ασχολία σου με το μπάσκετ βοηθάει καθόλου; Το μπάσκετ το λατρεύω και δεν το αφήνω με τίποτα. Αν και φαίνεται λίγο τρελό έχω καταφέρει να το ταιριάξω και με την ξιφασκία. Το μπάσκετ είναι ένα πολύ δυνατό και εκρηκτικό άθλημα. Πρέπει να τρέχεις πολύ δυνατά μέχρι να πρηστούν τα χέρια σου και την ίδια στιγμή να σουτάρεις πολύ χαλαρά. Το ίδιο είναι και η ξιφασκία. Αγωνίζεσαι μπρος, πίσω, δυνατά με το σώμα και οι κινήσεις που θα κάνεις με το χέρι γίνονται πολύ χαλαρά, γρήγορα και τεχνικά.
Στο μπάσκετ τι θέση παίζεις; Playmaker, που είναι και σωματικά το πιο δύσκολο.
Πως σου φαίνεται το γεγονός πως όλη αυτή η προσπάθεια σας, και μέσω της ενέργειας «Γνώρισε τους» από τη Samsung, πως όλο αυτό που κάνετε αναγνωρίζεται πλέον αρκετά; Θεωρώ ότι Ολυμπιάδα με Ολυμπιάδα τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Ευχαριστούμε τους ανθρώπους και τις εταιρείες όπως η Samsung που κάνουν τέτοιου είδους καμπάνιες γιατί μας φέρνουν πιο κοντά στον κόσμο. Μας γνωρίζουν, μας μαθαίνουν και καταλαβαίνουν ότι αυτό που κάνουμε είναι ισάξιο και αντίστοιχο του Ολυμπιακού αθλητισμού. Τέτοιου είδους κινήσεις πρέπει να γίνονται και τους ευχαριστούμε πραγματικά.
Σε αναγνωρίζουν τώρα όταν σε βλέπουν. Ναι, έχει τύχει.
Ντρέπεσαι καθόλου. Και ντρέπομαι και μου αρέσει όταν συμβαίνει.
Πιστεύεις ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για τους ανθρώπους στην Ελλάδα που έχουν κινητικά προβλήματα, να κάνουν το άθλημα τους σε όσον το δυνατόν καλύτερες συνθήκες; Δυστυχώς ολοένα τα πράγματα χειροτερεύουν. Μας ωθούν καλώς ή κακώς να σταματήσουμε τον αθλητισμό. Υπήρχαν παλιότερα κάποιες οικονομικές επιβραβεύσεις και κάποια προνόμια που ένας αθλητής πρέπει να τα έχει. Τώρα, ενώ η Ολυμπιακή Ομάδα ήταν στην Βραζιλία πάρθηκε μια απόφαση να καταργηθούν θέσεις και οικονομικές επιβραβεύσεις. Αυτές είναι κινήσεις που σε οδηγούν να σκεφτείς να τα σταματήσεις όλα. Θεωρώ ότι με την ιδιωτική πρωτοβουλία θα καταφέρουν νέα παιδιά να μπουν σε αυτό το χώρο. Όσο δυσκολεύουν τα πράγματα θα μείνουν στο χώρο μόνο όσοι πραγματικά αγαπάνε αυτό που κάνουν. Εγώ από το 2009 που ασχολούμαι με την ξιφασκία βάζω συνήθως χρήματα από την τσέπη μου. Το κάνω γιατί το αγαπάω, για τη χώρα μου και για όλους τους Έλληνες αλλά κάποια στιγμή περιμένεις μια επιβράβευση για όλα.
Σε βοήθησε ο αθλητισμός ν’ αντιμετωπίσεις το πρόβλημα με την υγεία σου; Φυσικά. Εγώ χτύπησα το Νοέμβριο του 2004. Στις αρχές του 2005 ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ, πάρα μα πάρα πολύ νωρίς. Και οι ίδιοι οι γιατροί μου έλεγαν να μην κάνω τίποτα ακόμη. Με βοήθησε γιατί μπήκα σε μια κοινωνία με άτομα με αναπηρία όπου μπόρεσα ν’ αντλήσω από αυτούς πάρα πολλά πράγματα. Πως ζούνε την καθημερινότητά τους, πως μπαίνουν και πως βγαίνουν στο αυτοκίνητό τους. Συνειδητοποίησα ότι το αυτοκίνητο είναι τα πόδια μου. Σε μια κοινωνία όπως στην Ελλάδα, δύσκολα μπορείς να βγεις και να μετακινηθείς με αμαξίδιο οπότε το αυτοκίνητο είναι τα πόδια σου. Ο αθλητισμός με βοήθησε να γίνω καλύτερος χρήστης του αμαξιδίου. Στο μπάσκετ έπεφτα, σηκωνόμουν, κάτι που συνέβαινε και στην πραγματική μου ζωή.
Πως συμπεριφέρονται οι Έλληνες στους ανθρώπους με αναπηρία; Προσωπικά δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα αλλά ένας φίλος μου έχει πει το εξής. Μπήκε σ´ένα λεωφορείο και μια γιαγιά τον κοίταξε λίγο περίεργα, απομακρύνθηκε και από μακριά τον ρώτησε, αν είναι κολλητικό αυτό τ´οποίο έχει. Ακούγεται αστείο αλλά είναι γνωστό πως πολλά πράγματα ξεκινάνε από την παιδεία και δυστυχώς η παιδεία στην Ελλάδα δεν υπάρχει σε αυτά τα θέματα. Εμείς προσπαθούμε να πηγαίνουμε σε σχολεία και να μιλάμε για την αναπηρία και τον αθλητισμό. Τι είναι αναπηρία, γιατί κάποιος κάθεται σε αναπηρικό αμαξίδιο; Οποιοσδήποτε χτύπα ξύλο μπορεί να το πάθει οπότε να ξέρουμε πως να το ή να τον αντιμετωπίσουμε.
Και εσύ ο ίδιος δεν το πίστευες όταν χτύπησες; Ναι, έλεγα πως είναι κάτι μήνες, θα κάνω γυμναστική και θα σηκωθώ.
Βλέπεις ακόμα στον ύπνο σου ότι περπατάς; Ναι, όχι όπως πριν. Με μια πατερίτσα, κουτσαίνοντας, ότι σηκώνομαι από το καροτσάκι. Κάπως έτσι είναι τα όνειρα.
Θα είσαι στους επόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο; Θέλω να το πιστεύω. Έχουμε μια τετραετία μπροστά μας. Πρώτα έρχεται ο επόμενος αγώνας με τη νέα χρονιά.
