ΜΟΥΣΙΚΗ: Αγαπώ πολύ τη jazz, τη soul και την κλασική μουσική, αλλά για 5 λεπτά. Μετά βαριέμαι. Δεν είμαι αυτό που λένε ο «ψαγμένος» τύπος. Οι πρώτες μου μουσικές αναμνήσεις είναι ένα ποτ πουρί από Άσιμο, Χατζηδάκι, Αλεξίου και Βιτάλη από μία κασέτα που έβαζε ο πατέρας μου στο δρόμο για το εξοχικό σπίτι των παιδικών μου χρόνων. Όταν μετά από λίγο καιρό μας έφερε στο σπίτι ένα καινούργιο cd player και μου έδωσε ένα πεντοχίλιαρο(δρχμ) να αγοράσω ένα cd για να το δοκιμάσουμε, εγώ γύρισα σπίτι με ένα single «Macarena» σε 8 διαφορετικές εκτελέσεις.. Μια μέρα ο καθηγητής των αγγλικών, με ρώτησε αν έχω ακούσει Pink Floyd. Τον κοίταξα με ειλικρινή βουβαλίσια απορία. Πάτησε το play και άρχισε να παίζει το «we don’ t need no education». Αυτό ήταν. Το Macarena ήταν παρελθόν. Πλέον, συγκινούμαι με ένα κομμάτι του Yann Tiersen ή των Portishead, ταξιδεύω με Floyd και Porcupine Tree, τραγουδάω όταν ακούω Μητροπάνο και Μπιθικότση και κάνω προπόνηση Muay Thay, εννοείται, με Bootstroke. Έχω όμως και ένα απωθημένο : ένα συλλεκτικό πικάπ Marantz, του πατέρα μου, με χαλασμένη «κεφαλή», που δεν κατάφερα ποτέ να το κάνω να παίξει!
ΒΙΒΛΙΑ: Αυτή την περίοδο κάτω από το κρεβάτι μου μάχονται τα εξής βιβλία : «.. καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χ. Μίσσιου, Το κάστρο της μνήμης του Α.Φακίνου, Οι Στυλοβάτες της Γης του K.Folett και Ο υπνοβάτης της Μ.Καραπάνου. Πριν από μερικά χρόνια ήμουν σ’ ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας, στον τομέα των κλασικών βιβλίων, αναζητώντας μυθιστόρημα. Κάποια στιγμή βλέπω το Έγκλημα και Τιμωρία σε μετάφραση Παπαδιαμάντη. «Πωωω, μα καλά ποιος θα κάτσει να διαβάσει Ντοστογιέφσκι σε μετάφραση Παπαδιαμάντη ενώ υπάρχει η έξοχη μετάφραση του Α.Αλεξάνδρου!», σκέφτηκα με το φτωχό μυαλό μου. Πριν από μερικές μέρες έκλεισα με το Εθνικό Θέατρο να παίξω στο Έγκλημα και Τιμωρία σε μετάφραση Παπαδιαμάντη…Έψαξα παντού. Έχει εξαντληθεί. Δεν υπάρχει πουθενά. Καλά να πάθω. Τελευταία μου ελπίδα η ευγενέστατη κυρία από τις εκδόσεις Το Ροδακιό, που μου είπε πού μπορώ να βρω τον εκδότη. Για να δούμε.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Αν και είμαι λάτρης του αμερικάνικου σινεμά, για την αδιανόητη συμπύκνωση που έχουν στην αφήγηση μιας ιστορίας, οι πρώτες ταινίες που μου έρχονται στο μυαλό είναι ρουμάνικες : το If i want to whistle, i whistle και το Nunta Muta. Αγαπημένη ελληνική ταινία είναι Ο Βασιλιάς του Ν. Γραμματικού και οι δύο μεγάλες απογοητεύσεις με την πάροδο των χρόνων ο Τρίερ και Αλμοδόβαρ.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Μέχρι πριν από ένα χρόνο είχα ένα κινητό τηλέφωνο που το μόνο πράγμα που έκανε ήταν να παίρνει τηλέφωνα και να στέλνει sms. Κορόιδευα όλους αυτούς τους τύπους με τα smartphones που ήταν όλη την ώρα πάνω από το τηλέφωνό τους. Πολύ φοβάμαι ότι πλέον έχω γίνει κι εγώ αυτός ο τύπος.
ΣΠΟΡ: Ξεκίνησα με καράτε, το αγαπούσα πολύ. Κάποιος γιατρός είπε στη μάνα μου ότι αν συνέχιζα θα έμενα κοντός. Η μάνα μου με σταμάτησε από το καράτε αλλά εγώ μπόι δεν είδα. Ξεκίνησε η αναζήτηση. Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, κολύμβηση, τένις, στίβος, πινγκ πονγκ κ.α Επανήλθα στα μαχητικά σπορ και το Kick Boxing με πρώτο μου προπονητή το Μ. Ζαμπίδη παρακαλώ, πριν ακόμα γίνει διάσημος. Τα τελευταία τρία χρόνια κάνω Muay Thay στο White Tiger Camp με προπονητή τον Ηλία Λάμπρου. Μέχρι να με διώξουν από κει εγώ δε φεύγω με τίποτα, είναι το δεύτερο σπίτι μου.
TV: Η τηλεόραση στο σπίτι ανοίγει μόνο για να παρακολουθήσω αθλητικά. Ολυμπιακό, δηλαδή, τι άλλο; Ούτε στις σειρές δε θα πρωτοτυπήσω. Game of thrones, Sons of Anarchy, True Detective κ.α Προσπαθώ να τις περιορίσω όμως γιατί χάνω χρόνο απ΄το διάβασμα.
ΤΑΞΙΔΙ: Στη δευτέρα Λυκείου είχα γράψει μία έκθεση στα Αγγλικά και με είχαν επιλέξει μαζί με άλλα παιδιά για έφηβους Ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο. Εκεί το τρίγωνο του νότου Έλλάδα-Ισπανία, συμμάχησε και όταν τα παιδιά από το βορρά συζητούσαν στην ολομέλεια για τις οικονομικές σχέσεις και το μέλλον της Ευρώπης, εμείς διαμαρτυρόμασταν με κλειστά μικρόφωνα για τους G8 και τον πρόσφατο πόλεμο στη Σερβία. Θα ήθελα να ταξιδέψω οπουδήποτε εκτός Ευρώπης.
ΤΩΡΑ: Αυτή την περίοδο είμαι βοηθός σκηνοθέτη της Σ. Γουλιώτη για την παράσταση Ευμενίδες στο Φεστιβάλ Αθηνών και κάνω πρόβες για μία ταινία μεγάλου μήκους το Luna Bar του Σ.Μιχαλόπουλου και μία μικρού μήκους Τα κορίτσια της θάλασσας του Σ. Μάινα.
