Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν πάνω από 511 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν, ονειρεύονται, ποθούν να υλοποιήσουν τους στόχους τους, και να μεταλαμπαδεύσουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες και ενδιαφέροντα. Η νομοθεσία και οι πρωτοβουλίες της ΕΕ μπορούν να μας βοηθήσουν να αξιοποιήσουμε τις ικανότητες και τα ταλέντα μας, προσφέροντάς μας τα απαραίτητα κίνητρα κι εργαλεία προκειμένου να δώσουμε σάρκα κι οστά σε όσα αγαπάμε. Μέσω της εκστρατείας “Eu and Me”, ζητήματα που αφορούν την εργασία, την κινητικότητα, την βιωσιμότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον ψηφιακό κόσμο, αλλά και την καλλιέργεια των δεξιοτήτων μας στον τομέα της επιχειρηματικότητας, μπορούν να μας βοηθήσουν να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.
Στο πλαίσιο του “Eu and Me”, στις 9 Μαΐου, ημέρα της Ευρώπης, η ΕΕ έθεσε σε πρώτη κυκλοφορία πέντε ταινίες μικρού μήκους, κάθε μία σκηνοθετημένη από έναν γνωστό Ευρωπαίο σκηνοθέτη, που αναδεικνύουν πώς τα δικαιώματα και τα οφέλη που απολαμβάνουν οι άνθρωποι στην ΕΕ συμβάλλουν στην βελτίωση της ζωής τους. Οι ταινίες, έχουν ως στόχο να ξεκινήσουν έναν διάλογο σχετικά με τον αντίκτυπο της ΕΕ στην καθημερινότητα των νέων, ηλικίας 17-35 ετών, αλλά και να φέρουν τη γενιά του 2000 πιο κοντά στην ΕΕ . Ανάμεσα σε αυτές, βρίσκεται και το “Party Animal” σε σκηνοθεσία του πολυβραβευμένου και διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη Γιάννη Ζώη.
Στις 19 Μαΐου η ταινία πρόκειται να παρουσιαστεί στην Πλατεία Δημαρχείου στο Ναύπλιο, στην εκδήλωση «EUandME: Γιορτάζουμε την Ευρώπη στο Ναύπλιο», που θα αποτελέσει τον πρώτο σταθμό της εκστρατείας #EUandME που θα διαρκέσει 18 μήνες και θα πραγματοποιηθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σε 28 Κράτη Μέλη από τον Μάιο του 2018. Εκτός από τον Γιώργο Ζώη, στη γιορτή θα συμμετάσχει και ο Ευτύχης Μπλέτσας, που θα μας διηγηθεί ιστορίες από τα ταξίδια του στην Ευρώπη. Μαζί του θα μοιραστούμε κι εμείς τις δικές μας εμπειρίες – και όλα εκείνα τα όνειρα που δεν θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα αν δεν ήμασταν ευρωπαίοι πολίτες, σε συνδυασμό με πολλές ακόμη παράλληλες δραστηριότητες.
Ο Γιώργος Ζώης, λίγο πριν βρεθεί στις Κάννες για την πρεμιέρα της ταινίας του “Third Kind” στην Εβδομάδα Κριτικής, στο τιμητικό τμήμα Ειδικών Προβολών του 71ου Φεστιβάλ Καννών, κάνει ένα διάλειμμα και μιλάει στην Popaganda για όλα όσα πραγματεύεται το “Party Animal”, για τη συνεργασία του με την εκστρατεία “Eu and Me”, αλλά και για την Γιορτή της Ευρώπης στο Ναύπλιο, στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθεί η ταινία του.
Τι πραγματεύεται λοιπόν η ταινία μικρού μήκους “Party Animal” που συμμετέχει στο πρόγραμμα “EU and me” της ΕΕ; Πρόκειται για μία ιδέα που καταφτάνει από το εξωτερικό, και συγκεκριμένα από το Caviar Agency. Αυτή μάλιστα είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ μία ταινία της οποίας το σενάριο έχει γράψει κάποιος άλλος, κι αυτό από μόνο του αποτέλεσε μία ιδιαίτερη εμπειρία για ‘μένα. Θα σου μιλήσω λοιπόν για την εκτέλεση. Ο κεντρικός χαρακτήρας του “Party Animal” είναι ο Alex, ένας νέος άνθρωπος, γύρω στην ηλικία των 25 ετών, που επιθυμεί να αλλάξει την πραγματικότητα στην οποία ζει, συνδυάζοντας το όνειρο που έχει στο μυαλό του με την βασική εργασία του. Αποφασίζει λοιπόν να σκεφτεί κάτι επινοητικό προκειμένου να υλοποιήσει τους στόχους του, κι αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του σεναρίου. Ο πρωταγωνιστής του σεναρίου που σκηνοθέτησα, σου δίνει την αίσθηση και το προφίλ ενός ανθρώπου που χασομεράει τον καιρό του, ενώ τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αντιθέτως, του αρέσει πραγματικά να χορεύει. Οι γονείς του ωστόσο λόγω οικονομικών δυσκολιών του βρίσκουν μία δουλειά σε ένα γηροκομείο, κι αυτός καταφέρνει μέσα απ’ το πάθος του για τον χορό να μετατρέψει την δουλειά του και την καθημερινότητά του σε μία μαγική εμπειρία, παραδίδοντας μαθήματα χορού σε διάφορους ηλικιωμένους, και δίνοντάς τους χαρά. Παράλληλα όμως επιτυγχάνει μέσω της εναλλακτικής αυτής οδού να βρει μία νέα εργασία και να υλοποιήσει το όνειρό του. Αυτή η ταινία έχει μία ρομαντική προσέγγιση. Ήθελα κι εγώ να πειραματιστώ πάνω σε αυτό γιατί οι άλλες μου ταινίες δεν έχουν αυτό το ύφος, και μου άρεσε που πειραματίστηκα με έναν διαφορετικό ήρωα απ’ αυτούς που συνήθως επιλέγω. Θεωρώ ότι πολλές φορές ίσως πρέπει να βασιζόμαστε στην ανωριμότητά μας για να πετύχουμε. Αυτή μας βοηθάει σε πολλά πράγματα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ταινία παρουσιάζει το ηλικιακό χάσμα που μοιάζει να εξαλείφεται, μέσα από την κοινή ανάγκη για έκφραση, δύο ανθρώπων που εκπροσωπούν δύο διαφορετικές γενιές. Πράγματι, ο ηλικιωμένος κύριος και ο νεαρός έρχονται κοντά μέσω της μουσικής και του ονείρου του 25χρονου Alex. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον, ότι δηλαδή πέραν του κοινωνικού περιεχομένου η ταινία έχει ένα ανθρώπινο στοιχείο. Και οι δύο έχουν την ίδια ανάγκη να χορέψουν, θέλουν κάπως να τη διοχετεύσουν, και ο χορός γίνεται μια διαδικασία ύπαρξης εκείνη τη στιγμή, μία πράξη που δηλώνει ότι υπάρχω. Και κάπως έτσι παρασύρω και την πραγματικότητα γύρω μου. Κατά τη διάρκεια που χορεύουν, όλοι στο γηροκομείο κάθονται και τους κοιτάζουν. Μέσα στη μιζέρια που μπορεί να επικρατεί, υπάρχουν και κάποιες στιγμές που είναι μαγικές. Κι αυτό ισχύει παντού. Αυτό ήθελα να αναδείξω. Όχι φυσικά να κάνω μία γενίκευση πως όλα είναι έτσι.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την εκστρατεία “EU and Me”; Το πρόγραμμα “EU and Me”, κάλεσε αναγνωρισμένους και βραβευμένους σκηνοθέτες απ’ όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν τις μικρού μήκους ταινίες τους που αφορούν τους νέους της Ευρώπης. Στη συνέχεια είπαμε πώς σκεφτόμασταν γύρω από αυτό που είχαμε δημιουργήσει, και στο τέλος επιλέχθηκαν οι πέντε καλύτερες ταινίες. Ανάμεσα σ’ αυτές λοιπόν βρίσκεται και το “Party Animal”.
Θέλεις να μου πεις μερικά λόγια για την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες στις 8 Μαΐου; Είχα τη χαρά να ταξιδέψω στις Βρυξέλλες και να συναντήσω τους σκηνοθέτες των τεσσάρων άλλων ταινιών που επιλέχθηκαν. Οι ταινίες μας παίχτηκαν μπροστά σε ένα σινεμά, τις παρουσιάσαμε και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ένα Q&A, στο οποίο συμμετείχαν τόσο δημοσιογράφοι όσο και το κοινό. Ήταν μία πολύ ανοιχτή εκδήλωση για την οποία χαίρομαι ιδιαίτερα, καθώς είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και τους άλλους σκηνοθέτες. Ταυτόχρονα θέλησα να δω μέσα από τις δικές τους ταινίες πώς βλέπουν και πώς σκιαγραφούν εκείνοι τους νέους στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, όσον αφορά την επινοητικότητά τους και τις ευκαιρίες στην εργασία.
Πώς αποφάσισες να γυρίσεις την ταινία στην Ελλάδα και όχι σε κάποια χώρα του εξωτερικού; Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι σκηνοθέτες επέλεξαν να γυρίσουν τις μικρού μήκους ταινίες τους σε άλλες χώρες, όχι αποκλειστικά στη δική τους. Εγώ επέλεξα να τη γυρίσω στην Ελλάδα γιατί ήθελα να συμμετέχουν Έλληνες ηθοποιοί, δεδομένου ότι δε θα με εξέφραζε και να γυρίσω κάτι που αφορά τόσο έντονα την ελληνική πραγματικότητα με Έλληνες ηθοποιούς στο εξωτερικό. Επίσης ήθελα με έναν τρόπο να δουλέψει κι ένα ελληνικό συνεργείο.
Εσύ ως καλλιτέχνης, έχεις βρεθεί σε αντίστοιχη θέση με εκείνη του νεαρού πρωταγωνιστή του Party Animal; Σε μία fiction ταινία δε περιγράφεις τον γενικό κανόνα, τις περισσότερες φορές περιγράφεις τους ήρωες των εξαιρέσεων. Οπότε πιστεύω πως ο ήρωας αυτός είναι μία εξαίρεση. Νομίζω πως όλοι οι καλλιτέχνες βρίσκονται σε μία διαρκή συνθήκη πολέμου. Βρίσκονται σε έναν πόλεμο με την ίδια την καθημερινότητα, όχι μόνο στο κομμάτι της επιβίωσης αλλά και σ’ εκείνο της έμπνευσης. Προσωπικά, πιστεύω πως βρίσκομαι συνέχεια σε μία κατάσταση ανησυχίας και κατά κάποιον θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί αυτά που είχα στο μυαλό μου καταφέρνω και τα υλοποιώ, κι έχω βρει και μία φοβερή ομάδα με τα χρόνια με την οποία τα κάνουμε μαζί όλα αυτά, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Και πάλι όμως, η περίπτωσή μου δεν είναι αντιπροσωπευτική. Είναι και θέμα συγκυριών όλο αυτό. Θεωρώ και κάπως τυχερό τον εαυτό μου που έχω φτάσει ως εδώ, δεν είναι μόνο θέμα ικανότητας.
Πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα του 2018 να διοχετεύσει την έμπνευσή του και να ζήσει από αυτό που αγαπάει; Στη χώρα μας το αστείο είναι πως όταν κάποιος πετυχαίνει θεωρούν όλοι ότι σίγουρα πρόκειται για θέμα γνωριμιών, κι όταν αποτυγχάνει όλοι νομίζουν ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας έλλειψης ταλέντου ή ανικανότητας. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι, ή άσπρο ή μαύρο δηλαδή. Όλες οι καταστάσεις είναι γκρίζες και ακόμη και στη δική μας ζωή υπάρχουν πράγματα που τα πετυχαίνουμε και τα κάνουμε τη στιγμή που θέλουμε, κι άλλα που μπορεί να τα πετύχουμε μεν, αλλά να περιμένουμε πολύ καιρό ωσότου τα καταφέρουμε. Αντιπαθώ φοβερά αυτό το ρητό που λέει πως η κρίση είναι και μία ευκαιρία.
Νομίζω πως η κρίση αποτελεί μία ευκαιρία μονάχα για τους κερδοσκόπους. Πιστεύω λοιπόν ότι μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες το ανθρώπινο είδος πολλές φορές καταφέρνει να γίνει τρομερά επινοητικό, όπως ο Alex, και να σκεφτεί άλλους τρόπους για να επιβιώσει. Οπότε θεωρώ ότι πραγματικά είναι πολύ δύσκολο κάποιος σήμερα να κάνει αυτό που λέμε το όνειρό του πραγματικότητα. Όπως είναι δύσκολο γενικότερα σε όλες τις χώρες, ανεξαρτήτως αν υπάρχει καλή ή κακή οικονομική κατάσταση. Μερικοί άνθρωποι απλώς πως αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα και καταφέρνουν με πολλή επιμονή, θάρρος, και ορμή, να κάνουν αυτό που έχουν ως όνειρό τους πραγματικότητα.
