Έλενα Μαντζαβίνου, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη
Ας υποθέσουμε, που σας το ευχόμαστε δηλαδή, ότι εκλέγεστε. Πού θα θέλατε να χρησιμοποιηθείτε και τι πιστεύετε ότι μπορείτε να προσφέρετε εκεί; Ευχαριστώ πολύ, έστω και για την υπόθεση εργασίας. Πιστεύω ότι μπορώ να προσφέρω σε θέματα κοινωνικής προστασίας και σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή των παιδιών στην πόλη. Τα τρία και κάτι χρόνια της δημαρχίας Καμίνη, έγινε ένα τεράστιο έργο στον τομέα αυτό, στην προσπάθεια να κρατηθεί η πόλη όρθια. Η προσέγγιση του δήμου που ξεπερνά τη φιλανθρωπία και εισάγει τις έννοιες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, είναι καθοριστικής σημασίας. Αυτός είναι ο υγιής τρόπος να στηρίζεις τους ανθρώπους με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Και πρέπει να προσέξουμε πολύ τα παιδιά, την πατάμε πολλές φορές, έχουν μια μοναδική ικανότητα να προσαρμόζονται στις συνθήκες, εμείς όμως τα θέλουμε ισορροπημένα και χαρούμενα, πολίτες που μαθαίνουν από νωρίς, να ζουν με τον διπλανό τους. Εκεί γύρω με βλέπω να δουλεύω.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης και ο μεγαλύτερος, δικός σας, αθηναϊκός φόβος; Η πόλη που έχει 50.000 διαμερίσματα και 36.000 μαγαζιά κλειστά. Νομίζω ότι είναι πολύ σοβαρό. Έχει αρχίσει πάλι, τον τελευταίο καιρό, μια δραστηριότητα, κυρίως γύρω απο καφέ, μπαράκια, μικρά εστιατόρια, δεν είναι αυτό η λύση βέβαια, αλλά δημιουργείται μια κινητικότητα και ένα ενδιαφέρον στην πόλη. Έχει συζητηθεί το θέμα των κινήτρων, έτσι ώστε να μπορούν να έρθουν νέοι να κατοικήσουν στο κέντρο της πόλης. Είναι πολύ σημαντικό από όλες τις απόψεις, πόλη που τη ζεις, τη νοιάζεσαι και συγχρόνως έχεις απαιτήσεις για να γίνει η ζωή καλύτερη. Για κάποιο διάστημα, εκεί που η κρίση έδειξε το χειρότερο της πρόσωπο, η Αθήνα έβγαζε μία αγριάδα και μία απελπισία, που την έκοβες με το μαχαίρι. Είναι μία αίσθηση που είχα τότε, δεν έπαθα κάτι, δεν με απείλησε κανείς. Νομίζω πως αποτύπωνε το συναίσθημα που έχει κάποιος όταν φεύγει η γη κάτω απ’τα πόδια του και προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί.
Πείτε μας ένα μυστικό για να μας αποδείξετε ότι ξέρετε την πόλη απ’ έξω κι ανακατωτά. Θα το πω σαν αίνιγμα, μπορώ να βάλω και την απάντηση στο τέλος ανάποδα, όπως στα Μίκυ Μάους. Λοιπόν, πού είναι το πιο ωραίο παγωτό μηχανής στην πόλη, σαν γάλα παγωμένο, φρέσκο-φρεσκότατο, τόσο που συνήθως κατά τις πέντε το απόγευμα τελειώνει και δεν βρίσκεις άλλο, σπάνια στη ντάλα καλοκαίρι μπορεί να βάλουν και δεύτερη δόση στη μηχανή; Επειδή ό,τι μένει το πετάνε, πρέπει να φτιάξει ο καιρός για τα καλά για να το βρεις. Σήμερα έφαγα το πρώτο. Στο ΜαΜ στην Πεσματζόγλου.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στην πόλη; Αγίου Μάρκου, Χρυσοσπηλιωτίσσης, Καλαμιώτου, Αιόλου, Σκουλενίου, Πραξιτέλους, Βύσσης, Κολοκοτρώνη, εκεί γύρω, άμα δείτε μία να κοιτάει τα υφάσματα να τα πιάνει να τα βάζει πάνω της σαν φούστα ή φόρεμα να ψαχουλεύει τα γκάτζετ (τύπου πλαστικό λουλούδι που χορεύει στη γλάστρα) στην Αγίου Μάρκου, εγώ είμαι.
Περιγράψτε με μια λέξη (ή μια πολύ μικρή φράση), πώς θα θέλατε να είναι ο δήμος όταν θα λήγει η θητεία σας. Η Αθήνα σύγχρονη, ευρωπαϊκή, λειτουργική πρωτεύουσα, με πρόσβαση για όλους, μια πόλη να χαίρεσαι να ζεις.
Η Έλενα Μαντζαβίνου εργάζεται σαν ελεύθερος επαγγελματίας σε εταιρείες παραγωγής.
