Παρά τη ζέστη που επιμένει, μια στιγμή ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά, παρ’ ότι το μυαλό όλων είναι ακόμα στις παραλίες και δεν θέλουν να δουν κλειστό χώρο ούτε στον ύπνο τους, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που βρέθηκαν στο Gagarin για να γκρουβάρουν. Και καταλαβαίνεις ότι μία συναυλία έχει πάει καλά εμπορικά, όταν βλέπεις ανθρώπους από το κοινό να στέκονται ακόμη και στα σκαλιά που οδηγούν στον εξώστη. Είναι το σημείο-κλειδί. Πέρα από το εμπορικό του θέματος όμως, η βραδιά ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε όλοι να είναι. Και σε αυτό δεν συνέβαλε μόνο ο αεικίνητος Καλιφορνέζος μουσικός με την μπάντα του αλλά και το ελληνικό γκρουπ που άνοιξε τη συναυλία. Οι His Majesty the King of Spain, τα έδωσαν πραγματικά όλα, με ένα setlist που συμπεριλάμβανε μέχρι και διασκευή στο “I was Dancing in a Lesbian Bar” του Jonathan Richman. Η συμβολή της Nalyssa Green και της Δεσποινίδος Τρίχρωμης στα φωνητικά ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε για να ολοκληρωθεί το πακέτο happy groovy times και εκεί που ακόμα ήμασταν ζεστοί και λαχανιασμένοι, εμφανίστηκε στη σκηνή ο υπέροχος mod τύπος με τα γυαλάκια και την κιθάρα του, ακολουθούμενος από την μπάντα του.
Αν δεν κάνω λάθος, έπαιξαν πάνω από μιάμιση ώρα, χωρίς να αφήσουν κανέναν παραπονεμένο. Παρά τον ιδρώτα που έσταζε από το πουκάμισό του, δεν φάνηκε να πτοείται, αφού μας χάρισε ένα παραληρηματικό encore που κράτησε τουλάχιστον 20 λεπτά. Τα highlights ήταν πολλά. Καταρχάς η διάθεση του ίδιου για κουβέντα με το κοινό, η έμπειρη “Moist” Paula Henderson aka Secretary που έπαιζε βαρύτονο σαξόφωνο (μεγάλο όσο το μπόι της) και θύμιζε την Patsy από το Absolutely Fabulous με μαύρα μαλλιά και μαύρα πεταλουδέ γυαλιά (μόνο το στραβοκαθισμένο τσιγάρο στα χείλη της έλειπε) και ήταν η απόλυτη θεότητα με ένα εξίσου απόλυτο κούλνες, ο τρομπετίστας Δημήτρης Παπαδόπουλος που μετά την εμφάνισή του με τους His Majesty the King of Spain έμεινε για να χαρίσει τρομερές σολιές και στο υπόλοιπο της βραδιάς, ένα τρελό mosh pit που δημιουργήθηκε στο κέντρο μπροστά από τη σκηνή με Έλληνες μοντάδες και κορίτσια με φουσκωτά μαλλιά και ‘60s φορεματάκια, τα φωνητικά της έγχρωμης τραγουδίστριας και φυσικά το μοναδικό συναίσθημα του να παρακολουθείς full band rhythm and blues συναυλίες αφού κάθε κομμάτι ενισχύεται με καταπληκτικά ολιγόλεπτα σόλα και εκρηκτική ενέργεια από τους συντελεστές τους.
Με λίγα λόγια, χορέψαμε μέχρι να μας βγει η γλώσσα έξω. Πάντα τέτοια. Σουάπ σουάπ σουάααααααα!
