Το μακρύ ταξίδι των Ουκρανών έως τα σύνορα, ενώ οι μάχες κλιμακώνονται

Άνθρωποι από την Ουκρανοί που έφθαναν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιέγραφαν την απόγνωσή τους καθώς ταξίδευαν έως τα σύνορα και αφού άφησαν πίσω συζύγους και πατεράδες για να πολεμήσουν κατά της ρωσικής εισβολής και εγκατέλειψαν τα σπίτια τους υπό τον ήχο των βομβαρδισμών.

Ενώ ένα τεράστιο ρωσικό κομβόι κινείται προς την ουκρανική πρωτεύουσα Κίεβο, τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν ότι πάνω από 500.000 πρόσφυγες διέφυγαν σε γειτονικές χώρες από τότε που ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εξαπέλυσε αυτό που χαρακτήρισε «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» την περασμένη Πέμπτη.

Στο ουγγρικό συνοριακό πέρασμα Τίσαμπετς, μια νεαρή μητέρα κρατά ένα μωρό στην αγκαλιά της και ο γιος της θυμάται που έβλεπε τους πυραύλους να σκίζουν τον ουρανό ενώ έκαναν ένα ταξίδι τεσσάρων ημερών από την πρωτεύουσα Κίεβο. «Είδα πόλεμο, είδα πυραύλους», δήλωσε ο 15χρονος Ιβάν, που φαινόταν εξουθενωμένος και χλωμός μετά το ταξίδι. Η οικογένεια, ο πατέρας της οποίας έμεινε πίσω για να πολεμήσει, ταξίδεψε με δύο αυτοκίνητα που μετέφεραν τις τρεις αδελφές του Ιβάν, δύο θείες και μια γιαγιά.

Στα συνοριακά περάσματα της κεντρικής Ευρώπης συνεχίζονται οι αφίξεις, με τις ειδήσεις για σφοδρές μάχες, θανάτους αμάχων και το τεράστιο ρωσικό κομβόι να ενισχύουν τις ανησυχίες για αυτούς που φεύγουν να γλιτώσουν από τον πόλεμο.

Στην κεντρική Ευρώπη, οι αρχές στήνουν πρόχειρα κέντρα υποδοχής σε σκηνές, όπου ο κόσμος μπορεί να έχει ιατρική βοήθεια και να ετοιμάσει έγγραφα για αίτηση ασύλου, ενώ χιλιάδες εθελοντές έχουν οδηγήσει έως τα σύνορα μεταφέροντας δωρεές σε τρόφιμα, κουβέρτες και ρούχα.

Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που φεύγουν από τον πόλεμο έχουν εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας, της Σλοβακίας και της Ουγγαρίας και από τη βόρεια και βορειοανατολική Ρουμανία.

Η Πολωνία, της οποίας η ουκρανική κοινότητα του περίπου 1 εκατ. ανθρώπων είναι η μεγαλύτερη στην περιοχή, έχει υποδεχθεί ένα μεγάλο μέρος των αφίξεων αυτών. Η πολωνική συνοριοφυλακή δήλωσε ότι πάνω από 377.400 άνθρωποι έχουν έως τώρα εισέλθει από την Ουκρανία, με περίπου 24.000 να φθάνουν σήμερα από τις 7 το πρωί τοπική ώρα.

Στο πέρασμα Μεντίκα, το πολωνικό πέρασμα με τη μεγαλύτερη κίνηση κατά μήκος των σχεδόν 500 χιλιομέτρων συνόρων με την Ουκρανία, άνθρωποι συγκεντρώνονταν γύρω από φωτιές σε θερμοκρασίες ψύχους καθώς περιμένουν λεωφορεία για να τους μεταφέρουν σε κέντρα υποδοχής. Πεταμένα μπουκάλια, ρούχα και άλλα αντικείμενα βρίσκονται στο οδόστρωμα ενώ λίγες εκατοντάδες άνθρωποι είχαν συγκεντρωθεί κοντά σε τοπικό κατάστημα τροφίμων.

Στο πέρασμα αυτό ήταν επίσης και ο Ιμπραχίμα Σόρι Κέιτα, που έφθασε στη Μελιτόπολ πριν από τρεις εβδομάδες από τη Γουινέα για να ξεκινήσει τις σπουδές του.

Σε πόλεις που τελούν υπό πολιορκία σε όλη την Ουκρανία ζουν δεκάδες χιλιάδες Αφρικανούς φοιτητές ιατρικής, μηχανολογίας και στρατιωτικών σχολών. Χιλιάδες Ινδοί φοιτητές προσπαθούν επίσης να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ο Κέιτα έσπευσε να πάει στα σύνορα όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις, διασχίζοντας τα τελευταία 45 χιλιόμετρα με τα πόδια.

«Πονάω παντού αυτή τη στιγμή», είπε ο Κέιτα αφού διέσχισε τα σύνορα. «Δεν κατάφερα να ξαπλώσω εδώ και τέσσερις ημέρες. Τρέμω (από το κρύο) και χρειάζεται να κοιμηθώ σε ένα ζεστό μέρος».

Ορισμένοι πρόσφυγες συνάντησαν μέλη της οικογένειές τους που ήδη εργάζονταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και που περίμεναν σε συνοριακά περάσματα, ενώ κάτοικοι και αξιωματούχοι της περιοχής προσέφεραν διαμερίσματα και έστηναν κέντρα υποδοχής για την προσωρινή φιλοξενία τους.

Η ουγγρική αστυνομία ανακοίνωσε ότι πάνω από 60.000 άνθρωποι έχουν φθάσει στη χώρα από τότε που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή, ενώ σχεδόν 90.000 έχουν εισέλθει στη Ρουμανία. Σε κάποια συνοριακά περάσματα, οι ουρές στην ουκρανική πλευρά εκτείνονταν για χιλιόμετρα.

Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Βουδαπέστης, ένας άνδρας περίπου 60 ετών που μόλις έφθασε συνάντησε εθελοντές, ανήσυχος για τους γιους του που έμειναν πίσω στο Κίεβο και αναρωτιόταν εάν θα επιστρέψει ποτέ στο σπίτι του.

«Νομίζω ότι ο πόλεμος αυτός θα κρατήσει πολύ καιρό», δήλωσε ο Αμίρ, που δεν ήθελε να δώσει το πλήρες όνομά του. «Άφησα το σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου, όλα όσα έβγαλα μια ζωή, τα άφησα όλα. Τώρα δεν έχουμε τίποτα».