Πέντε μέρες προβολών της φιλμογραφίας του Νίκου Νικολαΐδη στον θερινό κινηματογράφο Στέλλα
Πέντε μέρες προβολών της φιλμογραφίας του Ν.Ν. με ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, αποκλειστικά στον θερινό κινηματογράφο Στέλλα. Το αφιέρωμα θα πλαισιωθεί από μια ειδική έκδοση του περιοδικού Cinematek, με κείμενα και live παρουσιάσεις από πρωταγωνιστές του έργου του και νέους σκηνοθέτες.
Συμμετέχουν: Γιάννης Αγγελάκας, Αλέξης Αλεξίου, Μισέλ Βάλεϊ, Γιάννης Βεσλεμές, Αντώνης Κόκκινος, Αλέξανδρος Κωστόπουλος, Σταύρος Μαρκουλάκης, Στέλιος Μωραϊτίδης, Βίβιαν Παπαγεωργίου, Μάνος Παπαδάκης, Νίκος Πάστρας, Στέργιος Πάσχος, Γιώργος Τελτζίδης, Νίκος Τσεμπερόπουλος, Άγγελος Φραντζής, Χρήστος Χουλιάρας.
«-Πού χρωστάς τις ταινίες σου;
-Στους φίλους μου που έχω χάσει χρόνια.
Τις χρωστάω επίσης σε μένα,
σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα, σ’ εκείνη την εποχή,
σ’ εκείνα τα όνειρα, σ’ εκείνες τις προσδοκίες.
Και σε κάποιους τρελούς που εννοούν
να με περιμένουν και να με παρακολουθούν…» Ν.Ν.
Αιρετικός, παρεξηγημένος, διαχρονικός και βαθιά καλλιτεχνικός ο κινηματογράφος του Ν.Ν. θα είναι εδώ για να μας ταξιδέψει αυτό το καλοκαίρι, στα σπίτια που ζουν και ερωτεύονται οι ονειροπόλες παρέες – τους ημιπαράνομους δρόμους, το κάθε παρόν και το κάθε μέλλον, τον πάνω, αλλά και τον κάτω κόσμο.
Με ένα έργο ξεχωριστό, ιδιοσυγκρασιακό, ο Ν.Ν. μεγαλώνει την παλέτα των αναπαραστατικών δυνατοτήτων με τρόπο που, ακόμα και σήμερα, δεν μπορεί να συσχετιστεί εύκολα με το έργο κάποιου άλλου Έλληνα σκηνοθέτη. Στον κόσμο του Ν.Ν. οι νεκροί μπορούν να αφήνουν τους τάφους τους και να περιφέρονται ανάμεσα στους ζωντανούς, ενώ τα όνειρα και οι εφιάλτες μιας γενιάς προβάλλονται σαν μια ονειρική αλήθεια που συχνά εναντιώνεται στην κανονικότητα. Με την αναπαράσταση μιας διαφορετικής ή εξωσυστημικής πραγματικότητας, ο Ν.Ν. στέκεται στις ρωγμές, εκεί “που για τους άλλους είναι κόλαση” και για μας “το σπίτι μας”, εκεί που το όραμα της ελευθερίας είναι κυρίαρχο, μια ελευθερίας που διατηρείται μέσω της παρανομίας και της αντίστασης ως τις μόνες δυνατότητες υπαρξιακής ή και φυσικής επιβίωσης. Στο πολύπτυχο σύμπαν του Ν.Ν. οι ήρωες του διεκδικούν την ελευθερία και την αυτοδιάθεση, και στη ζωή και στο θάνατο.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, ο θάνατος του δημιουργού πυροδοτεί σκέψεις για έναν κόσμο που μοιάζει να τελείωσε οριστικά μαζί του: τα χρόνια που μας χωρίζουν πια, μας βρίσκουν σε έναν εντελώς διαφορετικό τόπο. Σε μια περίοδο εντατικού αναστοχασμού και σημαντικών υπαρξιακών μετατοπίσεων, το έργο του Ν.Ν. γίνεται όχημα για να αναγνώσουμε τις αλλαγές πάνω στο έργο του, ή αλλιώς τις αλλαγές στα βλέμματα μας. Πώς μας αφορά ξανά ο Ν.Ν. και με ποιόν τρόπο;
Οι οχτώ μεγάλου μήκους ταινίες του Ν.Ν. χωρίζονται σε δύο ολοκληρωμένες και μια ανολοκλήρωτη τριλογία. Η πρώτη τριλογία που ξεκινάει πρώτη, και ολοκληρώνεται τελευταία, με τίτλο: «Το σχήμα του εφιάλτη που έρχεται», μας τοποθετεί στο μέλλον και σε ένα απροσδιόριστο δυστοπικό και ολοκληρωτικό περιβάλλον, οικολογικής και κοινωνικής καταστροφής. Οι ταινίες που ανήκουν σ’ αυτήν την τριλογία είναι η Ευρυδίκη 2037, που γυρίζεται το 1975, η Πρωινή Περίπολος που γυρίζεται το 1987 και τέλος, το The Zero Years το 2005.
Η δεύτερη τριλογία έχει τίτλο «Όχι πια εδώ» και αφορά ένα αυτοαναφορικό παρελθόν και παρόν του σκηνοθέτη αλλά και της γενιάς του Rock and Roll στην Ελλάδα. Σ’ αυτή την τριλογία ανήκουν οι ταινίες: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979), η Γλυκιά Συμμορία (1983) και τέλος, Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα (2003).
Με τη σειρά τους, στην τρίτη ανολοκλήρωτη τριλογία ή το δίπτυχο: «Αυτοί που αγάπησαν ένα πτώμα» που αφορά μια υπερρεαλιστική ονειρική και σουρεαλιστική κινηματογραφική γραφή γύρω από τη νεκροφιλική εμμονή του σκηνοθέτη εντάσσονται οι ταινίες: Singapore Sling (1990) και Θα σε δω στην Κόλαση Αγάπη μου (1999).
Πρόγραμμα προβολών:
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022
21:00 – DIRECTING HELL, του Χρήστου Χουλιάρα 79’
22:30 – Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΟΕΣ… 8’
22:45 – LACRIMAE RERUM 11’
23:00 – ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΒΑ2037 105’
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022
21:00 – SINGAPORE SLING 115’
23:00 – ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ 108’
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2022
21:00 – ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ 151’
23:30 – ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ 110’
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2022
21:00 – Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ 120’
23:00 – THE ZERO YEARS 120’
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022
21:00 – ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ 110’
23:00 – ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ 120’
Για τις ταινίες:
Το εναρκτήριο ντοκιμαντέρ του Χρήστου Χουλιάρα
ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Directing Hell
2011, Ντοκιμαντέρ, 79λ.
Σκηνοθεσία: Χρήστος Χουλιάρας, Σενάριο: Χρήστος Χουλιάρας, Στέργιος Πάσχος. Παραγωγή: Marni Films & Restless Wind, Παραγωγός: Θεοδώρα Βαλεντή
Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Τζούμας, Michele Valley, Νίκος Τριανταφυλλίδης, Γιάννης Οικονομίδης, Τάκης Σπυριδάκης, Γιώργος Πανουσόπουλος, Όλια Λαζαρίδου, Χρήστος Βαλαβανίδης, Γιάννης Αγγελάκας.
«To ντοκιμαντέρ είναι ένα ταξίδι, μια προσπάθεια εξερεύνησης του σκοτεινού, ιδιαίτερου κινηματογραφικού κόσμου του Νίκου Νικολαΐδη και ταυτόχρονα μια κατάδυση στις ταινίες του και την προσωπικότητά του μέσα από αυτές. Μέσα από τις σκοτεινές προσωπικές εμμονές του, τις εφιαλτικές φαντασιώσεις και το υγρό κινηματογραφικό σύμπαν του Νικολαΐδη, το “Directing Hell” εισάγει τον θεατή σε έναν μεγάλο κινηματογραφικό κόσμο, αποτελώντας μια ευκαιρία πρώτης γνωριμίας με το έργο του δημιουργού. Δεν είναι τόσο βιογραφικό όσο αναφορικό στη δουλειά του, στις ταινίες του και σε απόψεις που μπορεί να διαφωτίσουν κάποιες πτυχές ή να κάνουν ακόμη πιο μυστήριες κάποιες άλλες», υπογραμμίζει ο Χρήστος Χουλιάρας, που δούλεψε για χρόνια δίπλα στον Νίκο Νικολαΐδη ως βοηθός σκηνοθέτης και επηρεάστηκε βαθιά από την προσωπικότητα και το έργο του.
LACRIMAE RERUM
1962, 11λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης Δ/νση Φωτογραφίας: Γλαύκος Κοτταράς Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης Μουσική: Shubert: Unfinished, Saint-Saens: Rondo Capriccioso, Grieg: Peer Gynt
Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού 1962. Επίσημη Ελληνική συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών 1964, Φεστιβάλ του Μπιλμπάο 1965.
Ξεκινώντας από την μουσική, πλάστηκε μια ιστορία που μοιάζει με τη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος γεννιέται, χαίρεται, πεθαίνει… Η ταινία είναι ένα βιντεοκλίπ πάνω στην ημιτελή του Σούμπερτ.
ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΒΑ 2037
1975, 105λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Δ/νση Φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου Ήχος: Πάνος Πανουσόπουλος Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Μουσική: Vivaldi, Chopin, Vera Lynn: Till Ηθοποιοί: Vera Tschechowa, John Moore, Νίκη Τριανταφυλλίδη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975: Βραβείο Σκηνοθεσίας. Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού, Κρατικά Βραβεία: Σκηνογραφίας-Ενδυματολογίας (Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου), Μοντάζ (Γιώργος Τριανταφύλλου). Βραβείο Ένωσης Κριτικών Αθηνών. Επίσημη Ελληνική συμμετοχή στα Φεστιβάλ του Βερολίνου, της Βιέννης, των Βρυξελλών και της Μπολόνιας.
Η Ευριδίκη ζει φυλακισμένη σ’ ένα σπίτι – Άδη – σε μια χώρα με δικτατορικό καθεστώς. Περιμένει να την μεταφέρουν «κάπου αλλού» γιατί η φυλάκισή της σ’ αυτό το χώρο τελείωσε. Ο κρατικός εγκέφαλος όμως που προγραμματίζει τις μετακινήσεις, την κοροϊδεύει επί μέρες τώρα ή και χρόνια. Ένας αγαπημένος, χαμένος από χρόνια – Ορφέας – επικοινωνεί μαζί της και ζητάει να την ξαναδεί. Η Ευριδίκη τον δέχεται με την ελπίδα πως κάτι θ’ αλλάξει, αλλά και με φόβο για οτιδήποτε καινούργιο θα φανεί. Ο Ορφέας έρχεται, σαν ένας νέος θάνατος όμως, κι όχι σαν ελευθερωτής. Η Ευριδίκη θα τον σκοτώσει και θα μείνει για πάντα στην κόλασή της.
«Η ταινία γυρίστηκε το 1975 κι έπρεπε να περάσουν έξι χρόνια για να βρει αίθουσα κι αυτό σε μια περίοδο έντονα μετασεισμική.» Ν.Ν.
SINGAPORE SLING
1990, 115λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης Παραγωγή: Marni Films, ΣΙΝΕΚΙΠ, ΕΚΚ, Εκτέλεση Παραγωγής: Νίκος Νικολαΐδης Δ/νση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης Ήχος: Αργύρης Λαζαρίδης Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Μουσική: Theme of Laura, Julie London: Laura, Rachmaninov, De Wert Ηθοποιοί: Meredyth
Herold, Michele Valley, Παναγιώτης Θανασούλης
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1990: Βραβείο Σκηνοθεσίας, Ερμηνείας Α’ Γυναικείου Ρόλου (Meredyth Herold), Φωτογραφίας (Άρης Σταύρου). Κρατικά Βραβεία: Σκηνογραφίας (Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου), Μοντάζ (Ανδρέας Ανδρεαδάκης). Επίσημη Ελληνική συμμετοχή στα Φεστιβάλ του Τορόντο, των Βρυξελλών, του Άμστερνταμ, του Ρίμινι κ.α.
Έρχεται από το παρελθόν και είναι σχεδόν νεκρός. Ο Singapore Sling είναι ένας από κείνους τους τύπους χωρίς λεφτά, σπίτι και φίλους, που κυνηγούν χαμένες υποθέσεις με γυναικεία ονόματα και μπλέκονται σε ιστορίες που δεν οδηγούν πουθενά. Η δική του ιστορία λεγόταν Λάουρα και τη συνάντησε πριν από πολλά χρόνια. Αν και υποψιάζεται πως το κορίτσι που γυρεύει τόσα χρόνια έχει πεθάνει και πως είναι ερωτευμένος μ’ ένα πτώμα, αυτός συνεχίζει να το ψάχνει. Έτσι, ένα βράδυ με βροχή και θύελλα, πληγωμένος και χωρίς να ’χει πια να χάσει τίποτα, φτάνει σ’ ένα σπίτι, γιατί πιστεύει πως εκεί μπορεί να βρίσκεται η Λάουρα. Όμως, στον κήπο του σπιτιού, δυο γυναίκες προσπαθούν να θάψουν το πτώμα ενός άντρα –αλλά o Singaρore Sling με μια σφαίρα στον ώμο δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Περιμένει να ξημερώσει για να μπει στο σπίτι με την ελπίδα πως η Λάουρα βρίσκεται ακόμα εκεί… Όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα υπολογίζει…
«Με το Singapore Sling, είχα την εντύπωση ότι γύριζα μια κωμωδία, με στοιχεία από την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία… Αργότερα, όταν κάποιοι Ευρωπαίοι και Aμερικάνοι κριτικοί την χαρακτήρισαν σαν μια από τις “πιο ενοχλητικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ”, άρχισα να πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Αργότερα, όταν η αγγλική λογοκρισία απαγόρευσε την προβολή της, κατάλαβα ότι τελικά κάτι δεν πάει καλά μ’ όλους μας.» Ν.Ν.
ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ
1987, 108λ.
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1987: Βραβείο Σκηνοθεσίας. Κρατικά Βραβεία: Σκηνογραφίας (Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου), Φωτογραφίας (Ντίνος Κατσουρίδης). Επίσημη Ελληνική συμμετοχή στα Φεστιβάλ του Αβοριάζ και της Πορτογαλίας.
Σε μια έρημη και κατεστραμμένη πόλη, μια γυναίκα βαδίζει ολομόναχη. Προσπαθεί να διασχίσει την απαγορευμένη ζώνη και να φτάσει στη θάλασσα. Παντού παραμονεύουν παγίδες και η Πρωινή Περίπολος την παρακολουθεί. Οι μηχανισμοί της πόλης λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Ηλεκτρονικές φωνές καλούν τους ανύπαρκτους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη. Το σύστημα επικοινωνίας δουλεύει, οι κινηματογράφοι προβάλουν ταινίες, οικεία πρόσωπα μιας περασμένης εποχής γεμίζουν τις τηλεοπτικές οθόνες. Ένας άντρας, από τους λίγους επιζώντες, που τώρα φρουρεί την πόλη, εμφανίζεται ξαφνικά κοντά της. Θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, θα προσπαθήσουν να θυμηθούν το παρελθόν. Θα ξετυλίξουν μαζί το κουβάρι της μνήμης που μπλέχτηκε στη διάρκεια ενός ολέθρου και θα την βοηθήσει να φτάσει εκεί απ’ όπου κανείς δεν γύρισε για να πει αν στ’ αλήθεια υπάρχει… η θάλασσα. Μια σχέση βίας και θανάτου, μια ιστορία αγάπης σ’ έναν αβάσταχτο κόσμο, τι νόημα μπορεί να έχει…
«Πάγος, σιωπή, σπασμένες επικοινωνίες, Πρωινή Περίπολος και οι τελευταίοι κολασμένοι στα υπόγεια… Κι αν αυτά ηχούνε λίγο δυσνόητα ή και κοινότυπα, σημειώστε τότε ότι, έχω την αμυδρή εντύπωση πως πάμε όλοι κατά διαόλου και πως η Ρίτα Χαίηγουωρθ αποκλείεται να έρθει στο ραντεβού μας.» Ν.Ν.
ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
1983, 151λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης, Αφοι Βεργέτη, ΕΚΚ Εκτέλεση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος Δ/νση Φωτογραφίας: Άρης Σταύρου Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Ηθοποιοί: Δέσποινα Τομαζάνη, Δώρα Μασκλαβάνου, Τάκης Μόσχος, Τάκης Σπυριδάκης, Άλκης Παναγιωτίδης, Λένια Πολυκράτη, Κωνσταντίνος Τζούμας, Ντίνος Μακρής
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1983: Βραβείο Ερμηνείας Α’ Ανδρικού Ρόλου (Τάκης Σπυριδάκης), Φωτογραφίας (Άρης Σταύρου), Σκηνογραφίας-Ενδυματολογίας (Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου), Ήχου (Μαρίνος Αθανασόπουλος), Μοντάζ (Ανδρέας Ανδρεαδάκης). Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού. Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Αθηνών.
Το ημερολόγιο της ζωής και του θανάτου μια ομάδας «ανήθικων» νέων, που έχουν φτάσει στο σημείο της «μη επιστροφής» και αναζητούν κάτι να πιστέψουν και να πεθάνουν γι’ αυτό. Η συμπεριφορά τους τραβάει την προσοχή του Κράτους. Αρχίζει η διακριτική παρακολούθησή τους. Μια ομάδα μυστικών περικυκλώνει το σπίτι τους με επικεφαλής έναν άγνωστο ξανθό άνδρα… και περιμένει. Είναι η ιστορία τεσσάρων φίλων που θα μπορούσαν να είναι γείτονές σας, που επέλεξαν συνειδητά να πεθάνουν πίσω από τις κλεμμένες καραμπίνες τους, φτύνοντας ένα σαρκαστικό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπό σας. Η ταινία είναι μια ιστορία χαράς και τρυφερής αγάπης. Μια μουσική θανάτου, μια αποθέωση χρωμάτων, γλυκιάς βίας και ονείρου.
«Η ταινία είναι μια μελωδία άγνωστη που τη νοιώθεις σαν να ’ρχεται απ’ τα παλιά σου. Κάποτε νομίζεις πως την έπιασες και τη σιγοσφυρίζεις, μετά από λίγο σου ξεγλιστράει και απογοητεύεσαι, κι έπειτα, κάποιο βράδυ πετάγεσαι απ’ τον ύπνο σου, σίγουρος πως την αιχμαλώτισες αυτή τη φορά, για να ξυπνήσεις το πρωί και να ’χεις ξεχάσει αν ήταν αλήθεια η όνειρο…. Όχι, δεν ξέρω τι είδους ταινία είναι η Γλυκιά Συμμορία…» Ν.Ν.
ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
1999, 110λ.
Αυτό που για τους άλλους είναι κόλαση, για μας είναι το σπίτι μας. Αυτή είναι η ιστορία της Βέρας, της Έλσας και ενός άντρα που αγαπήθηκαν πολύ. Έτσι ξεκίνησαν να μεγαλώσουν μαζί αλλά δεν πήγαν και πολύ μακριά. Αφήνοντας πίσω τους έναν κόσμο ερειπωμένο και γεμάτο παγίδες, οι ήρωες ξεκινάνε μια νυχτερινή πορεία παραίσθησης, απελπισμένης τρυφερότητας και βίας, όπου ο καθένας με τον δικό του ύπουλο και ανατριχιαστικό τρόπο, προσπαθεί να εξοντώσει τον άλλο, για να κερδίσει μόνος του την Κόλαση…
«Νιώθω εξαιρετικά μέσα σ’ έναν μετακόσμο ενοχών, απολεσθέντος χρόνου, αναμνήσεων του παρελθόντος και του μέλλοντός μου και, φυσικά, εκεί ψάχνω τις αγάπες μου. Έπειτα, τα κορίτσια του παραδείσου είναι τόσο πληκτικά… Η ταινία είναι ένα νεκρορομάντζο στο σκοτάδι και τη μαστιγωτική υγρασία των ανεκπλήρωτων επιθυμιών και των φαντασμάτων, εκεί που φυτρώνουν τα υπέροχα σαρκοβόρα άνθη του φιλμ νουάρ…»
O ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ
2002, 120λ.
Κρατικά Βραβεία: Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας (Κωστής Γκίκας).
Η ιστορία μιας ομάδας ανένταχτων και περιθωριακών ατόμων που μπλέκονται στο τετράγωνο Αστυνομία – Πολιτική – Ναρκωτικά – Media.
Ένας σαραντάρης ρέμπελος, με τις αποσκευές του γεμάτες αναμνήσεις από “τα χρόνια της χολέρας”, μια αλκοολική, μια στριπτιζέζ από τη Σενεγάλη, μια άλλη θαμμένη πίσω από τον πάγκο του “Decadence” και ένας μικρός κρυμμένος πίσω από την κιθάρα του. Όλοι τους μ’ ένα κοινό όνειρο, ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή από το “Όχι πια εδώ!” σ’ ένα νησί κάπου έξω από τις ακτές του Περού. Με μοναδικά τους όπλα την ανορθόδοξη συμπεριφορά τους, το χιούμορ τους και δυο κλεμμένα περίστροφα, θα βυθιστούν στο νυχτερινό κόσμο των χαφιέδων και των παρακρατικών media. Και μ’ έναν υπέροχο τρόπο θ’ αποδείξουν αυτό που η κοινή λογική απεχθάνεται, ότι τελικά “ο χαμένος τα παίρνει όλα”.
«Μ’ ενδιαφέρει ο τρόπος που η ταινία προσεγγίζει τη γενιά των nineties. Μια γενιά που μεγαλώνει μέσα στη σιωπή της αυτογνωσίας της, αναζητώντας τις αξίες της στο παρελθόν, εγκλωβισμένη σε μια στείρα αναμονή μηνυμάτων και διεξόδων που εμποδίζονται και δεν φτάνουν πουθενά.
Μ’ ενδιαφέρει αυτή η αβεβαιότητα των ηρώων που καταλήγει να γίνει “θέση”, η πίστη τους στον έρωτα και τη συντροφικότητα αλλά και στον έρωτα της συντροφικότητας. Η τόλμη τους ν’ ανατρέψουν τον ίδιο τον εαυτό τους.
Μ’ ενδιαφέρει ειδικά το μέρος αυτής της γενιάς που αντιδρά στην ομαδοποίηση και στην επιβολή μιας στερεότυπης συμπεριφοράς…
Το αν καταλήξουν κάποιοι απ’ αυτούς στην κάθαρση μέσα από ένα ολοκαύτωμα, είναι και αυτό ένα σημάδι ελπίδας…» Ν.Ν.
THE ZERO YEARS
2005, 120λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης Παραγωγή: Last Picture Pro., Νίκος Νικολαΐδης, ΕΚΚ Μουσική: Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom) Δ/νση Φωτογραφίας: Σήφης Κούνδουρος Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου Ήχος: Γιάννης Χαραλαμπίδης Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Τραγούδι: Συμεών Νικολαΐδης (Simon Bloom): In My Head Ηθοποιοί: Βίκυ Χάρρις, Τζένη Κιτσέλη, Αρχόντισσα Μαυρακάκη, Ευτυχία Γιακουμή, Michele Valley,
Άλκης Παναγιωτίδης, Γιώργος Μιχαλάκης
Κρατικό Βραβείο: Σκηνογραφίας (Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου).
Το σήμερα ως αύριο και ως χθες. Τέσσερις γυναίκες, στειρωμένες και κάτω από μόνιμη τοξική καταστολή και παρακολούθηση, υπηρετούν τη θητεία τους σ’ έναν κρατικό οίκο ανοχής. Υποχρέωσή τους να κάνουν σεξ και να ξυλοκοπούν ανελέητα τους πελάτες τους. Οι σχέσεις μεταξύ τους βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο, η τροφή και το νερό λιγοστά, το σπίτι τους σάπιο και ετοιμόρροπο. Έξω δεν υπάρχει πια τίποτα. Εφιαλτικά οράματα, εικονικές αποβολές και βιασμοί, ενέσεις και ναυτία συνθέτουν την καθημερινή ρουτίνα τους. Μια μέρα, ένας από τους πελάτες τους εξαφανίζεται. Οι ανακρίσεις αρχίζουν…
«Μιλάω για μια καθημερινή ιστορία. Δεν μεταφέρω την ιστορία κάποιων έγκλειστων τρελών ατόμων, αποτυπώνω απλά το αποτέλεσμα που έφερε η φυσική και διανοητική βία πάνω στα άτομα. Εκεί που η διαστρέβλωση της πραγματικότητας αποτελεί πια υγιή αντίδραση κι όχι δραπέτευση. Φριχτά δικαιωμένος που ο εφιάλτης προχωράει κατά κει που υπολόγιζα, δεν έχω να πω τίποτα άλλο.» Ν.Ν.
ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ
1979, 110λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Νίκος Νικολαΐδης Εκτέλεση-Οργάνωση Παραγωγής: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Δ/νση Φωτογραφίας: Σταύρος Χασάπης Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Μουσική: Jerry Lee Lewis, Bo Diddley, Julie London, Bill Haley, Little Richard, Sarah Vaughan, Platters, Brenda Lee, Roy Orbison, Nat King Cole, Connie Francis, Everly Brothers Ηθοποιοί: Άλκης Παναγιωτίδης, Κωνσταντίνος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης, Όλια Λαζαρίδου, Δημήτρης Πολύτιμος, Μαριτίνα Πάσσαρη, Αντιγόνη Αμανίτου
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1979: Βραβείο Σκηνοθεσίας, Ερμηνείας Α’ Ανδρικού Ρόλου (Χρήστος Βαλαβανίδης), Ήχου (Μαρίνος Αθανασόπουλος), Μοντάζ (Ανδρέας Ανδρεαδάκης). Κρατικό Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού. Βραβείο Ένωσης Κριτικών Αθηνών.
Πέντε φίλοι – σαραντάρηδες – εκπρόσωποι της γενιάς του ’50, ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Ο ένας έρχεται από φυλακή, όπου μπαινοβγαίνει χρόνια, ο άλλος από μια σειρά τυφλών φόνων, ο τρίτος αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδιά, ο άλλος από την περιπλάνηση και η τελευταία, το κορίτσι της παρέας, σκαστή απ’ το τρελοκομείο όπου χρόνια κρύβεται… Μετέωροι όλοι, τυραννισμένοι από άγονους έρωτες, σημαδεμένοι απ’ το θάνατο αγαπημένων συνομήλικων, προδομένοι από την πολιτική των καιρών τους, προσπαθούν – μάταια όμως – να ξαναστήσουν την παλιά συμμορία της εφηβείας τους. Η επανάσταση χάθηκε. Ο καθένας θα τραβήξει τώρα για το δικό του θάνατο, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της γενιάς του.
«Μιλάω για την καταραμένη γενιά του ’50, τους περιθωριακούς, τους επαναστάτες του μπλου τζην, τους ροκ ’ν ρόλλερς, τους χαμηλούς οδηγούς των κλεμμένων Μπουίκ, στη Συγγρού, τους πεζοδρομιάκηδες των Ιουλιανών, που επέλεξαν τελικά την αναχώρηση, πράξη υψηλής πολιτικής σημασίας – ενάντια στο συναίσθημα-σύνθημα των πολιτικών σούπερ μάρκετ.» Ν.Ν.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ
Sugar Three
1993, τηλεταινία, 120λ.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης Παραγωγή: Δούρειος Ίππος Δ/νση Παραγωγής: Νίκος Σέκερης Δ/νση Φωτογραφίας: Ανδρέας Σινάνος Ήχος: Αργύρης Λαζαρίδης Μοντάζ: Ανδρέας Ανδρεαδάκης Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαρί-Λουίζ Βαρθολομαίου Σκηνικά-Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεΐζη Μουσική: Puccini: O mio babbino caro, L. Delibes: Lakme, Albinoni, Telemann, Righteous Bros: Unchained Melody, Muddy Waters: Manish Boy Ηθοποιοί: Λάκης Λαζόπουλος, Meredyth Herold, Μίρκα Καλαντζοπούλου, Χρήστος Σιμαρδάνης
Καλοκαίρι, Αύγουστος και 40 βαθμοί. O Μιχάλης (Λάκης Λαζόπουλος), ένας τριαντάρης, αποτυχημένος φοιτητής από την Κομοτηνή, κλεισμένος μέσα στο δροσερό διαμέρισμα ενός ξαδέλφου του, ο οποίος κάνει κάπου διακοπές στα νησιά, περνάει τις ημέρες του προσπαθώντας να βρει εργασία. Mια μέρα χτυπάει το κουδούνι της πόρτας του και παρουσιάζεται μια άγνωστη Αμερικάνα, η Πατρίτσια (Meredyth Herold) η οποία ζητάει τον ξάδελφό του. H άγνωστη μιλάει μόνο αγγλικά, κουβαλάει δυο τεράστιες βαλίτσες και φαίνεται απελπισμένη. O Μιχάλης μιλάει μόνο ελληνικά και είναι αποφασισμένος να μην ανακατευτεί σε περίεργες ιστορίες. Βρίσκει όμως την ξένη πολύ γοητευτική και, παρόλο που η επικοινωνία μεταξύ τους είναι αδύνατη, κάνει το λάθος να τη λυπηθεί και να την αφήσει να περάσει μια νύχτα μέσα στο διαμέρισμά του… Από εκεί θ’ αρχίσουν οι ταλαιπωρίες του Μιχάλη και μια μεγάλη ερωτική ιστορία που θα τους οδηγήσει και τους δύο πολύ μακριά.
*Σχεδιασμός πόστερ & σκηνοθεσία τρέιλερ Νίκος Πάστρας.