Φοράς τα γυαλιά και βρίσκεσαι αυτομάτως στην κεντρική σκηνή του Glastonbury με μιλιούνια κόσμου από κάτω να αποθεώνουν τον Thom Yorke και τους υπόλοιπους Radiohead, οι οποίοι απέχουν μόλις λίγα εκατοστά από εσένα και σου δίνουν την αίσθηση ότι μπορείς να τους αγγίξεις. Ή κάνεις bungee jumping που τόσα χρόνια έλεγες να δοκιμάσεις, αλλά πάντα φοβόσουν να «πέσεις». Και για να μη μιλάω υποθετικά, εγώ η ίδια πρόσφατα, σε ένα τεχνολογικό συνέδριο, φόρεσα τα ειδικά γυαλιά και «μεταφέρθηκα» στην ταράτσα ενός ουρανοξύστη, ακροβατώντας σε μία δοκό και παρόλο που πατούσα σταθερά τα πόδια μου στο έδαφος, κοιτώντας κάτω, ο εγκέφαλος έστελνε σήμα ότι βρίσκομαι σε κίνδυνο να πέσω, με αποτέλεσμα τα ραντάρ υψοφοβίας μου να χτυπήσουν κόκκινο.
Τον Τάκη Γιαννούτσο τον ακούτε καθημερινά 7-10 το πρωί στον Red FM, όπου συγκροτεί το μακροβιότερο ραδιοφωνικό δίδυμο εδώ και 20 χρόνια με τον Θοδωρή Βαμβακάρη. Οι παλιότεροι θα τον θυμάστε ως εξέχουν μέλος της underground σκηνής των 80s, ντράμερ συγκροτημάτων όπως οι Δούρειος Ίππος, Protest March και, κυρίως, Yeah!. Στους τελευταίους έπαιζε μαζί με τον Γιάννη Ντρενογιάννη, από τους σημαντικότερους κιθαρίστες της γενιάς που έγραψε τα δικά του χιλιόμετρα σε γκρουπ όπως οι Cpt Neφος και, βέβαια, οι Anti Troppau Council, περνώντας στη συνέχεια με μεγάλη επιτυχία στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ όπου επιμελήθηκε σειρά εκδόσεων κι ενθέτων σε εφημερίδες.
Αυτή τη φορά δε συναντήθηκαν για κάποιο reunion ή για να θυμηθούν ιστορίες της εποχής για λογαριασμό ενός βιβλίου ή κάποιου ντοκιμαντέρ. Αλλά για να μεταφέρουν όλη αυτή την εμπειρία της εικονικής πραγματικότητας (Virtual Reality) στην Ελλάδα, κι όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις «σκηνές δράσης». Πώς; Μέσω του VR360.gr. Εκεί με τη βοήθεια ενός οπερατέρ που έχει εξειδικευτεί σε τέτοιο γύρισμα και ενός μοντέρ που ξενυχτάει κάθε μέρα για να μάθει καινούργιες μεθόδους μοντάζ (γιατί η τεχνολογία εξελίσσεται κάθε δευτερόλεπτο), μπορείτε να απολαύσετε εξίσου δυνατές εμπειρίες που απέχουν, όπως λέει ο Τάκης Γιαννούτσος στην Popaganda, «ένα βήμα από την πραγματικότητα».
Γιάννης Ντρενογιάννης και Τάκης Γιαννούτσος σήμερα, καθιστοί αλλά και 360 ταυτόχρονα
Τάκης Γιαννούτσος και Γιάννης Ντρενογιάννης (τρίτος και τέταρτος αντίστοιχα από αριστερά) στους Yeah! το 1989
Πως ξεκίνησε η ιδέα; H εικονική πραγματικότητα είναι κάτι που σαφέστατα υπάρχει ήδη στο εξωτερικό. Το είδαμε εκεί και καταλάβαμε από την αρχή ότι θα είναι το επόμενο βήμα. Είχαμε την τύχη κι επενδύσαμε πολύ κοντά χρονικά σε σχέση με το εξωτερικό, σε μια εποχή που όλα πήγαιναν προς τα κάτω. Καταφέραμε όμως και στον εξοπλισμό και στην τεχνογνωσία να είμαστε μπροστά και να έχουμε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα -μέχρι στιγμής δηλαδή, γιατί αύριο δεν ξέρεις τι εμφανίζεται. Το VR είναι μια νέα μέθοδος καταγραφής ενός γεγονότος ή θεάματος, του οποίου η απόδοση είναι ό,τι πιο κοντινό στην πραγματικότητα. Μπορεί να σε φέρει στο αμέσως επόμενο στάδιο από την πραγματικότητα. Η 100% απόδοσή του γίνεται όταν έχεις φορέσει τα ειδικά γυαλιά, τα οποία πλέον έχουν φθηνύνει αρκετά. Τα βρίσκεις χάρτινα σε καταστήματα τεχνολογικών ειδών κι όταν τα φοράς είναι σαν να είσαι μέσα στο εικονικό περιβάλλον. Όλες οι μεγάλες εταιρείες, όπως η Samsung, η Apple κτλ., το κάνουν. Αλλά έχει πολύ μεγάλη διαφορά με ό,τι έχουμε δει μέχρι στιγμής στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο κλπ.
Ποιά είναι η διαφορά με τις άλλες οπτικές τεχνολογίες; Η διαφορά με αυτά που έχουμε δει μέχρι στιγμής έγκειται στο γεγονός ότι είσαι εσύ ο σκηνοθέτης κι επιλέγεις τι θα δεις. Μέχρι τώρα, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, το video clip, το YouTube σου έδειχναν αυτό που επέλεγε ο σκηνοθέτης για σένα. Μπορείς να δεις, ας πούμε, μια συναυλία των U2 και να είσαι πάνω στην σκηνή. Έχεις δίπλα σου τον Bonno, τον drummer και μπορείς να γυρίσεις να δεις τι κάνει ο κόσμος. Ή να σηκώσεις το κεφάλι ψηλά για να δεις αν βρέχει ή όχι. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν είναι με τίποτα τηλεοπτικό προϊόν. Είναι ιντερνετικό που μπορείς να το δεις από το λάπτοπ σου και με το ποντίκι ή τον εγκέφαλο να μετακινείσαι στην εικόνα. Ή από το κινητό σου, φορώντας τα γυαλιά σαν μάσκα, και κλείνοντας το οπτικό σου πεδίο, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή σου. Σαν να είσαι, δηλαδή, σε μια συναυλία, σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, αναβάτης σε μια μηχανή εντούρο ή δύτης σε ναυάγιο.
Το VR είναι μια νέα μέθοδος καταγραφής ενός γεγονότος ή θεάματος, του οποίου η απόδοση είναι ό,τι πιο κοντινό στην πραγματικότητα. Μπορεί να σε φέρει στο αμέσως επόμενο στάδιο από την πραγματικότητα.
Δώσε μας ένα παράδειγμα… Στα τρέιλερ, για παράδειγμα, κινηματογραφικά και θεατρικά, τοποθετούν έναν εξοπλισμό 360° στην σκηνή και οι ηθοποιοί κι ο σκηνοθέτης γυρίζουν την σκηνή, απλά η καταγραφή γίνεται σε 360°. Το αποτέλεσμα είναι πολύ εντυπωσιακό. Αν το δεις αυτό με τα γυαλιά, θα είσαι πάνω στην σκηνή με τον Άμλετ και η αίσθηση θα είναι πολύ μοναδική. Σε βάζει να δεις πράγματα που δεν έχεις δει ποτέ στην ζωή σου και δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δεις στο μέλλον, όπως ναυάγια ή τον Bono, που λέγαμε πριν, σε απόσταση αναπνοής. Έχουμε 500 ναυάγια στην Ελλάδα, όμως μέχρι τώρα, κανείς δεν μπορούσε να τα δει, γιατί χρειάζεται να εκπαιδευτείς ένα χρόνο για να γίνεις δύτης και να βουτήξεις στα 70 μέτρα κ.ο.κ. Ενώ τώρα τα βλέπεις στο δωμάτιό σου, φορώντας τα γυαλιά μπροστά στον υπολογιστή σου.
Η προσπάθειά σας πως πάει; Πάει καλά, είναι όμως δύσκολο ακόμη να βρει εφαρμογή, όχι λόγω κρίσης. Γιατί τα κόστη έχουν πέσει πολύ και συνεχίζουν να πέφτουν. Απλά δεν είναι ακόμη εκπαιδευμένος ο κόσμος να καταλάβει τις δυνατότητες. Με όποιους σκηνοθέτες μιλάς ή διαφημιστές ή εταιρείες παραγωγής, όλοι, έμπειροι του χώρου, έχουν στο νου τους αυτό που έκαναν τόσα χρόνια. Είναι νωρίς ακόμη για να το αντιληφθούν. Είναι μέχρι να γίνει το μπαμ, το ξεκίνημα. Γιατί τελικά είναι προσιτό. Δεν είναι μόνο για να βλέπεις «δράση» π.χ. snowboard ή αγώνες δρόμου. Δεν είναι μόνο για παιχνίδι. Είναι η εμπειρία από μέσα. Έχω δει πράγματα που έκαναν στο εξωτερικό κι εντυπωσιάστηκα.
Ποιές είναι οι δυσκολίες στη χρήση του VR; Αν μου ζητήσεις π.χ. την Ακρόπολη σε 360 μοίρες, το δύσκολο δεν είναι το γύρισμα, γιατί βάζεις τις κάμερες γύρω-γύρω και τις χειρίζεσαι όπως μπορείς. Όλη η δυσκολία του πράγματος είναι στο μοντάζ. Για να κάνεις rendering από μία κάμερα, φαντάσου ότι χρειάζονται περίπου δύο ώρες. Αν το γύρισμα είναι από 12 κάμερες, σκέψου ότι χρειάζονται σχεδόν δυο μέρες. Μετά, πρέπει όλο αυτό το βαρύ υλικό να το κολλήσεις. Ουσιαστικά είναι 12 πλάνα από 12 διαφορετικές γωνίες που πρέπει να ραφτοκολληθούν μεταξύ τους, με ενιαίο χρώμα, εικόνα και, φυσικά, φωτισμό. Γιατί άλλη φωτεινότητα θα έχει η κάμερα που κοιτάει τον ουρανό και άλλη αυτή που κοιτάει τη γη. Το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να είναι και ομοιόμορφο. Αλλά είμαστε σε μια διαδικασία που έχουμε ξεπεράσει πλέον τα προβλήματα και πάμε καλά.
Σε ποιούς απευθύνεστε; Είναι ενδιαφέρον ότι άτομα της γενιάς σου (γύρω στα 25-30) το αντιλαμβάνονται πολύ πιο εύκολα. Η νέα γενιά με ένα βίντεο που θα δει, θα το καταλάβει. Δεν χρειάζεται πολλά-πολλά να εξηγήσεις. Κι αυτή η γενιά είναι που μας ενδιαφέρει περισσότερο. Αυτή είναι το αγοραστικό κοινό μας. Βέβαια, άμα δει ένας 50άρης αγώνα σε 360°, θα αλλάξει σίγουρα άποψη. Περνάμε τώρα ό,τι περνούσαμε παλιότερα με τον υπολογιστή ή με το κινητό τηλέφωνο. Είναι άλλη μια πολύ φυσιολογική εξέλιξη. Αυτό πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί που είναι μέσα στα πράγματα και μπορούν να μας χρησιμοποιήσουν, ότι δεν είναι κάτι εξωπραγματικό, αλλά το αμέσως επόμενο βήμα. Ήδη στο εξωτερικό, λίγα πράγματα γίνονται με τον παλιό τρόπο. Τα περισσότερα γίνονται με 360° και 3D κιόλας.
Όπως οι ταινίες και οι σειρές… Ναι, ναι, φυσικά. Όλο αυτό σημαδεύτηκε από την απομόνωση του καθενός στο δωμάτιό του, μπροστά στον υπολογιστή του κλπ. Οπότε, τα επόμενα παιχνίδια σε XBOX ή οτιδήποτε, εννοείται πως θα είναι 360°. Θα βάζει ο άλλος τα γυαλιά του και θα παίζει έτσι, κλεισμένος μέσα στο σπίτι του. Θα υπάρχουν και τα ομαδικά παιχνίδια, αλλά συνήθως θα παίζει ο καθένας μόνος του. Πρόκειται για μια πανέμορφη προσπάθεια που σε δελεάζει ούτως ή άλλως.
Τι θεάματα έχετε καλύψει μέχρι στιγμής; Έχουμε φτιάξει πάρα πολλά βίντεο από μόνοι μας και για να μάθουμε και για να έχουμε υλικό να δείξουμε. Όποτε μας ζητείται κάτι, πρέπει να έχουμε να δείξουμε άλλες δουλειές που έχουμε κάνει. Ξεκινήσαμε με πιο συνηθισμένα, όπως ο Μαραθώνιος ή η Ακρόπολη. Έπειτα, πήγαμε στα ναυάγια και έτσι έχουμε φτιάξει το book μας. Αυτή η τεχνολογία ταιριάζει σε όλα. Μπορείς να παίζεις παιχνίδια 360° που σε βάζουν να πηδάς από γκρεμούς και τρομάζεις, ξεχνώντας ότι βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Ό,τι έχουμε δει στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο, το ίδιο πράγμα μπορούμε να δούμε και σε 360 μοίρες, το οποίο είναι φυσικά πιο ζωντανό, πιο αληθινό και πιο διαδραστικό. Πάρα πολύ. Πραγματικά, το να βλέπεις κάτι σε 360° είναι ό,τι πιο κοντινό στο να το ζεις.
