Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η Αθήνα είχε μια συγκεκριμένη τυπολογία πολυκατοικίας: Πανομοιότυποι όροφοι με ένα μικρό μπαλκόνι να διασχίζει οριζοντίως διαφορετικά διαμερίσματα και δύο με τρία ρετιρέ που υποχωρούσαν σε σχέση με το βασικό όγκο.
Το Παγκράτι είναι μια αθηναϊκή συνοικία πυκνοδομημένη. Τοποθετημένη σε λόφους, χτίστηκε κατά κύριο λόγο με το σύστημα της αντιπαροχής. Σε αυτή την περιοχή άρχισε να χτίζεται το 2009 ένα κυβιστικό κτίριο που διέφερε από τις τριγύρω κοντινές του κατοικίες.
Το Urban Cubes χτίστηκε σε μια περιοχή που σώζονται πολλές τριώροφες κατασκευές και συνήθως κατοικούνται από μία ή δύο οικογένειες. Η ασυνέχεια στα ύψη των κατοικιών -που οφείλεται και στην αλλαγή των διατάξεων του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού- δημιουργούν ένα μωσαϊκό τυπολογιών και κατασκευών στην περιοχή.
Κατά την ομάδα του αρχιτεκτονικού γραφείου KLab, η σημερινή αστικότητα έχει διαφορετικές ανάγκες από αυτές που καλύπτουν τα σπίτια περασμένων δεκαετιών. Μιλώντας για το έργο -η μελέτη του άρχισε το 2008 και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2011- εξηγούν ότι τους ενδιέφερε να αναζητήσουν μια νέα τυπολογία που θα παρέπεμπε στις νέες αξίες και στο νέο βιοτικό επίπεδο.
Οι αρχιτέκτονες ήθελαν να συνδυάσουν την πρόσβαση σε θέα με την ιδιωτικότητα, να δημιουργήσουν διαμερίσματα ευέλικτα που μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ένοικου.
Καθώς δεν γνώριζαν τους τελικούς χρήστες , «επιλέξαμε να έχουμε μια ποικιλία στις κατόψεις η οποία να διαφαίνεται και στις όψεις. Τα κουτιά φαινομενικά τυχαία εξυπηρετούν την κάτοψη και την όψη ώστε μια λιτή πολυπλοκότητα και ένα γλυπτικό αποτέλεσμα να συνδιαλέγεται με την πόλη με ένα νέο τρόπο».
Το οικόπεδο είναι στενόμακρο με πρόσωπο σε δύο κάθετους δρόμους της Φιλολάου. Στη δυτική του πλευρά προς τον κεντρικό δρόμο του Παγκρατίου η μεσοτοιχία γίνεται η κύρια όψη της πόλης καθώς η ιδιοκτησία πάνω στον κεντρικό δρόμο είναι ισόγεια ενώ η πολυκατοικία είναι οχταόροφη.
«Η δωρικότητα του εμφανούς σκυροδέματος συνυπάρχει με το καμπύλο κλιμακοστάσιο που χωρίζει την μεσοτοιχία στα δύο. Μικρά ανοίγματα που δίνουν φως στα διαμερίσματα από υαλότουβλο εντάσσονται σε ένα περίτεχνο σχέδιο από σκοτίες. Η μεσοτοιχία έτσι παύει να είναι τυφλή, αλλά είναι σχεδιασμένη να υπάρχει και λειτουργεί συνεκτικά καθώς η μορφή της έχει βασιστεί στις αθέατες πίσω όψεις των πολυκατοικιών του ’60 και του ’70», εξηγούν οι αρχιτέκτονες.
Η κάτοψη της πολυκατοικίας είναι σχήματος Π με τον ακάλυπτο να την χωρίζει σε δύο μέρη ώστε να μπορούν να βγουν δεκατέσσερα διαμερίσματα με φως και αερισμό. Στους δρόμους Αρρύβου και Ολυμπιάδους, οι όψεις δημιουργούν δύο κάθετους πύργους. «Η πολυκατοικία έχει τραβηχτεί από τα όρια της ρυμοτομικής γραμμής για να ξεφύγει από την πριονωτή τομή που βλέπαμε στις αθηναϊκές πολυκατοικίες μέχρι τη δεκαετία του ’80».
Το αίθριο στη μέση της οικοδομής χαρίζει φωτισμό και αερισμό στα εσωτερικά δωμάτια. Το κτίριο έχει πιλοτή για να μπορεί να λειτουργήσει σαν χώρος στάθμευσης αλλά κυρίως για να δημιουργήσει οπτική συνέχεια με τους δύο δρόμους που «βλέπει» η πολυκατοικία.
Τα διαμερίσματα παρουσιάζουν πολυπλοκότητα τόσο ως προς τις κατόψεις τους όσο και ως προς τις τομές τους. Έξι από αυτά εκτείνονται σε δύο ορόφους ενώ τα δύο τελευταία που βρίσκονται στον όγδοο όροφο χρησιμοποιούν με στέγαστρα το δώμα.
Μέσω μοναδικών αρχιτεκτονικών προσεγγίσεων, η φιλοδοξία της ομάδας του KLab ήταν πάντα το να δημιουργεί όπως οι καλλιτέχνες και να εφαρμόζει όπως οι επιστήμονες. Το γραφείο ιδρύθηκε το 2001 από τον Κωνσταντίνο Λαμπρινόπουλο. Πρόκειται για μια διεθνή ομάδα υψηλά ειδικευμένων αρχιτεκτόνων που αναζητούν ευκαιρίες να δημιουργήσουν ενδιαφέροντα αστικά έργα.
Περισσότερες πληροφορίες για το αρχιτεκτονικό γραφείο KLab θα βρείτε εδώ.
