Αν ήταν ταινία το καλοκαίρι μου θα ήταν Ο θάνατος στη Βενετία
Και τραγούδι… Η Αρτζεντίνα, των Χειμερινών Κολυμβητών
https://www.youtube.com/watch?v=f5xY9VzHwOc
Το βιβλίο που θα πάρω φέτος είναι Τα τετράδια ονείρων, της Ζυράννας Ζατέλη.
Πάντα θα θυμάμαι το μπάνιο στην παραλία Οστάνδης, όπου το καλοκαίρι είναι πάντα λιγάκι αμφίβολο, η άμμος καστανόχρυση και υγρή, ο ουρανός βαρύς και γεμάτος γκριζωπά σύννεφα, και δεν θυμίζει σε τίποτε τα ζεστά, κίτρινα ελληνικά καλοκαίρια.
Και ότι ήθελα ν’ αγοράσω ένα σπίτι με θέα το Ιόνιο πέλαγος. Στους Λάκωνες, ένα παραδοσιακό κερκυραϊκό χωριό στην πλαγιά ενός βουνού, βρήκα ένα μπαλκόνι που μοιάζει να ξεπήδησε από κείνο το παλιό όνειρο. Μπορεί κάποια μέρα να το αποκτήσω, και αν όχι, θα είναι πάντα εκεί για να με παρηγορεί.
Μια φωτογραφία που μου θυμίζει πολλά είναι μια ασπρόμαυρη οικογενειακή φωτογραφία από κάποιο παλιό καλοκαίρι στο Λουτράκι, μου θυμίζει την απλότητα και την ομορφιά της παιδικής μου ηλικίας. Όλο μου το παρελθόν μαζεμένο σε μερικά εκατοστά τρυφερού χαρτιού, ξαναζωντανεύει με ένα βλέμμα.
Και η ανάμνηση που έχω σαν παιδί.. παγωτό χωνάκι στα βότσαλα κάτω από το ΑΜΙ, την αρχαιότερη πιτσαρία του Λουτρακίου, μετά από ένα μεγάλο μπάνιο με τους γονείς και την αδελφή μου. Είχα μετανιώσει που πήρα βανίλια, κι εκείνη φιστίκι. Νομίζω πως μέχρι σήμερα αγαπώ το παγωτό φιστίκι εξαιτίας της.
Το πρώτο φιλί που έδωσα ήταν…αμέτρητα φιλιά, αμέτρητη αγάπη, κομματάκια στιγμών που επανέρχονται στη μνήμη μου σαν νοσταλγικά χάδια. Όλα τα φιλιά που δίνουμε θα έπρεπε να έχουν την αίγλη του πρώτου.
Πάντα στις διακοπές ήθελα να διαβάζω καινούρια βιβλία, να έχω μια γλάστρα με βασιλικό, να μην ανησυχώ για κάτι, να πετυχαίνω την πανσέληνο, να μαγειρεύω και να μυρίζει η γειτονιά Αύγουστο, να νιώθω πως κάνει καλοκαίρι και στην αγάπη.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι πως όλα θα τελειώσουν χωρίς να το καταλάβω, πως δεν θα προλάβω να μετρήσω και να συγκρατήσω μία μία τις στιγμές, πως κάτι θα μου έχει ξεφύγει.
Αν μου έχει μείνει στον ουρανίσκο ένα φαγητό αυτό ήταν τα απλά, καθημερινά φαγητά της μάνας μου, που είναι η καλύτερη μαγείρισσα του κόσμου. Ακόμα κι ένα ποτήρι νερό, από τα χέρια της έχει άλλη γεύση.
Το φρούτο του καλοκαιριού είναι το καρπούζι, κυρίως όταν ΔΕΝ συνοδεύεται από φέτα, κάτι που θεωρώ εγκληματικό και ακαλαίσθητο.
Και στο μυαλό ένα hangover είναι αμέτρητες τεκίλες σε θερινά μπαρ με τους φίλους μου, τα καλύτερα παιδιά του κόσμου, τους πιο κοντινούς ολόιδιούς μου. Το πρωί δεν μετάνιωσα ποτέ μου.
Πάντα κοντοστέκομαι για λίγο στις διακοπές όταν συλλογίζομαι όσους δεν είναι πια κοντά μου. Όχι με θλίψη – με αγάπη καθησυχαστική και ακλόνητα δική μου.
Αυτό που έχω κρατημένο στο σπίτι είναι κοχύλια και μπουκαλάκια με νερό από κάθε θάλασσα που κολύμπησα μέσα της και έχουν όλα τη δική τους, αλλιώτικη γεύση.
Η απόφαση που παίρνω κάθε καλοκαίρι για το φθινόπωρο και δεν τηρώ ποτέ είναι πως θα κόψω το κάπνισμα. Το λέω κάμποσα χρόνια, ελπίζω φέτος να το καταφέρω. Όπως κάθε χρόνο, εξάλλου!
