Γιάννης Δρακουλίδης / FOSPHOTOS
Υπάρχουν κάποιες αξίες, κάποια αντικείμενα, κάποια σύμβολα που τα συναντάς παντού στην Ελλάδα. Δεν είναι πολλά, αλλά βρίσκονται σε πολλά σημεία. Σε πόσα σημεία; Μπορεί να ναι και 5 αλλά μπορεί και 9.000.
Τα συναντάς σε παραδοσιακά καφενεία, σε σύγχρονες καφετέριες, σε περίπτερα, σε ψιλικατζίδικια, σε όλα αυτά τα καταστήματα που μπορείς ν’ αγοράσεις από ένα κιλό φέτα μέχρι είδη πεντικιούρ (τα λεγόμενα και μίνι μάρκετ), στα κουρεία, στα βενζινάδικα, στα κομμωτήρια, στα ταχυδρομεία, σε πρακτορεία που πας για να κάτσεις, να φύγεις, στα πρακτορεία που έρχεσαι, στους λαχειοπώλες που κάνουν τη βόλτα τους στις όμορφες γειτονιές.
Μιλάμε για πράγματα, αξίες ή σύμβολα που έρχονται για να σου βελτιώσουν τη ζωή, να της δώσουν μια άλλη οπτική, που είναι χρήσιμα είτε για την καθημερινότητα είτε για να βάλουν αυτό που λένε το αλατοπίπερο σε αυτά που κάνεις κάθε μέρα. Πράγματα που από τη μία στιγμή στην άλλη μπορεί να σε κάνουν πιο χαρούμενο, ακόμα και πιο πλούσιο.
Για παράδειγμα έχετε δοκιμάσει ποτέ να σηκωθείτε ξαφνικά στην καφετέρια που είστε και να φωνάξετε «Πρόεδρε!»; Δοκιμάστε το και θα δείτε ότι θα σηκωθούν τουλάχιστον καμιά δεκαριά άνθρωποι. Πιο εύκολα βρίσκεις πρόεδρο στη χώρα μας, παρά υδραυλικό. Γιατί είναι παντού, ακόμα και στο πιο απίθανο σημείο της χώρας θα βρείτε ένα πρόεδρο που απλά η μόνη του αρμοδιότητα είναι να κάθεται και να ξύνεται. Ολημερίς!
Που θα κάθεται; Σε μια πλαστική καρέκλα. Που και αυτές δεν τις βρίσκεις παντού; Δεν έχει έξω από το περίπτερο για ν’ αράζουν οι φίλοι του περιπτερά και να φιλοσοφουν; Δεν έχει στα βενζινάδικα για να ξαποστένουν οι υπάλληλοι; Ακόμα και στα ταχυδρομεία μέσα μπορείς να βρεις πλαστική καρέκλα. Σε μπαλκόνια, αυλές, πρακτορεία και καφενεία αν έχει χαλάσει μια από τις παραδοσιακές ξύλινες. Το καλύτερο με τις πλαστικές καρέκλες όμως, είναι ότι τις βρίσκεις και σε όποιο πανηγύρι πας τον 15Αυγουστο. Πανηγύρι και πλαστική καρέκλα, είναι σαν να λες ένα κομμάτι από Ελλάδα.
Για να μην είμαστε άδικοι όμως, αυτό που βρίσκεις παντού στην Ελλάδα και που όμοιό του δεν υπάρχει αλλού, είναι ο ήλιος. Σαν αυτόν που απολαμβάνει ο λαχειοπώλης που τριγυρνά με την πραμάτεια του.
Στην μικρή αυτή άκρη της Ευρώπης το φιλότιμο βρίσκεται παντού και μάλλον δεν είναι τυχαίο που η λέξη δεν μεταφράζεται. Φιλότιμο έχουν και στο βενζινάδικο που θα σε βοηθήσουν ν’ αλλάξεις το λάστιχο σου και μάλλον και την τύχη σου μαζί που νόμιζες ότι πάει στο βρόντο.
Κι αν ο ήλιος και το φιλότιμο είναι λίγο πιο αφηρημένες έννοιες, μιας και δύσκολα γίνεται να τα καταλαβαίνουμε με μια από τις πέντε αισθήσεις μας, η μυρωδιά του σουβλακιού θα σας σπάσει την μύτη σε όποια μεγάλη πόλη η μικρό χωριό της Ελλάδας κι αν βρεθείτε. Ξέρετε πόσες πολλές φορές μας έχουν παρακαλέσει οι φίλοι μας στο εξωτερικό να τους στείλουμε με το ταχυδρομείο ένα τυλιχτό, αλλά στο ταχυδρομείο περισσότερα πιθανό είναι να ξύσεις κάτι παρά να φας.
Και για να ξαναγυρίσουμε σε κείνη την καφετέρια που αναφέραμε στην αρχή, ξέρετε τι άλλο μπορούμε να βρούμε εκεί, εκτός από τους προέδρους που ξεφυτρώνουν σε κάθε μεριά; Αναπτήρες. Κατά εκατοντάδες τους βρίσκεις να κρέμονται στα μίνι μάρκετ, που εδώ που τα λέμε τα μίνι μάρκετ στην Ελλάδα μπορεί να είναι και πιο πολλά από τους αναπτήρες που έχουμε. Και η αλήθεια είναι η εξής: μ’ έναν αναπτύρα δεν μπορείς να γίνεις πλούσιος αλλά από ένα μίνι μάρκετ μπορείς να βγεις τελικά με τις τσέπες γεμάτες. Αν επιλέξεις σωστά πάντα.
Η Ελλάδα είναι μια μαγική χώρα και αν είναι η μέρα σας, που σίγουρα θα είναι, μπορεί να τα έχετε όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα. Αν αναρωτιέστε, καλά να ‘χω καφέ, αναπτήρα, ήλιο και σουβλάκι, αλλά τον πρόεδρο τί να τον κάνω; Ε, ένας πρόεδρος είναι πάντα και παντού αναγκαίος και επίσης ποιος σας λέει ότι ο πρόεδρος δεν είστε εσείς οι ίδιοι;
