Το credo του είναι: «Η ισορροπία μεταξύ απλότητας, οικολογίας, χρηστικότητας, αλλά και διαχρονικότητας». Κάτι που στην Ελλάδα του “παν μέτρον άριστον” δεν συναντάται συχνά. Επέλεξε τον βιομηχανικό σχεδιασμό σχετικά αργά στη ζωή του, αφού είχε ήδη σπουδάσει Μηχανικός Εμπορικού Ναυτικού και είχε μπαρκάρει στα καράβια. Οι επαγγελματικές του όμως ανησυχίες τον “ξέβρασαν” στην Αγγλία σε αναζήτηση μεταπτυχιακού, το οποίο τον έφερε σε επαφή με το βιομηχανικό design.
«Έτσι άλλαξα ρότα και ξεκίνησα από την αρχή», αναφέρει ο ίδιος. « Θεωρώ ακόμα τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ανακάλυψα, έστω και αργότερα στη ζωή μου, αυτό που ήθελα να σπουδάσω. Το επάγγελμά μου μού δίνει πολλή χαρά και με προκαλεί καθημερινά. Μετά τις σπουδές μου στο Λονδίνο (London College of Furniture, London Metropolitan University και Royal College of Art), αναζήτησα την τύχη μου στη Νέα Υόρκη, ως βιομηχανικός σχεδιαστής πλέον και υπήρξα επίσης τυχερός, αφού συνεργάστηκα με δύο εταιρείες που με γέμισαν με μοναδικές εμπειρίες για επτά χρόνια περίπου. Έμαθα πάρα πολλά τότε. Το περιβάλλον της Νέας Υόρκης με “εκπαίδευσε” ακόμα περισσότερο. Αφού γύρισα την υφήλιο για αρκετά χρόνια, η “τυχοδιωκτική” πορεία συλλογής γνώσεων και εμπειριών με κούρασε. Ήθελα να ριζώσω κάπου και αποφάσισα να ρίξω την άγκυρα στην πόλη που μεγάλωσα, αφήνοντας πίσω μου στη Νέα Υόρκη μια καλή καριέρα, αλλά και την πιθανότητα μιας ακόμη καλύτερης. Στην Ελλάδα μπόρεσα να συνεργαστώ με πολλές εταιρείες και άλλους σχεδιαστές και να συνεχίσω να σχεδιάζω αντικείμενα που θεωρούνται αξιόλογα και βραβεύθηκαν διεθνώς. Από το 2006, διδάσκω στο ΤΕΙ Θεσσαλίας και παράλληλα σχεδιάζω για διάφορες παραγωγικές εταιρείες. Πριν λίγους μήνες, μαζί με τον Κωνσταντίνο Χούρσογλου, κάναμε μία νέα αρχή ενώνοντας τις δυνάμεις μας και σχεδιάζουμε πλέον νέα προϊόντα τα οποία διαθέτουμε εμείς οι ίδιοι στην παγκόσμια αγορά».
Ποια είναι τα πέντε αντικείμενα που έχεις σχεδιάσει και είναι αυτά που σε αντιπροσωπεύουν περισσότερο από όλα; 1. Το πιάνο Tricentennial Steinway, της εταιρείας Dakota Jackson Inc., το 2000 στη Νέα Υόρκη. Είναι το πιο πολύπλοκο αντικείμενο που έχω σχεδιάσει ποτέ ως σχεδιαστής. 2. Ο καλόγερος Ypsilon που σχεδίασα για τον εαυτό μου το 1999 και το 2004 βγήκε στην αγορά από την εταιρεία Yfos. 3. Η συσκευασία κρασιού για το Κτήμα Γεροβασιλείου το 2010. Μία εξαιρετική συγκυρία-συνεργασία με τον πελάτη και την εταιρεία παραγωγής Ελευθεριάδης κ Υιοί, η οποία επιβραβεύθηκε με τέσσερα διεθνή και ελληνικά βραβεία. 4. Τα έπιπλα για ένα ιδιωτικό σπίτι στο Ρέθυμνο, σε συνεργασία με τον φίλο και συνεργάτη, σχεδιαστή, Benjamin Lignel, το 2007. 5. Η κρεμάστρα Apeiro που σχεδίασα πρόσφατα για το www.shibui.ch και βγήκε στην αγορά τον Ιανουάριο του 2014.
Τι σημαίνει ‘’βιομηχανικός σχεδιασμός’’; Όλα τα αντικείμενα γύρω μας είναι σχεδιασμένα από κάποιον. Ο βιομηχανικός σχεδιαστής σχεδιάζει αντικείμενα που παράγονται σε πολλά αντίτυπα -από τη “βιομηχανία”- και αφορούν σε πολλούς χρήστες. Άρα σχεδιάζει αντικείμενα που δεν είναι χειροποίητα, είναι βιομηχανοποιημένα. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι βιομηχανικοί σχεδιαστές ασχολούνται μόνο με την “εικόνα” ενός προϊόντος: ο βιομηχανικός σχεδιαστής είναι ένας δημιουργός που βρίσκεται ανάμεσα στον εφευρέτη, τον μηχανικό, τον άνθρωπο του marketing και τον τελικό χρήστη. Αυτό που σχεδιάζει, θα πρέπει να ικανοποιεί όλους, αλλά πολύ περισσότερο τον τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον άνθρωπο-χρήστη. Ο βιομηχανικός σχεδιασμός είναι μια σύνθεση της εικόνας–φόρμας, του συναισθήματος και της λειτουργικότητας. Είναι συναίσθημα τυλιγμένο με σκοπό.
«Κάθε αντικείμενο μεταφέρει και μία ιστορία, προκαλεί κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα ικανοποίησης στον χρήστη. Κάθε μου σχέδιο αντικατοπτρίζει αυτές μου τις ανησυχίες».
Πως κάνει το βιομηχανικό design τη ζωή μας καλύτερη; Ο βιομηχανικός σχεδιαστής μπορεί να κάνει τη ζωή μας καλύτερη γιατί αυτός είναι ο σκοπός του -δηλαδή να ικανοποιεί τον τελικό χρήστη με ένα αντικείμενο που είναι βελτιωμένο από το προηγούμενο-, να αντικαθιστά. Οι βελτιώσεις μπορεί να είναι απλά χρηστικές, για παράδειγμα πιο ελαφρύ, πιο δυνατό/ανθεκτικό, πιο κατανοητό στη χρήση, πιο εργονομικό κτλ., αλλά αυτή η βελτίωση θα πρέπει να το καθιστά και καλύτερο από αισθητικής άποψης, δηλαδή πιο όμορφο, ευρύτερα αποδεκτό. Προσωπικά όταν σχεδιάζω, νοιάζομαι πολύ και για το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί. Πρέπει να είναι πιο οικολογικό, να περιέχει λιγότερο ή καλύτερο υλικό, να κατασκευάζεται από λιγότερα μέρη και από φυσικά υλικά (πχ. ξύλινα γυαλιά κτλ.) και τέλος, να είναι πιθανώς και πιο οικονομικό από τα προηγούμενα. Πιο απλά, ένα αντικείμενο που θα τα έχει όλα και θα συμφέρει.
Ποιο είναι το περιβάλλον του βιομηχανικού σχεδιασμού στην Ελλάδα σήμερα; Ο βιομηχανικός σχεδιασμός στην Ελλάδα είναι σε βρεφική ηλικία και αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη παραγωγικών μονάδων και εταιρειών που μπορούν ν’ αντιληφθούν τη σπουδαιότητα του σχεδιασμού των προϊόντων τους, έτσι ώστε να είναι ανταγωνιστικές στη διεθνή, πλέον, αγορά. Έλληνες σχεδιαστές όμως υπάρχουν πολλοί. Απόφοιτοι των αντίστοιχων Ελληνικών σχολών μας αλλά και αυτοί που σπούδασαν στο εξωτερικό. Ακόμα περισσότεροι είναι εκείνοι που δεν είχαν την ευκαιρία να κάνουν έστω μία καλή συνεργασία με φιλόδοξες εταιρείες παραγωγής, για να εξασκήσουν τις γνώσεις τους και να γίνουν καλύτεροι. Το θετικό είναι ότι πολλές εταιρείες-ειδικά στην τωρινή κρίση- αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι να σχεδιάζουν τα προϊόντα τους. Επίσης, πολλοί είναι και οι σχεδιαστές που παίρνουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια και γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί-σχεδιαστές.
