Το Uber είναι φύσει ανατρεπτικό. Disruptive, που λένε. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στις χώρες που έχει δραστηριοποιηθεί και θα καταλάβει: οι αντιδράσεις που έχει προκαλέσει δεν συγκρίνονται με άλλο δίκτυο, πλατφόρμα ή υπηρεσία, ανεξαρτήτως αντικειμένου. Όλοι ξέρουν το Uber σαν ένα υποκατάστατο των ταξί, μία υπηρεσία παρεμφερή μεν, εναλλακτική δε. Αυτό που όμως ίσως να μη γνωρίζουν οι περισσότεροι, είναι πως το Uber έχει ξεφύγει εδώ και καιρό από τις τέσσερις ρόδες των ταξί, έχοντας περάσει σε κάτι ακόμα πιο ριζοσπαστικό: τις κοντινές θαλάσσιες μεταφορές!
Ο λόγος για το UberBOAT το οποίο εδώ και μία γεμάτη διετία δραστηριοποιείται σε επιλεγμένα μέρη του πλανήτη, κάνοντας αυτό που γνωρίζει όσο κανείς άλλος: προσφέροντας εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς, όχι στην άσφαλτο αλλά στο νερό! Η υπηρεσία έχει δοκιμαστεί πειραματικά σε διάφορες περιοχές του πλανήτη (Μαϊάμι, Βαλτιμόρη) ενώ τρέχει κανονικότατα σε Σύδνεϋ και Κωνσταντινούπολη κι αν το πρώτο σας φαίνεται αρκετά… εξωτικό, πάμε να ρίξουμε μια ματιά στη δεύτερη περίπτωση που είναι και στη γειτονιά μας.
Η Κωνσταντινούπολη είναι μία από τις λίγες πόλεις στον κόσμο που έχει το προνόμιο να «πατά» πάνω σε δύο ηπείρους. Το ασιατικό με το ευρωπαϊκό τμήμα της πόλης ενώνονται κατά βάση με δύο μεγάλες γέφυρες και ένα υπόγειο τούνελ για το μετρό (γίνονται έργα για μία τρίτη γέφυρα και ένα δεύτερο τούνελ), τη στιγμή που καραβάκια πραγματοποιούν περισσότερα από 20 διαφορετικά δρομολόγια καλύπτοντας κατοίκους και επισκέπτες. Το μέσο εισιτήριο είναι λίγο πάνω από τις 2 τουρκικές λίρες (0,70€ περίπου).
Εδώ είναι που υπεισέρχεται το Uber λοιπόν το οποίο υπόσχεται μεταφορές με το πάτημα ενός κουμπιού. Η εξυπηρέτηση των πελατών γίνεται μέσω των σκαφών τουρκικής ιδιωτικής εταιρείας με δυνατότητα μεταφοράς 7-10 ατόμων, ενώ το συνολικό κόστος διαδρομής ξεκινά από τις 50 λίρες (15,58€): ενδεικτικά από τη συνοικία Μπεσικτάς μέχρι τις ακτές πλησίον του αεροδρομίου Ατατούρκ, το κόστος είναι περίπου 400 λίρες (124,63€) με τους επιβάτες να γλιτώνουν το κομφούζιο που συνήθως επικρατεί στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης.
Η… ελληνική εκδοχή
Αν και ακριβότερο των παραδοσιακών καραβακίων λοιπόν, το UberBOAT κερδίζει σε αμεσότητα και ποιότητα υπηρεσιών: το Uber εξ άλλου δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν σε πρώτη φάση άφηνε στα καραβάκια της γραμμής τη ντόπια πελατεία και διεκδικούσε μερίδιο από τους τουρίστες (μην ξεχνάτε ότι πέραν των όσων επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη για τουρισμό, υπάρχουν κι εκείνοι που βρίσκονται εκεί για δουλειές).
Το ερώτημα είναι αν αυτό το μοντέλο θα μπορούσε να λειτουργήσει και λίγο πιο δυτικά της Τουρκίας και, συγκεκριμένα, στη χώρα μας: τόσα καραβάκια της γραμμής έχουμε τα οποία μάλιστα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μοιάζουν να έχουν μείνει κολλημένα από πλευράς υπηρεσιών στη δεκαετία του ’80 (άντε, στην καλύτερη των περιπτώσεων στου ’90) και αν έχετε αντίρρηση επ’ αυτού, μια βόλτα μέχρι το Λονδίνο και τον Τάμεση (λέξη-κλειδί: “Thames Clippers”) θα σας πείσει.
Θεωρητικά η αντίσταση που θα έβρισκε το Uber θα ήταν η ίδια με την περίοδο που ξεκίνησε τις υπηρεσίες μετακίνησής του εντός πόλης στη χώρα μας, ενώ συν τοις άλλοις, θα έπρεπε να βρεθεί μία διαδρομή στην οποία θα είχε νόημα να επικεντρωθεί. Απαραίτητες προϋποθέσεις, να είναι κοντινή, να εξυπηρετεί κόσμο και να λειτουργεί όλο το χρόνο. Μπορεί η Αθήνα να μη διαρρέεται από τον δικό της Βόσπορο, σαν την Κωνσταντινούπολη, ο Αργοσαρωνικός ωστόσο διαθέτει ωραιότατα νησάκια που και μόνιμους κατοίκους έχουν, και τουρίστες προσελκύουν. Μια δοκιμή αν μη τι άλλο θα είχε ενδιαφέρον.
