Ο Μάκης  και ο Γιώργος είναι αυτοκόλλητοι από τότε που μπορούν και θυμούνται τους εαυτούς τους.  Γενικά ταιριάζουν σε όλα εκτός από το ποδόσφαιρο, όπου μια ζωή υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ε, και ο τελικός του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Την βασίλισσα θέλει ο Μάκης, το λιμάνι των Μπιτλς θέλει ο Γιώργος.

Όπως όλοι ξέρουμε πλέον, το βράδυ του Σαββάτου, αυτός που πανηγύρισε το τρίτο σερί ευρωπαϊκό κύπελλο, ήταν ο φίλος Μάκης και μάλιστα το πανηγύρισε σαν να μην υπάρχει αύριο. Και ο φίλος Γιώργος όμως, με το που ο διαιτητής σφύριξε την λήξη του αγώνα, πετάχτηκε από την καρέκλα του όλο χαρά, γιατί που ξέρετε, μπορεί η Λίβερπουλ να μην κατέκτησε το έκτο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της, εκείνος όμως ίσως δει από κοντά, τον Μοχάμεντ Σαλάχ να μεγαλουργεί στα γήπεδα της Μόσχας τον Ιούνιο.

Η ζωή μπορεί να μην μας κάνει πάντα το χατίρι, ξέρει και δίνει όμως δεύτερες ευκαιρίες ώστε να κερδίσουν και οι δύο και η αλήθεια είναι πως το να δεις έναν αγώνα Μουντιάλ από κοντά δεν συγκρίνεται…

Γι’ αυτό καλό θα ήταν κι εμείς να μιμηθούμε την ζωή και τώρα που πλησιάζουν διακοπές, να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία σε εκείνο το νησί που είχαμε πάει ντάλα 15 Αυγουστο και λογικό ήταν να μην μας αρέσει, αφού βούλιαζε από κόσμο. Ας πάμε αρχές Ιουλίου ή ακόμα καλύτερα Σεπτέμβρη, που ο κόσμος θα έχει φύγει και θα είναι όλες οι παραλίες δικές μας. Κερδισμένοι θα βγούμε. 

Επίσης, όταν η χαμογελαστή κυρία στην ταβέρνα της χώρας μας προτείνει να φάμε τις μπάμιες που είναι η σπεσιαλιτέ της, καλό θα ήταν να μην μιμηθούμε τον 12χρονο εαυτό μας, ο οποίος και μόνο στο άκουσμα της μπάμιας αναριγούσε ολόκληρος και έσπρωχνε το πιάτο. Ήρθε επιτέλους η ώρα να φανούμε ώριμοι και να δοκιμάσουμε το λαχανικό που τόσο μισούσαμε. Κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά θα τις φάμε γιατί μας αρέσουν τελικά και όχι γιατί μας απειλεί η μάνα μας. Ίσως η δεύτερη ευκαιρία με κοτόπουλο, μας κάνει να κερδίσουμε ένα ακόμη πιάτο στο μενού μας. 

Αν δεν έχετε πειστεί ακόμα για την υπόθεση μπάμιες, να σας θυμίσω πως μεγαλώνοντας σε κανέναν μας δεν άρεσαν τα ξινά φρούτα, όταν όμως αρχίσαμε να πηγαίνουμε στα μπιτσόμπαρα και είδαμε πόσο απογειώνουν ένα κοκτέιλ, εκτιμήσαμε επιτέλους την γεύση τους. Τώρα αγοράζουμε μόνοι μας τα πράσινα μήλα, μας αρέσει η λεμονάδα χωρίς ζάχαρη και άσε που όταν την πίνουμε χάνουμε λίπος και κερδίζουμε σε εμφάνιση. 

Και αφού πιάσαμε τις δεύτερες ευκαιρίες, ξέρετε τι θα ήταν καλό να μην κάνουμε ποτέ; Να μην καταδικάζουμε έναν ηθοποιό ως ατάλαντο, απλά και μόνο γιατί τον είδαμε σε μια κακή παράσταση ή μπορεί και να μην τον πετύχαμε στην καλή του μέρα. Άνθρωπος είναι κι αυτός και δικαιούται κάποια στιγμή να μην κάνει καλά την δουλειά του. Έτσι λοιπόν, όταν το έτερον ήμισυ σας πει να πάτε να δείτε ένα νέο θεατρικό έργο που έχει ακούσει ότι είναι καλό, μην το απορρίψετε αμέσως λόγω του καστ. Να είστε διαλλακτικοί. Φορέστε την πιο καλή σας διάθεση και ετοιμαστείτε να αλλάξετε γνώμη. Άλλωστε στην ζωή πρέπει να έχουμε θετική στάση απέναντι στα πράγματα.

Επίσης πολύ σημαντικό τώρα που γίναμε ανοιχτόμυαλοι και ανοίξαμε τους ορίζοντές μας σε γεύσεις και εμπειρίες, να τονίσουμε πως ένα κακό πρώτο ραντεβού δεν σημαίνει και το τέλος του κόσμου. Μπορεί να είχατε και οι δυο άγχος, που πολλές φορές είναι δείκτης για το πόσο μας αρέσει κάποιος, μπορεί να μην ήταν καλό το μέρος που αποφασίσατε να πάτε ή μπορεί και να μην σας ήθελε εκείνη την μέρα βρε παιδί μου. Γι΄αυτό πριν καταδικάσουμε κάποιον και αποφασίσουμε πως δεν θα βρούμε ποτέ τον έρωτα και άλλα τέτοια δυσοίωνα, σηκώνουμε το τηλέφωνο και ζητάμε και δεύτερο ραντεβού, το οποίο είναι πολύ πιθανό να εξελιχτεί και σε τρίτο και σε τέταρτο. Και να μη γίνει και τίποτα, η έξοδος από μόνη της είναι ένα κέρδος. 

Α, και αφού αφήσαμε τις μπάμιες και τα ξινόμηλα και πιάσαμε τους ανθρώπους, ξέρετε ποιος χρειάζεται μια δεύτερη ευκαιρία ε;

Εκείνος ο Κάριους, που κατάφερε να πάει την Λίβερπουλ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 13 ολόκληρα χρόνια και εμείς αντί να του πούμε μπράβο, πέσαμε να τον φάμε. Ε, αυτό δεν είναι σωστό. Ναι δεν έπαιξε καθόλου καλά και τα λάθη του στοίχισαν στους πετεινούς, αλλά δικαιούται κι αυτός μια κακή μέρα στη δουλειά κι ας ήταν αυτή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν χάλασε δα κι ο κόσμος, άλλωστε είναι μόλις 24 ετών και έχει όλη την ζωή μπροστά του να δείξει πως αυτή ήταν απλά μια κακή βραδιά και τίποτα άλλο.

Και για να είμαστε ειλικρινής, αν τελικά ο Γιώργος πάει στο Μουντιάλ της Μόσχας, δεν θα θυμάται καν τι έκανε ο Λορίς Κάριους το βράδυ της 26ης Μαΐου… Δεύτερη ευκαιρία παιδιά σε όλα, αφού στο τέλος τελικά στη ζωή και παντού δεν κερδίζει μόνο ένας.