Πολύ σωστά και χωρίς μεγάλο ρίσκο υποθέτεις ότι τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε σε ό,τι κάνουμε εδώ, αφού το site δεν έχει πρωτίστως βιοποριστικό χαρακτήρα, έχουμε από μόνοι μας ένα κόλλημα: τους θαυμάζουμε, ή τους αγαπάμε, ή μας φαίνονται ενδιαφέροντες ή τους γουστάρουμε ως γκόμενους. Η Μαριλένα Βαϊνανίδη είναι και αυτή μια τέτοια περίπτωση, θεωρώ ότι έχει μια αχτύπητη φωτογραφική οπτική και αισθητική άποψη που κουμπώνει τσαααακ με τη δική μου, οπότε στο εξής θα τη βλέπεις εδώ συχνότερα. Πέραν αυτών είναι γενικώς και γαμώ γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε, όσο καλός και να ήταν κάποιος σε ό,τι κάνει αν δεν τον συμπαθούσα σιγά μην του παραχωρούσα το site, η ζωή είναι μικρή για να ανέχεσαι κόσμο παιδιά (… φαντάζομαι πόνταρες περιουσίες και σε αυτό. Ορθώς, όπως αποδεικνύεται).

Η Μαριλένα έχει δουλέψει ως φωτογράφος περισσότερο στο θέατρο – ας πούμε στις “Βάκχες” έπρεπε να φωτογραφίζει τον Σάκη σαν να μην τρέχει τίποτα, και να παριστάνει ότι είμαι πολύ κουλ, πολύ επαγγελματίας, χαλαρώστε παιδιά, δεν είναι αυτός που παίζει στους Rotting Christ – α όχι αυτή είμαι εγώ. Η φωτογραφία μόδας είναι η κρυφή της επιθυμία γιατί, φυσικά, ως κορίτσι και ως μάτι πίσω από τον φακό, τρελαίνεται για τη μόδα. Στο σημείο αυτό ετοιμάσου για ηχογραφημένα γέλια που θα παρασύρουν σαν τεράστια κύματα στη Μπάχα και τα δικά σου: Η Μαριλένα θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει μόδα όσο καλά θα ήθελε γιατί δίνει σημασία σε άσχετα πράγματα και τελικά δεν αναδεικνύονται τα ρούχα (εννοείται πως αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πεισματικά της ανέθεσα να κάνει το πρώτο της editorial εδώ). Το spitishoot είναι ό,τι πιο αγαπημένο έχει κάνει και μιλάει γι αυτό σχεδόν όπως μιλάνε οι μάνες για τα παιδιά τους. Όλα τα κομμάτια του spitishoot είναι εκείνη, γιατί συνδυάζει την αγάπη της για τους ανθρώπους, τα σπίτια, τα ζώα και την τρέλλα. Το όνειρό της είναι να γυρίσει τον κόσμο φωτογραφίζοντας ανθρώπους και σπίτια, αλλά το κάθε ταξίδι να κρατάει λίγο για να επιστρέφει ξανά στο σπιτάκι της και να ξαπλώνει στη γωνιά του καναπέ. Στο σπίτι της δεν έχει βαρεθεί ποτέ, μπορεί να κάτσει μόνη της για έναν μήνα και να ξεχάσει να βγει, αρκεί να υπάρχει καφές, φαγητό, ίντερνετ και photoshop. Ζει μόνο το καλοκαίρι, η βροχή και η συννεφιά για εκείνη ειναι καποιο είδος τιμωρίας που χρησιμεύει μόνο αν είσαι φωτογράφος και θέλεις να κάνεις ωραία πορτρέτα ή καποια φωτογράφιση όπως αυτή εδω, όπου ο ήλιος θα χαλούσε πολλά κάδρα. Η Μαριλένα έχει περάσει και από την τηλεόραση και η εμπειρία της από ερμμμμ “τον χώρο” ήταν αυτή που έχουν όλοι οι άνθρωποι που εγώ θεωρώ φυσιολογικούς. Αν με πιάνεις.

Για το πρώτο της editorial η Μαριλένα επέλεξε τη Βικτόρια Κωνσταντακοπούλου, που γεννήθηκε στην Αμερική και ζει στην Ελλάδα από την εφηβεία. Η Βικτόρια είναι γραφίστρια, πριν ένα χρόνο δούλεψε στη Vogue (στην κανονική. Στο Μανχάταν. Στη Vogue τέλος πάντων) και ζωγραφίζει – έχει φτιάξει εξαιρετικούς πίνακες. Πρόκειται για ένα πλάσμα εκνευριστικά χαρούμενο κι αισιόδοξο, που πάντα πιστεύει οτι ολα θα πάνε καλά (και τελικά πηγαίνουν, δεν είναι φοβερό; Το παίρνω ως σημάδι για το 2015). Η Βικτόρια θα μπορούσε να παραδίδει σεμινάρια αισιοδοξίας, επίτευξης στόχων και πως να δέχεσαι στη ζωή όσα σου αξίζουν και τίποτα λιγότερο, αλλά αντί για αυτό ποζάρει για το Fashionism. Η Μαριλένα ισχυρίζεται πως η Βικτόρια δεν γνωρίζει πόσο όμορφη είναι και καμιά φορά πιστεύει οτι μοιάζει με αζέρο ποδοσφαιριστή. Αν μια μέρα νιώσεις οτι όλα είναι μάταια, πάρε τηλεφωνο τη Βικτόρια και αφού σε ισιώσει πες της “ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ ΚΟΠΕΛΙΑ”.

Όλα τα ρούχα είναι Fairly

Πλεκτό Tricot, χειροποίητα γούνινα μποτάκια από ένα μαγαζί στο Manhattan

Κορμάκι Art Italy

Ζακέτα Η&Μ, μποτάκια Steve Madden

Παλτό Bill Cost

Τζάκετ Epica, κορμάκι Art Italy, μποτάκια Steve Madden

**** Το κόσμημα που φοράει η Βικτόρια στη φωτογραφία εξωφύλλου είναι Accessorize