H Ναταλία Γκαβέζου είναι ορκισμένη θεωρητικός (ε δεν είναι και καμιά ζάμπλουτη) των couture συλλογών

Giambattista Valli
Φτερά, τούλι, και βέλο στο κεφάλι (συνθηματάκι έτοιμο για τοίχο) ήταν τα κύρια στοιχεία της ανοιξιάτικης couture συλλογής του οίκου Valli. Ασπρόμαυρα clashing prints με μια πινελιά από floral για τον πρέποντα συμβολισμό της απαρχής της άνοιξης, με μήκη να κυμαίνονται από μπούτι μέχρι αστράγαλο και με έντονες της θηλυκές γραμμές. Όσο προχωράμε προς το κλείσιμο και άρα τα πιο “επίσημα” βαρια ρούχα της συλλογής, ο όγκος αυξάνεται με τη συνδρομή πέπλων από οργάντζα για να καταλήξουμε σε τεράστιες, τούλινες, πολύχρωμες τουαλέτες βλ. Rihanna.

Armani Prive
Οι πιο έντονες επιρροές ανατολής που έχω συναντήσει τελευταία, ήταν στην κολεξιόν του Αρμάνι. Bamboo prints, μεταξωτά υφάσματα, μήκος οριακά στον αστράγαλο συνδυασμένο με δετά σανδάλια, όλα φώναζαν αγάπη για τον ανατέλλοντα ήλιο. Στην δέκατη επέτειο της prive συλλογής του, ο οίκος αποφάσισε να παίξει με το μπλέ, το πράσινο και όλα τα ενδιάμεσά τους χρώματα, να μπερδέψει τις υφές, να βάλει λάμψεις και στρας και να στείλει στην πασαρέλα γυναίκες με ρούχα να μεν μίνιμαλ γραμμής αλλά μαξιμαλιστικής αισθητικής.

Εlie Saab
Πάντα θα υπάρχουν αυτές οι εταιρίες που θα πιστεύουν ότι couture σημαίνει ‘βάζω μια δαντέλα εδώ και λίγο ταφτά εκεί και έτοιμοι’ χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι κακό. Δεν πιστευώ ότι ο Elie Saab κάνει κάτι δύσκολο ή πρωτότυπο, αλλά αυτό που κάνει το κάνει καλά, και πάντα θα έχει οπαδούς, πάντα θα βλέπουμε τα φορέματά του στο κόκκινο χαλί. Φέτος βασίστηκε αρκετά στο nude και στο παιχνίδισμα του ‘είναι-δεν είναι διάφανο αυτό που βλέπω’ αλλά τα φορέματα με το εφέ του φτερού στο κάτω μέρος είναι τα προσωπικά μου αγαπημένα και αυτά που θα φορούσα εάν με καλούσαν κάπου. Στα πολύ θετικά επίσης αυτό το lime χρώμα, more please!

Jean Paul Gautier
Να, εδώ είμαστε. Εδώ είναι που μπλέχτηκε η τέχνη με το couture, που συνέβησαν πραγματάκια έξω από τα συνηθισμένα. Με έμπνευση από τους γάμους, έγινε τέτοιο παιχνίδι με το ανδρόγυνο, με το ‘μισή νύφη μισή γαμπρός’ που πραγματικά έχω ενθουσιαστεί. Ρούχα σπασμένα στη μέση, με ένα μακρύ μανίκι και ένα κοντό, με μισή μεριά να είναι φόρεμα και μισή tuxedo, με τέτοια συνοχή στο μπλέξιμο λευκού και μαυρού που απόρω πως δεν παραμιλάνε όλοι. Επίσης, Miley, αν μας διαβάζεις αυτή η τουαλέτα που ξεκινάει σατέν, περνάει μια βόλτα από το denim και καταλήγει σε τούλι σε φωνάζει, ελπίζω να την ακούς.

Valentino
Νομίζω πως μετά από την ονειρεμένη pre fall συλλογή, ότι και να έβλεπα από το σχεδιαστικό δίδυμο του οίκου θα ήταν ένα τσικ πιο κάτω και γω λιγάκι απογοητευμένη. Δεν είναι μια κακή συλλογή. Δεν είναι όμως το αριστούργημα που ήταν η προηγούμενη. Βασικά αυτό που με έχει μπερδέψει είναι πως επέλεξαν η couture συλλογή τους, αυτή που συνήθως έχει τα πιο ‘μεγάλα’ και ‘δύσκολα’ σχέδια του οίκου, να είναι μετριοπαθής. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ PRE FALL. Τονίζω.

Atelier Versace
Η συλλογή που χαρακτηρίστηκε στα κεντρικά ως ‘ωδή στο επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού’. Γεωμετρίες, γραμμές, κοψίματα, διαφάνειες στρατηγικά τοποθετημένες για να μπερδεύουν το μάτι, στα βασικά χρώματα που επιλέγει ο οίκος χρόνια τώρα, λευκό, μαύρο, κόκκινο, μπλε. Θυμάστε αυτό το φόρεμα της Kate Hudson που μας προκάλεσε ζαλάδα; Ε, όλη η συλλογή έτσι είναι, περιμένω να δω και τα υπόλοιπα ποιες θα τα τολμήσουν. Έχει βέβαια και στο δεύτερο μισό κάτι αραχνούφαντα για γυναίκες αράχνες, τα οποία χάνουν στην εικόνα, πρέπει να τα φορέσουμε μάλλον. Χε.

Chanel
Ωπ, καλώς τα μεγαθήρια. Αυστηρές γραμμές στα deux pieces, με έντονα συμπαγή χρώματα, το κλασσικό μπουκλέ σακάκι που οι μαμάδες λένε chanel ακόμα και αν είναι από το ζάρα, αλλά φέτος σε έκδοση.. cropped top? Γενικά ο Karl μάλλον ήθελε πολύ να τονίσει την περιοχή του στομαχιού φέτος διότι εμ τα σακάκια ανέβηκαν, εμ οι φούστες κατέβηκαν. Δεν είμαι πολύ σίγουρη αν συμφωνώ με τις full skirt να ξεκινάνε τόσο χαμηλά, ίσως να προτιμούσα περισσότερο την περσινή τονισμένη μέση, όμως σίγουρα πρόκειται για μια εντυπωσιακή συλλογή και ανάμεσα στα 73 looks της πασαρέλας όλοι θα βρούνε κάτι να τους αρέσει, για μένα ας πούμε ήταν τα απλικέ λουλούδια.

Alexandre Vauthier
Ψηλές μπότες, δέρμα, αβυσαλλέα ντεκολτέ, μπλούζες γεμάτες στρας με το σουτιέν να φαίνεται, ο Vauthier το ζει πιστά το rock glam. Ενώ όλοι στις couture συλλογές τους ντύνουν πριγκίπισσες και γυναίκες έτοιμες για μια επίσημη τελετή, ο Alexandre ντύνει ροκ σταρς έτοιμες να ανέβουν στην σκηνή ή κοπέλες ρόκερ που δεν συμβιβάζονται, θα εμφανιστούν και με το μαλλί αχτένιστο. Χρειάζονται και αυτές οι συλλογές για να κάνουν την διαφορά.

Christian Dior
Βινύλ, prints, έντονα χρώματα. Τρία πράγματα που στην ανοιξιάτικη συλλογή του Dior βρίσκονταν σε πληθώρα. Με εμφανείς τις mod επιρροές, τόσο στις σιλουέτες, όσο και στο γενικότερο styling, ο Simons παρουσίασε μια συλλογή πιο ‘ελαφριά’ από προηγούμενες, δεδομένου του ειδικού βάρους του ονόματος στα ταμπελάκια των ρούχων. Ρούχα που δεν περιορίζονται μόνο σε εμφανίσεις βεληνεκούς όσκαρ, ολόσωμες στρας φόρμες, μίνι φούστες με μπότες πάνω από το γόνατο, η επιστροφή στο παρελθόν γίνεται με τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό. Σημαντικό σε αυτή τη συλλογή να τηρηθεί το styling.

Zuhair Murad
Eκτός από την Leslie Knope, και ο Ζuhair Murad έχει ισχυρή άποψη υπέρ των τσεπών, και αυτό έγινε εμφανές και σε αυτή τη συλλογή. Baby blue, baby pink, λεμονί, όλα τα παστέλ χρώματα κάνανε την εμφάνισή τους στην πασαρέλα σε γραμμές πριγκιπικές, απ αυτές για τις οποίες ο οίκος είναι γνωστός. Από αέρινα μέχρι βαριά υφάσματα, και με embelishments χωρίς φειδώ, οι εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί είναι έτοιμες και περιμένουν απλά το κατάλληλο styling.

Stéphane Rolland
Τα δύο τελευταία χρόνια βάζουμε τις couture συλλογές λίγο πριν από τα Όσκαρ, ως note to self, για να θυμόμαστε περίπου ποιος και τι. Δηλαδή, να έχουμε αυτή τη μικρή χαρά της ζωής να λέμε στο τσατ “αυτό που φοράει τούτη; Valentino ε;” “μα το έλεγα εγώ, αυτό έπρεπε να βάλει”. Ε, φέτος θέλω αλήθεια να δω μία να φοράει Rolland, ακόμα και με μπαλαρίνες – ιδανικά με μπαλαρίνες μη σου πω. Τίποτα πιο γπητευτικό δεν βρίσκω από τα ρούχα που έχουν το moodboard τους στις αίθουσες μπαλέτου: Αυτή η συλλογή ήταν μαγική, τα αυστηρά χρώματα του κλασικού χορού, οι σφιχτοί κότσοι, όλα φώναζαν “Λίμνη των Κύκνων”: ακόμα και ο χώρος που περπάτησαν τα μοντέλα παραπέμπει σε σχολή χορού.