![[Ταξίδι στο αστικό τοπίο], του Ευάγγελου Ρουσάκη](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/10/Noites-Apoikies-Euaggelos-Rousakis-300x200.jpg)
Η 21η Απριλίου δεν έχει μείνει στην ιστορία μόνο για το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στη χώρα μας και την επακόλουθη Επταετία, αλλά μπορούμε καλύτερα να τη θυμόμαστε ως μια ιστορική στιγμή στα χρονικά της κονσόλας. Το 1989, η Nintendo κυκλοφόρησε το Game Boy. Η χαρακτηριστική γκρίζα πλατφόρμα, άλλαξε την ιστορία των φορητών συστημάτων, φέρνοντάς τα στο προσκήνιο και διαφημίζοντάς τα με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμη και σήμερα, όλες οι κονσόλες που το ακολούθησαν φέρουν κάτι από το Game Boy. Για να μην πούμε για τις μετεξελίξεις του, με πιο επιτυχημένη την έγχρωμη βερσιόν με το Game Boy Color. Πλέον, αν και όχι τόσο «boy» μιας και είναι 25 ετών, έχει αγγίξει σε πωλήσεις τις 118 εκατομμύρια μονάδες και ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω από κάθε επόμενη κυκλοφορία. Και όχι μόνο.
Γιατί το Game Boy, κατά έναν παράξενο και ασυνήθιστο ακόμη και σήμερα τρόπο, κατάφερε να εισχωρήσει και στο πεδίο της μουσικής, με τις περίφημες 8-bit μελωδίες να αποτελούν μια ξεκάθαρη μορφή ηχητικής πρότασης, ή αντί-πρότασης καλύτερα. Case in point, η «διασκευή» σε Μπαχ:
Το όνομα που έδωσε νέα διάσταση στο ζήτημα ήταν του Oliver Wittchow, με το πρόγραμμα Nanoloop, που ουσιαστικά επέτρεψε στους χρήστες της κονσόλας να συνθέτουν ήχους μέσω αυτού, προσφέροντας άπειρες δυνατότητες σε γόνιμα καλλιτεχνικά μυαλά, όπως των Atari Teenage Riot, ή του Merzbow.
Βέβαια, υπήρξε και μια αποτυχημένη καμπάνια του Μάλκολμ ΜακΛάρεν, των Sex Pistols, να πλασάρει αυτό το νέο είδος και σε πιο mainstreram κοινό, εγχείρημα που στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν είχε και την πιο θετική αντιμετώπιση. Στην πραγματικότητα όμως, η συντροφιά και η επιτυχία που παρείχε το μικρό θαυματουργό γκρίζο «μπλιμπλίκι» της Nintendo, ήταν τόσο σπουδαία που δε θα μπορούσε να γεννήσει την ανάγκη για την ύπαρξη της οχτάμπιτης μουσικής εξαρχής. Και τώρα, το YouTube, έχει αποτελέσει το καλύτερο «λιμάνι» για τέτοιου είδους μελωδίες, όπως με τους 8 bit-operators και τη μουσική των Kraftwerk. Κι αν οι πιονέροι της γερμανικής ηλεκτρονικής μουσικής σας φαίνονται απόλυτα ταιριαστοί με το 8-bit, τότε ίσως η διασκευή στο Get Lucky να είναι ακόμη πιο ταιριαστή. Ή απλώς πολύ ενδιαφέρουσα.
