Ήταν 1905 όταν ο Γερμανός επιχειρηματίας Fr. Speidel έφτασε στα Λιμενάρια της Θάσου για να ιδρύσει μεταλλευτική εταιρία. Το νησί του Βόρειου Αιγαίου άλλωστε ήταν γνωστό για τα κοιτάσματα μετάλλων αλλά και μαρμάρου. Έτσι μετεγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι από το Κάστρο και τα Καλύβια στην Σκάλα, τη σημερινή πρωτεύουσα του νησιού που έως τότε την χρησιμοποιούσαν μόνο ως λιμάνι για την μεταφορά προϊόντων και εμπορευμάτων.
Τότε μετακόμισε και η οικογένεια της Νάντιας Ζαραλή από το Κάστρο στα Λιμενάρια που μετατράπηκαν σε εμπορικό κέντρο του νησιού. Εκεί έχτισαν ένα καλαίσθητο κτίριο, στολισμένο με εξωτερικές τοιχογραφίες της Αθηνάς και του Ερμή. Εκεί άνοιξαν οι προπαππούδες της κατάστημα με εδώδιμα και αποικιακά στο ισόγειο του σπιτιού, το οποίο πέρασε στα χέρια της γιαγιάς της που πουλούσε υφάσματα και μαλλιά μέχρι το 2010.
Το χθες…
…και το σήμερα
«Όλα μου τα καλοκαίρια ήταν στην σκιά αυτού του υπέροχου κτιρίου με τις εξωτερικές τοιχογραφίες, χτισμένο στις αρχές του 1900, μέσα στα σωματίδια σκόνης που δημιουργούν τα νήματα, τα μαλλιά και τα υφάσματα» λέει η Νάντια Ζαραλή. Το καλοκαίρι του 2017, αυτό το σαν σκαμμένο σε βράχο ισόγειο επαναλειτουργεί από την τελευταία του κληρονόμο που δημιούργησε έναν χώρο τέχνης και έκφρασης της μοντέρνας και σύγχρονης ελληνικής αισθητικής.Έργα τέχνης, κοσμήματα, ρούχα Ελλήνων σχεδιαστών, εργόχειρα, δίσκοι βινυλίου, art souvenir, εκθέσεις και installation συγκεντρώνονται στην γκαλερί FOS / ΦΩΣ.
Η Νάντια Ζαραλή, γεννημένη το 1985 στη Θεσσαλονίκη σπούδασε στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Το 2007 δημιούργησε το εστιατόριο «Ψυχιατρείο», στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα δούλευε ως DJ, συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής. Το 2015 έκλεισε ο κύκλος του «Ψυχιατρείου» και ανέλαβε το πόστο της επιμελήτριας ρούχων και βινυλίου στο Πωλητήριο του «Πικάπ» στη Θεσσαλονίκη.
Σήμερα «ζει το ΦΩΣ» όπως λέει μαζί με τον Θεόδωρο Οικονομίδη που σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ και αργότερα απομονώθηκε σε ένα χωριό της Δράμας για να εργαστεί πάνω στη ζωγραφική. Αποτέλεσμα των πέντε χρόνων δουλειάς του εκεί είναι δύο σύνολα μικρών και μεγαλύτερων έργων με λάδι σε καμβά και ιδιαίτερη τεχνοτροπία που εκτίθενται στην γκαλερί.
Με προσωπική δουλειά και μεράκι, το ζευγάρι που ήθελε να απομακρυνθεί από τα μεγάλα αστικά κέντρα αναζητώντας μια άλλη ποιότητα ζωής διαμόρφωσε τον χώρο που αλλάζει συνεχώς εικόνα. «Μας δίνεται η δυνατότητα να πειραματιζόμαστε πάνω σε αυτόν με κάθε ελευθερία, καθώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια του χώρου ως έργο τέχνης», λένε. «Βρισκόμαστε σε έναν συνεχή διάλογο με τον περαστικό ή τον επισκέπτη, κάνοντας συζητήσεις και αναλύσεις και έτσι επιτυγχάνουμε τον σκοπό της τέχνης, θέτοντας ή προκαλώντας ερωτήματα. Η φιλοσοφία μας σχετικά με την τέχνη είναι ότι πρέπει να σταματήσει να αναφέρεται στον θάνατο και να εκφράσει το θαύμα της ζωής, το κάλλος που μας παρακινεί να ερωτευθούμε».
Η γκαλερί έχει στο επίκεντρό της τους σύγχρονους Έλληνες καλλιτέχνες και δημιουργούς ενώ παράλληλα λειτουργεί στον αντίποδα των κλασσικών επιλογών τουριστικών ειδών. Οι εμπνευστές του νέου χώρου στα Λιμενάρια νιώθουν απόλυτα συνδεδεμένοι με το παρελθόν και την παράδοση, γι’ αυτό διατηρούν τους δεσμούς με το παλιό και το κλασικό, προσαρμόζοντάς το στο σήμερα. «Πολύ καλό παράδειγμα -για να γίνουμε αντιληπτοί- είναι τα βινύλια που φιλοξενούμε από το label Into the Light. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι σπουδαίος, αλλά εμείς προτείνουμε τον γιο του, Γιώργο Θεοδωράκη, κεφάλαιο στην νεο-ελληνική, ηλεκτρονική μουσική σκηνή ή τον Άκη Νταούτη, μαθητή του Ξενάκη. Επίσης, συνεργαζόμαστε με τον Γιάννη Γουναρίδη του bord de l’eau design factory στον τομέα του κοσμήματος και του art souvenir, έναν αξιόλογο άνθρωπο και δημιουργό, που κατάφερε με τα χρόνια να περιληφθεί στο Μουσείο Μπενάκη καθώς και με την εταιρία λευκών ειδών, Aelia, με επιλεγμένες πετσέτες και μαντήλια που αποτελούν για εμάς συνδετικό κρίκο με το παρελθόν μας».
Παράλληλα, η Νάντια Ζαραλή και ο Θεόδωρος Οικονομίδης έχουν δημιουργήσει την συλλογή Weird Greece που προς το παρών αποτελείται από ζωγραφισμένα αγάλματα, τάματα, τσάντες φακέλους από pvc τεντόπανου, αφίσες και διάφορα «παράξενα εμπορεύματα» όπως τα χαρακτηρίζουν. Του χρόνου ευελπιστούν να συμπεριλάβουν έργα και άλλων εικαστικών και δημιουργών, προσφέροντας μια ακόμα πιο σφαιρική εικόνα στους τουρίστες για την σύγχρονη ελληνική τέχνη και το εγχώριο design.
Καθώς αυτή η χρονιά είναι πιλοτική για την γκαλερί, το 2018 θα δημιουργηθεί το FOS glamping, ένα κτήμα ελληνικής φιλοξενίας σε ανοιχτό ελαιώνα, έναν εναλλακτικό τρόπο και τόπο διαμονής. «Ετοιμάζουμε μια εγκατάσταση διαφορετικής φιλοξενίας, δεν είναι παράταιρη η εικόνα της διαμονής στην ύπαιθρο στον Ελλάδα. Κάποτε, ο κόσμος μάζευε ελιές και το μεσημέρι κοιμόταν κάτω από τα δέντρα, πήγαινε σε γλέντια και πανηγύρια στα διπλανά χωριά και διανυκτέρευε στην αυλή της εκκλησίας ή στην πλατεία του χωριού».
Στη φύση λοιπόν αλλά με τις ανέσεις που προσφέρουν τα πολύ καλά ξενοδοχεία. «Το FOS glamping θα βρίσκεται σε ένα κτήμα με ελιές, θα διαθέτει τέσσερις πολυτελείς σκηνές με αυτονομία χώρου και μπάνιου ενώ θα υπάρχει και μια κοινόχρηστη κουζίνα. «Θα λειτουργήσει ως χώρος τέχνης, design και φιλοξενίας και ο επισκέπτης θα μπορεί να οικειοποιηθεί αυτά που του προσφέρονται, να τα κάνει βίωμα και να αποφασίσει, αν θέλει να τα πάρει μαζί του. Αυτό μπορεί να επεκτείνεται μέχρι και στο λάδι που θα γεύεται, καθώς θα είναι συγκομιδή του ίδιου του κτήματος».
