Σ’ ένα απομακρυσμένο από τις λειτουργίες της πόλης σημείο, σε ημιαγροτικό προάστιο της Θεσσαλονίκης ένας φωτογράφος θέλησε να στεγάσει τις επαγγελματικές και οικιστικές του ανάγκες. Στόχος του γραφείου 406 architects ήταν αρχικά η διαμόρφωση χώρων που θα εντάσσονταν στον τόπο κατασκευής τους, στο καθαρά μεσογειακό τοπίο ενός αμπελώνα.
Στο έργο αυτό ο ιδιοκτήτης, λάτρης της σκανδιναβικής αισθητικής και κουλτούρας, επιθυμούσε την υιοθέτηση βασικών αρχών της μινιμαλιστικής αρχιτεκτονικής: Καθαροί όγκοι, μεγάλα ανοίγματα, διαφάνεια, ευελιξία.
Όλα αυτά όμως έπρεπε να ενσωματωθούν στο ελληνικό τοπίο, αλλά και την ελληνική πραγματικότητα όπως εξηγεί η ομάδα του αρχιτεκτονικού γραφείου. «Οι καθαροί τυφλοί τοίχοι επενδύθηκαν με χειροποίητο τούβλο από κόκκινο πηλό, ώστε να εντάσσονται στο αργιλώδες κοκκινόχωμα του οικοπέδου. Από την άλλη και τα εκτεταμένα ανοίγματα καλύπτονται με βιομηχανικά ρολά, ώστε να προστατευθεί το σπίτι από τα κρούσματα κλοπών που συναντάμε συχνά σε απομακρυσμένες ελληνικές ημιαγροτικές περιοχές όπως αυτή».
Οι αρχιτέκτονες φρόντισαν λοιπόν το κτίριο να εντάσσεται στο αδρό φυσικό περιβάλλον και παράλληλα να αντικατοπτρίζει την αισθητική και την επαγγελματική φιλοσοφία του ιδιοκτήτη. Κατασκευάστηκε ισόγειο ανάμεσα από δύο ισχυρούς τοίχους από εμφανή οπτοπλινθοδομή ώστε να μεγιστοποιηθούν τα ανοίγματα της όψης. Επιπλέον των εκτεταμένων ανοιγμάτων διαμορφώθηκε υπερυψωμένος εξώστης που επιτρέπει την ενιαία λειτουργία του εσωτερικού και του εξωτερικού χώρου.
Στο ένα τοιχίο του κτιρίου, με τη μορφή διαδοχικών προβολών, κατασκευάστηκε κλίμακα ανόδου ώστε να υπάρχει πρόσβαση στο δώμα για την παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού. Στον εξώστη του κτιρίου υπάρχει η διακριτική παρουσία του υγρού στοιχείου η οποία γίνεται αντιληπτή με μια μικρή υδατοδεξαμενή στην οποία συλλέγονται τα όμβρια της βροχής από το δώμα.
Ποιους στόχους πιστεύει το γραφείο 406 architects ότι πρέπει να έχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική όταν πρόκειται να δημιουργήσει χώρους κατοίκησης; Τους ίδιους είχε διαχρονικά από την εποχή της αρχαιότητας. «Πρώτα απ’ όλα πρέπει να καλύπτει τις βασικές και στοιχειώδεις ανάγκες των χρηστών της κατοικίας, που είναι το να μην βρέχεσαι όταν βρέχει και να μην κρυώνεις όταν έχει κρύο. Στη συνέχεια φροντίζουμε την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών. Η δυσκολία έγκειται στο να ικανοποιήσεις τις παραπάνω βασικές ανάγκες, με μια λύση που θα ικανοποιεί την αισθητική του χρήστη, αλλά και του αρχιτέκτονα και φυσικά θα σέβεται το πνεύμα του τόπου».
Σήμερα, με την επικρατούσα τάση της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής «που επί της ουσίας συνίσταται στη επίτευξη του επιθυμητού φωτισμού, αερισμού, θέρμανσης και δροσισμού με φυσικούς τρόπους και με την ελαχιστοποίηση της χρήσης τεχνητών μέσων, εξ ανάγκης επιστρέφουμε στους στοιχειώδεις και βασικούς κανόνες της αρχιτεκτονικής, και διαπιστώνουμε ότι τελικώς αυτοί παραμένουν αναλλοίωτοι».
