Δανάη Βαρδαλή,
δημοσιογράφος/ υπεύθυνη επικοινωνίας στο Impact Hub Athens/ μέχρι πριν ένα μήνα Θεσσαλονικιά
H Θεσσαλονίκη με δυο, τρεις λέξεις: «Εδώ θα φας καλά.»
Όπως λέει αυτό το αστείο κλισέ «είναι η πόλη που αγαπάω να μισώ γιατί»: Πάω παντού με τα πόδια, αλλά μέχρι να φτάσω, το μαλλί έχει γίνει “Diana Ross” από την υγρασία.
Μια κρυφή βόλτα που δεν θα μπει στον τουριστικό οδηγό: Όλες οι διαδρομές στο “Dalston” της Θεσσαλονίκης, δηλαδή στα στενά γύρω από την Πλατεία Αριστοτέλους (πάνω από την Εγνατία) μέχρι και τις παρυφές του Βαρδάρη. Ξεκινώντας από το νεοκλασσικό κτήριο που στεγάζει την πρεσβεία της Ιαπωνίας στην οδό Φιλίππου, μέχρι τα στενά γύρω από την Πλατεία Αντιγονιδών με τα εγκαταλελειμμένα ξενοδοχεία, τις βιοτεχνίες ενδυμάτων, τα κομμωτήρια και τα καταστήματα υαλικών με διακόσμηση αυτούσια από τα ’70s ή τον κρυμμένο ανάμεσα στις πολυκατοικίες ναό της Αφροδίτης. Εκεί γύρω θα βρεις και το ρωσικό εστιατόριο Σιβηρία (Ιουστινιανού 12) για μπορς, χειροποίητα χινκάλι και εξαιρετικό λαχματζούν, αλλά και το υπόγειο “giga thrift store” με κήπο Χαρισομάγαζο (Κωστή Παλαμά 15). Τύφλα να’χει το Beyond Retro, κορίτσια! Ψάξε τον εντυπωσιακό νέο χώρο των Object 2 Repair (Ιουστινιανού 6 & Ρεμπέλου) που επανα-σχεδιάζουν και αξιοποιούν παλιά έπιπλα, αλλά και το café/δισκάδικο Το Πικάπ (Ολύμπου 57). Στο τέλος της βόλτας δικαιούσαι μια στάση για μπέργκερ στα Γυρίσματα (Αγ.Δημητρίου 82) και μιλφέιγ ή παγωτό από πρόβειο γάλα στη Δορκάδα (Κασσάνδρου 91).
Το πρόβλημα που θα λυθεί και θα γίνει η Θεσσαλονίκη καλύτερη: Το κυκλοφοριακό. Που για να γίνει καλύτερο, θα πρέπει να γίνουν οι αστικές συγκοινωνίες καλύτερες και η ποδηλασία ασφαλέστερη.
Το μαγαζί που θέλω να πίνω τον καφέ μου τώρα: Το Παλέρμο (Αριστοτέλους 8, 1ος όροφος), σε ένα τραπέζι δίπλα σε παράθυρο. Art deco, φυσικό φως, εξαιρετικός καφές, jazz μουσική, no smoking περιβάλλον και θέα της πλατείας από ψηλά.
Αν ήμουν δήμαρχος για μια μέρα σίγουρα θα: έλεγα στον τωρινό Δήμαρχο να κατέβει για πρωθυπουργός.
Για τσουρέκι να πας στον: Η (στατιστικά) σωστή απάντηση είναι στον Τερκενλή. Εκτός αν προτιμάς το παγωτό τσουρέκι, οπότε να πας στο Blé.
Για μπουγάτσα στο: Νέον (Φράγκων 20) αλλά σίγουρα πριν τις 11.00 το πρωί, γιατί μετά μάλλον δεν θα βρεις τίποτα.
Και για σουβλάκι… Στον Κώστα στην Αγίου Δημητρίου 152, απέναντι από το Τουρκικό Προξενείο. Σουβλάκι και ψωμί. Σκέτο. Ο μινιμαλισμός αγγίζει την τελειότητα εκεί που το κρέας αγγίζει (και μουσκεύει) το ψωμί.
Για τα πάντα, μπορείς να ρωτήσεις τον κύριο Μπατμανίδη.
Το μπαρ που πάνε όλοι είναι: Το Houze στην Αγίου Μηνά, το Bedroom στην παραλία ή μήπως το Kaka στον Εύοσμο;
Αλλά εγώ προτιμώ το: Residents, το bord del’eau ( Χέι, χέι, έχουμε πάρτι εδώ!), το Coo και το Pierrot Le Fou.
Έχω βαρεθεί να βλέπω στη Θεσσαλονίκη: Γκόμενες με καλτσόν στο χρώμα του δέρματος.
Η Θεσσαλονίκη είναι καλύτερη από την Αθήνα γιατί: Είναι πιο κοντά γεωγραφικά σε περισσότερες ξένες χώρες.
Πότε θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα; Πού μπορεί να πετύχει κανείς τον Νίκο Γκάλη; Γιατί όλοι οι Αθηνέζοι είμαστε με τον Ηρακλή; Καλύτερα να ρωτήσετε τον Μπάμπη Μπατμανίδη για αυτά τα φλέγοντα ζητήματα. Στο tinder πάντως μπορείς να πετύχεις πολλούς «παλαίμαχους» μπασκετμπολίστες.
Ένα μυστικό για να ρίξεις τις Θεσσαλονικιές; Να πεις ότι είσαι Αθηναίος.
Τους Θεσσαλονικιούς; Δεν έχω ιδέα… Τόσα χρόνια δεν κατάφερα να ρίξω ούτε έναν.
Ποια είναι τα αυθεντικότερα μπουζούκια της πόλης; Το Base Live στη λαχαναγορά, που έχει και χώρο σταθμευσης για νταλίκες.
Τελικά, έχει αλλού σαν την Χαλκιδική; Μια φίλη μου είχε πάει στις Κάννες και είπε ότι είναι «σαν τη Θάσο». Όταν πάω στη Χαλκιδική, θα σας πω.
