Η συνοικία των Κάτω Πετραλώνων, των πέτρινων αλωνιών

 Το Κρασί και τη ρακή προμηθεύονται απ’ τις Αμπελοφιλοσοφίες και τα πιάτα είναι φτιαγμένα με προϊόντα που βρίσκουν σε άλλα μαγαζιά της γειτονιάς. ( Προτείνω το σάντουιτς με προζυμένιο ψωμί, καπνιστό χοιρινό, γιδογραβιέρα, λάχανο τουρσί και σώς μουστάρδας, που χωρίς να θέλω να πω υπερβολές είναι ίσως το καλύτερο σάντουιτς που έχω φάει ποτέ.) 

 Ακόμα ένα χαρακτηριστικό της Λόλας το screensaver του υπολογιστή που βρίσκεται πάνω στη μπάρα. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ παίζει εικόνες από τον κινηματογράφο, τραγούδια και κινούμενα σχέδια που έχουν στον τίτλο το όνομα Λόλα. Από την Τζένη Καρέζη μέχρι την Λόλα του Ξαρχάκου, διαφορετικές Λόλες διαδέχονται η μία την άλλη και αναρωτιέσαι από ποιά εμπνεύστηκαν το όνομα του μαγαζιού. Αλλά η πραγματική Λόλα υπάρχει και δεν είναι γυναίκα αλλά ο σκύλος του Βασίλη. Είναι το λογότυπο του μαγαζιού και διακοσμεί σε ξυλόγλυπτο τον τοίχο. « Μας ρωτάνε πολλοί πελάτες, που φαντάζονται ότι πίσω απ’ το όνομα υπάρχει μια ερωτική ιστορία και γελάνε όταν μπαίνει μέσα το σκυλί και φωνάζουμε εμείς Λόλα Λόλα. Αυτή είναι η Λόλα; Ρωτάνε και γελάνε».

Δυο cocktail μετά δεν μένει παρά να κατέβω στο υπόγειο για ένα παιχνίδι. «Το πινγκ πονγκ ήρθε μετά από επιθυμία του Βασίλη, εγώ έτυχε να έχω ένα στο σπίτι μου, το έφερα, ξηλώσαμε τα ξύλα γιατί ήταν παλιά τα αντικαταστήσαμε με καινούρια, το βάψαμε και τώρα έχει γίνει το χαρακτηριστικό του μαγαζιού. Κάνουν ουρά περιμένοντας να παίξουν οι παρέες και πολλές φορές διοργανώνουν εδώ τουρνουά Πικ πονγκ μεταξύ τους». Κι εγώ είμαι ένας απ’ αυτούς που δεν κάνουν τουρνουά αλλά περιμένουν στη σειρά.

Λόλα, Κειριαδών 11, Κάτω Πετράλωνα 

Πάνω απ’ την Πειραιώς και δίπλα σε αρκετά θέατρα άνοιξε τον Ιανουάριο του 2014 ένα μαγαζί που διέψευσε πολύ γρήγορα τις προλήψεις της γειτονιάς ότι τίποτα δεν πάει καλά σ΄αυτό το κτίριο. Το καλοκαίρι πέρασα αρκετά βράδια στην μοναδική ταράτσα του όταν η Αθήνα έβραζε και ζούσα το παραμύθι μου ταξιδεύοντας με Ταϊλανδέζικες γεύσεις και εξωτικά cocktails. 

Αυτό που ενώνει τους τρεις συνιδιοκτήτες είναι η αγάπη για τις Ασιατικές γεύσεις, τα ζεστά χρώματα και την μουσική. Ο Ρωμανός είναι ο πιο μυημένος άνθρωπος στην Ταϊλανδέζικη κουζίνα, που έχω γνωρίσει. « Πλέον μπορώ να πω ότι τρέφομαι αποκλειστικά με τέτοιες γεύσεις. Πέρα απ’ το γεγονός ότι είναι μια υγιεινή κουζίνα, μπορείς να τρως όλη μέρα χωρίς να αισθάνεσαι δυσφορία . Είναι φαγητό που σε χορταίνει με τις μυρωδιές. Τα μπαχάρια, τα κάρυ. Όλα παίζουν το ρόλο τους στο φαγητό, απ την οπτική ευχαρίστηση μέχρι την όσφρηση και τελικά την γεύση. Το αστείο είναι ότι οι μάγειρές μας η κυρία Τικ και ο Mr. Λα, που προέρχονται από  την Βόρια και Νότια Ταϊλάνδη, δεν αποκαλύπτουν ούτε σε μας όλα τα μυστικά των συνταγών. Όσο και αν παρατηρείς υπάρχει πάντα κάτι που δεν ξέρεις». 

Η κουβέντα συνεχίζεται ενώ δοκιμάζω ένα απίστευτα γευστικό πιάτο, beef satay sauce. Δηλαδή μαριναρισμένο μοσχαράκι με σάλτσα φυστικοβούτυρο, γάλα καρύδας, ανανά και λαχανικά. Ο Παύλος μου προτείνει ένα κρασί από το κτήμα Messenicolas  εκ Καρδίτσας. «Είναι σημαντικό το ποτό που θα επιλέξεις να συνοδεύσει το πιάτο σου. Πρέπει να συμπληρώνει αρμονικά την γεύση και όχι να την σκεπάζει. Εμείς προτείνουμε και αντίστοιχα  cocktails με φρούτα όπως μάνγκο και ανανά που ταιριάζουν πολύ. Ο κατάλογος των cocktail μας θα ανανεωθεί τις επόμενες μέρες και μια φορά την εβδομάδα θα παρουσιάζουμε κάτι καινούριο». 

Στον χώρο κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα που δένει εκπληκτικά με τον φωτισμό του Andaman. Χειροποίητα φωτιστικά, ένα τζάκι, μια θεά, ξύλινη μπάρα και μουσική jazz, ethnic, soul, στην κατάλληλη ένταση ώστε να μπορείς να συζητήσεις, συνθέτουν ένα περιβάλλον καθ’ όλα φιλικό. Γιατί όμως στα κάτω Πετράλωνα, αναρωτιέμαι και ο Παύλος μου λύνει την απορία. « Στην γειτονιά έχουμε φίλους, είναι μια γειτονιά που έχουμε περπατήσει. Επίσης εγώ από φιλοσοφία δεν κάνω ποτέ μαγαζιά μέσα στις μοδάτες πιάτσες, θέλω να δημιουργώ κάτι καινούριο να φέρνω τον κόσμο απ’ όλη την Αθήνα και να συστήνω μια γειτονιά σε ένα κοινό που πιθανώς να μην τη γνώριζε. Είναι σημαντικό επίσης το γεγονός ότι μπορεί κάποιος να παρκάρει πολύ εύκολα και να γλιτώσει όλη την ταλαιπωρία που πολλές φορές χαλάει τις βραδιές μας».  

Ο Δημήτρης είναι ο ηθοποιός της παρέας που όπως λέει μυείται σταδιακά στον κόσμο της Ταϊλανδέζικης  κουζίνας. « Για μένα είναι πολύ όμορφο το γεγονός ότι ενώ κάνω ένα νέο επάγγελμα που με έχει συνεπάρει νιώθω ταυτόχρονα και πολύ κοντά στην άλλη μου ιδιότητα του ηθοποιού. Φίλοι απ’ τα γύρω θέατρα, και όχι μόνο,  έρχονται πολύ συχνά στο μαγαζί, έχει γίνει στέκι».Ήδη απ’ την προηγούμενη εβδομάδα  το Andaman είναι ανοιχτό και Κυριακή, από τις δυο το μεσημεράκι μέχρι τις έντεκα το βράδυ. Για όσους δεν έχουν πάει μια βόλτα στην ταράτσα του, όσο κρατάει ακόμα ο καιρός… αλλιώς του χρόνου πάλι!