Η συνοικία των Κάτω Πετραλώνων, των πέτρινων αλωνιών

Επόμενη στάση Αμπελοφιλοσοφίες. Απ’ τις Αμπελοφιλοσοφίες περνάω κάθε βδομάδα για να εφοδιαστώ την υπέροχη τσικουδιά που φτιάχνουν τα παιδιά με μια οικογένεια απ’ την Κρήτη. Η Σταυρούλα, ιδιοκτήτρια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι ο άνθρωπος κλειδί στη γειτονιά. Αυτό γιατί ακόμα κι αν δε τους ξέρει όλους, σίγουρα την ξέρουν όλοι. Μαζί με τον Νίκο έχουν δημιουργήσει μια ξεχωριστή κάβα με διαλεχτά προϊόντα απ’ όλη την Ελλάδα, διοργανώνουν βραδιές γευσιγνωσίας και ταξίδια σε οινοποιεία ακόμα και εκτός συνόρων. Το όνομα βγήκε το 2002 όπου άνοιξε και το μαγαζί. Μετά από πολύωρες συζητήσεις ένας φίλος είπε: Tι λέμε τόση ώρα ρε παιδιά; Αμπελοφιλοσοφούμε. Αυτό είναι, είπε η Σταυρούλα και άρχισε να φτιάχνει τον δικό της γευστικό παράδεισο που εμπλουτίζεται διαρκώς. « Τα ταξίδια είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να εξερευνήσεις και να βρεις, δοκιμάζοντας κατευθείαν απ’ τον παραγωγό, υπέροχες γεύσεις. Κάθε φορά που φεύγω απ’ την Αθήνα γυρίζω με κάτι καινούριο. Λουκουμάκια απ’ τα Γιάννενα, παστέλια απ’ την Φολέγανδρο, τυριά απ’ την Κάσο και τη Νάξο, μέλι απ’ την Αρκαδία, κρασιά από μικρούς παραγωγούς και συνεταιρισμούς όπως της Σαντορίνης, του Τυρνάβου, ούζο απ’ τη Μυτιλήνη και τo Μεσολόγγι, τσικουδιά απ’ την Κρήτη. Προσπαθούμε γευστικά να καλύπτουμε όλα τα γούστα εκτός από αυτούς που θέλουν Amstel και coca cola. Αυτά δεν τα βρίσκεις εδώ. Στηρίζουμε τους μικρούς παραγωγούς και προτιμάμε να προμηθευόμαστε κατευθείαν απ’ τους ίδιους ώστε να έχουμε χαμηλή τιμή στον τελικό καταναλωτή. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας».

Η Σταυρούλα προέρχεται από αμπελουργική οικογένεια και στο μαγαζί μπορεί κανείς να βρει το κρασί που προέρχεται από το κτήμα της οικογένειας με την επωνυμία Δασακλή. «Είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό το κρασί», συμπληρώνει ο Νίκος κρατώντας στο χέρι του το μπουκάλι. Ενώ έχω δοκιμάσει λουκουμάκια, κρασιά και διάφορα άλλα καλούδια, ο Νίκος φέρνει μια μπύρα που λέγεται Argos star και έχει πρωτότυπη ετικέτα. «Αυτή η μπύρα είναι δική μας. Την φτιάχνουμε με την ζυθοποιεία Ζέος και είναι το δεύτερο καμάρι μας. Η ετικέτα έχει την δική της ιστορία ή μάλλον έχει δυο ιστορίες αλλά θα σου πω αυτή που ξέρουν πολλοί λίγοι. Όταν ο Γιάννης Ρίτσος ήταν εξόριστος στη Λήμνο, υπήρχε ένας σκύλος που ζούσε μαζί τους και τον έλεγαν Ντικ. Φεύγοντας οι εξόριστοι απ’ το νησί πληροφορήθηκαν ότι ο Ντικ δολοφονήθηκε. Ο Ρίτσος επηρεασμένος από το γεγονός έγραψε προς τιμήν του το ομώνυμο ποίημα ταυτίζοντας τον σκύλο με τον αγώνα που δίνουν οι απλοί άνθρωποι για μια άλλη, ελεύθερη κοινωνία. Έτσι κι εμείς συμβολικά βάλαμε τον σκύλο να σουλατσάρει στη γειτονιά των Πετραλώνων».

Σκέφτομαι πως αυτό το μαγαζί θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στον κόσμο. Οι γεύσεις της Ελλάδας σε λίγα τετραγωνικά, αλλά οι ίδιοι επιμένουν στα Κάτω Πετράλωνα να σουλατσάρουν σαν άλλοι Ντικ πιστοί στις ιδέες, τις αρχές, τις αμπελοφιλοσοφίες τους. Και καλά κάνουν.

Αμπελοφιλοσοφίες, Κειριαδών 81, Κάτω Πετράλωνα.

Το Λαμπόρι είναι ένα σύγχρονο καφενείο που λειτουργεί εδώ και εφτά μήνες στα Κάτω Πετράλωνα και συγκεκριμένα απέναντι απ’ την πλατεία του εργάτη στην οδό Αλκμήνης. Η διακόσμηση είναι λιτή και προσεγμένη, με την κουζίνα σε κοινή θέα και τον Κώστα να μαγειρεύει μεζεδάκια. Τον μεγάλο τοίχο διακοσμούν ράφια με προϊόντα που χρησιμοποιούν στην κουζίνα και μπορεί κάποιος να αγοράσει χυλοπίτες, μέλι τσίπουρο και ότι άλλο δοκιμάσει για να πάρει στο σπίτι του. Ακριβώς απέναντι είναι κρεμασμένες στον τοίχο φωτογραφίες από εργοστάσια της περιοχής και εικόνες παλιών καφενείων. «Το όνομα του μαγαζιού προέρχεται από την λέξη labor που σημαίνει εργάτης και συνδέεται άμεσα με την τοποθεσία του μιας που απέναντί μας είναι η ομώνυμη πλατεία.

«Τα Πετράλωνα αποτελούν μια εργατοσυνοικία καθώς αναπτύχθηκαν όταν δημιουργήθηκαν και τα μεγάλα εργοστάσια που δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή. Ο Παυλίδης, η ΚΟΠΕΡ, η OSRAM, η κλωστουφαντουργία Μεντής. Έτσι μαζί με τα εργοστάσια, ήρθαν και οι εργάτες, ήρθαν και τα καφενεία. Εμείς σαν σύγχρονοι εργάτες θέλαμε να φτιάξουμε ένα καφενείο εμπλουτισμένο με φαντασία, τεχνογνωσία και αισθητική που να εξυπηρετεί και οικονομικά και ποιοτικά αυτές τις ανάγκες», λέει ο Γιώργος ενώ ο Κώστας ανάβει φωτιές στην κουζίνα βάζοντας το λουκάνικο στη σχάρα για κάποιον πελάτη.

Σε λίγο γεμίζει και το δικό μας τραπέζι με τσίπουρο απ’ τα Πράμαντα, γαύρο μαρινάτο με μαυρομάτικα φασόλια και χταποδάκι στη σχάρα με πουρέ ρεβιθιού και λιαστή ντομάτα. « Η ιδέα μας ήταν να δημιουργήσουμε έναν χώρο που θα σέβεται και τον πελάτη και τον εργαζόμενο. Όπως επιτάσσει η εποχή λοιπόν (λέγε με κρίση) με αρκετή προσωπική δουλειά και έρευνα φτιάξαμε αυτό το μαγαζί. Η πρόθεση μας είναι να συνδυάζουμε την αμεσότητα και τη ζεστασιά που έχει ένας λαϊκός χώρος, όπως το καφενείο, με σύγχρονα στοιχεία αισθητικής και κουλτούρας. Εκτός από τις μικρές δικές μας πινελιές στο φαγητό κάνουμε το ίδιο και με την μουσική. Έτσι πέρα από έντεχνα και ρεμπέτικα ακούμε χαλαρωτική jazz, ξεσηκωτικά swing και παλιά blues» προσθέτει ο Κώστας και ξαναχάνεται στην κουζίνα.

Στο Λαμπόρι, ο Κώστας, ο Γιώργος και η Λένα ακολουθούν τη λογική του fair trade αποφεύγοντας όσο μπορούν τους μεσάζοντες και επιλέγοντας προϊόντα με καλή σχέση ποιότητας-τιμής και απ’ ότι φαίνεται τα καταφέρνουν.