Τελικά το να κάνεις την τρέλα σου επάγγελμα είναι ό,τι καλύτερο για να μετατρέψεις την ζωή σου σε παράδεισο. Ο Άγγλος DJ, digger και ιδιοκτήτης ενός από τα πιο καταξιωμένα labels που κάνουν επανεκδόσεις, Andy Votel, που εκτός όλων των άλλων, με τη Finders Keepers έχει καταφέρει τα τελευταία 15 χρόνια να ρίξει φως σε δίσκους που πραγματικά άξιζαν να μπουν στις δισκοθήκες μας. Από την ψυχεδελική και groovy Τουρκία του Ersen και του Mustafa Ozkent μέχρι την μυστήρια obscure κινηματογραφική και jazz Πολωνία. Στην Popaganda μιλάει για το νέο του project, Kleksploitation και τους αγαπημένους του ελληνικούς δίσκους, λίγο πριν την εμφάνιση του στο Ρομάντσο, το ερχόμενο Σάββατο.
Ο όρος «Finders Keepers Copy» είναι από τους πιο αγαπημένους μου στον χώρο της συλλογής βινυλίου. Πως αποφάσισες να βαφτίσεις έτσι το label σου; Όταν ήμουν έφηβος, ήμουν μέλος ενός hip-hop crew που έδινε μεγάλη έμφαση στο ψάξιμο (digging) νέων samples. Ένα από τα κομμάτια μας είχε τίτλο «Finders Keepers». Κάποια στιγμή, εγώ και ένας άλλος ράπερ από το crew, ο Boney, φτιάξαμε μία συλλογή από σκοτεινή, ψυχεδελική, ακαδημαϊκή μουσική για τη Fat City και χρησιμοποιήσαμε τον ίδιο τίτλο. Αυτός ο δίσκος έγινε επιτυχία στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία και έτσι τελικά εγώ, παρέα με τον Doug Shipton αποφασίσαμε να προχωρήσουμε με την εταιρεία.
Περιέγραψε μας συνοπτικά την διαδικασία «βρίσκω ένα σπάνιο δίσκο και τον επανεκδίδω». Το digging βινυλίων θεωρείται πλέον ακριβό σπορ και πολυτέλεια. Παλιότερα ήταν μια punk χειρονομία, αλλά τώρα με το διαδίκτυο και τις νέες τάσεις στην αγορά της μουσικής έχει αλλοτριωθεί, έχει γίνει κάτι σαν να συλλέγεις λάφυρα. Το αληθινό πάθος της Finders Keepers είναι το να γνωρίζεις τους ανθρώπους. Έχω αγοράσει αυθεντικά αντίτυπα από σπάνιους δίσκους για να νιώσω πιο κοντά στην πηγή, για να ξαναζήσω την εποχή, αλλά όταν γίνεσαι φίλος με τον καλλιτέχνη, το αυθεντικό σπάνιο άλμπουμ δεν έχει πια σημασία, δε χρειάζεσαι τα αυτόγραφα των φίλων σου. Εκεί είναι που η χαμένη μουσική έρχεται στην επιφάνεια. Το ακυκλοφόρητο υλικό. Μερικές φορές αυτό δεν είναι εφικτό και τότε πρέπει να μιλήσεις με στελέχη εταιριών, αλλά αυτό δεν έχει τόση πλάκα.
Έχω ακούσει ιστορίες για σένα, ότι έμπαινες σε σπίτια για να ανακαλύψεις σπάνιους δίσκους. Ισχύει; Αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. Αλλά έχω επιστρέψει master ηχογραφήσεις πίσω στους αυθεντικούς δημιουργούς τους, κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών.
Έχεις επανακυκλοφορήσει Τούρκικα, Ουαλικά, Πακιστανικά, Πολωνικά άλμπουμ. Ποιά χώρα ήταν αυτή που σε καθήλωσε πιο πολύ απ’ όλες με τους κρυμμένους θησαυρούς της; Η Ουαλία ήταν για μένα η μεγαλύτερη έκπληξη, γιατί ήταν μόνο 90 μίλια μακριά από το σπίτι μου. Μία εντελώς διαφορετική, ξένη ποπ κουλτούρα η οποία ήταν ανεξάρτητη και αντι–αγγλική.
Επιστρέφεις στην Αθήνα αυτό το Σάββατο. Τι διαφορετικό θα έχει η εμφάνιση σου αυτή την φορά; Το Kleksploitation είναι μία κινηματογραφική περφόρμανς. Βασικά έχουμε κάνει ένα re–edit στο soundtrack αλλά και στις εικόνες από ένα σκοτεινό παιδικό sci-fi τηλεοπτικό πρόγραμμα που παράχθηκε στην κομμουνιστική Πολωνία στις αρχές του 80. Ο αρχικός συνθέτης χρησιμοποιούσε drum machines τεχνολογίας 808 και 303 και δημιουργούσε μουσική που ακουγόταν σαν acid house και hip-hop χωρίς να το ξέρει. Έχω τονίσει αυτά τα στοιχεία, αναδεικνύοντας σκοτεινότερα σημεία και έχω ξαναπαίξει τις υπάρχουσες μελωδίες χρησιμοποιώντας βινύλιο και διάφορα μουσικά παιχνίδια.
Ποιο είναι το πιο αστείο περιστατικό που σου έχει τύχει σε δισκάδικο; Έπαθα ηλεκτροπληξία σε μία τουρκική αγορά κάποτε, όλοι οι υπόλοιποι το βρήκαν αστείο αλλά εγώ το βρήκα τρομαχτικό!
Την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει, μου είχες αναφέρει ότι ακόμα ψάχνεις τον δίσκο της Jessika. Μετά τον χαμό με την Ελπίδα που δεν κατάφερες να επανεκδώσεις, δεν πιστεύεις πως πρέπει να κάνεις και κάτι ελληνικό πια; Ναι! Ακόμη τον χρειάζομαι αυτόν τον δίσκο! Έχει όλα τα σωστά συστατικά. Υπάρχουν τόσοι εκπληκτικοί ελληνικοί δίσκοι αλλά η αλήθεια είναι ότι προτιμώ τους πιο εκκεντρικούς, γυναικεία ποπ με σύνθια ή πρώιμα avant garde κομμάτια. Δεν το κρύβω! Ο Γιώργος Ρωμανός και ένας σκοτεινός δίσκος των Αλόη είναι οι αγαπημένοι μου ελληνικοί δίσκοι.
Δεδομένου ότι χρησιμοποιείς τους αυθεντικούς δίσκους σου στα sets, τι έχεις να πεις στους DJs που δεν το κάνουν επειδή φοβούνται την φθορά; Το να παίζω με βινύλια είναι ένα σύμπτωμα του τρόπου που μεγάλωσα και επίσης είναι μία αυθεντική φόρμα επικοινωνίας της ίδιας εποχής με τη μουσική που παίζω. Με ενθουσιάζει η ιδέα να ξέρω ότι οι δίσκοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες. Το να παίζεις με βινύλια σου επιβάλλει μία πειθαρχία να αποφασίσεις τι θες να πεις πριν φύγεις από το σπίτι και ανέβεις στο αεροπλάνο, και με αυτό τον τρόπο αποκτάς μια ακεραιότητα. Το να έχεις ένα λάπτοπ με 20.000 κομμάτια όταν γύρω σου υπάρχουν άφθονα ποτά και διασκέδαση, μπορεί να σου προκαλέσει ένα μικρό πανικό, με τα βινύλια θέτω μόνος μου κάποιους περιορισμούς και έτσι μένω πιστός στις δικές μου επιλογές. Παρ’ όλα αυτά, ίσως να παίξω μερικά ελληνικά edits από το τηλέφωνό μου.
Ο Andy Votel θα βρίσκεται στο Ρομάντσο το βράδυ του Σαββάτου με είσοδο 5ε. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
