Σε μια πόλη που συνεχώς αλλάζει και μεγαλώνει, είναι λίγα εκείνα τα πράγματα που μένουν σταθερά στον χρόνο και αντιστέκονται στην γοητεία του καινούριου. Μια ελιά που έχει με πείσμα βγάλει τις ρίζες της πάνω από τα πλακάκια του πεζοδρομίου, ένα εγκαταλελειμμένο νεοκλασικό που, αν και έχουν φθαρεί οι τοίχοι του, εκείνο έχει αποφασίσει ότι θα συνεχίσει να στέκει αγέρωχο, ένα θερινό σινεμά που παίζει ακόμα ασπρόμαυρες ταινίες.
Σε μια πρωτεύουσα που φιλοξενεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της χώρας και που κάθε μέρα ανοίγουν νέα μαγαζιά, που φιλοδοξούν να φέρουν αέρα Σκανδιναβίας και Τόκιο, είναι κάποια που σαν τις αιωνόβιες ελιές της Αθήνας, έχουν βάλει βαθιά τις ρίζες τους στο χώμα της και έχουν αποκτήσει αέρα κλασικού. Είναι εκείνα τα μαγαζιά που έβγαιναν ραντεβού οι γονείς μας, που οι διανοούμενοι φιλοσοφούσαν και που κάπου σε ένα τραπέζι τους ίσως καταστρώνονταν σχέδια για μακρινά ή και όχι τόσο, ταξίδια.
Αν λοιπόν, ψάχνετε το επόμενο στέκι σας, ένα στέκι που κάθε γωνιά του θα έχει και μια ιστορία να διηγηθεί, τότε συνεχίστε να διαβάζετε…
Ο ιδιοκτήτης του μπαρ Galaxy στην οδό Σταδίου, Αθήνα, Δεκέμβριος 2016. Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος / FOSPHOTOS
«Εδώ είναι όλα μελετημένα», είχε δηλώσει το 2016 στην Popaganda ο Γιάννης Αλαμπάνος, ο κύριος Γιάννης του Galaxy για όσους έχουν κάτσει πάνω από μια φορά στην μπάρα του. Το ιστορικό μπαρ της Σταδίου στέκει αγέρωχο πενήντα χρόνια, χωρίς να αλλάζει την συνταγή της επιτυχίας και μένοντας πιστό στην φιλοσοφία του καλού ποτού και της φιλοξενίας. Από την ξύλινη μπάρα του Galaxy, που κι εκείνη δεν έχει αλλάξει εδώ και πενήντα χρόνια, έχουν περάσει μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της χώρας, ενώ πια πιστούς θαμώνες του έχουν προστεθεί και πολύ νέοι άνθρωποι. Πολλοί από αυτούς μάλιστα, γεννήθηκαν αρκετές δεκαετίες μετά την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Στο Galaxy θα πας ξέροντας ότι θα σε περιποιηθούν και ότι η μουσική δεν θα είναι ποτέ πιο δυνατή από τη φωνή σου, γι΄αυτό και οι τοίχοι του έχουν ακούσει τις πιο μεγάλες συζητήσεις.
Galaxy Bar, Σταδίου 10
Φωτογραφία: Αναστασία Σιώμου / asiomou.com
Χαμηλά στην Αιόλου προς πλατεία Κοτζιά, ο χρόνος σταματάει με μία στάση στο ζαχαροπλαστείο Κρίνος που παραμένει ακόμη ιστορικό για την τοποθεσία του –σε αυτό το κτίριο λειτούργησε το 1855 το πρώτο φαρμακείο της Αθήνας- για τους φρέσκους λουκουμάδες του με την τρύπα στη μέση που σερβίρονται ακόμη ζεστοί και τραγανοί όπως παλιά- αλλά και για την μπουγάτσα και το παγωτό του, που έχουν γεύση ακαταμάχητη.
Κρίνος, Αιόλου 87, Κέντρο
Ανηφορίζοντας λίγο μετά την Πλατεία Εξαρχείων, στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Δερβενίων θα συναντήσει κανείς ένα μαγαζί με κόκκινες τέντες, πολλά τραπεζάκια έξω και μία μεγάλη πινακίδα που γράφει «’Ιντριγκα». Και είτε γνωρίζει, είτε όχι ότι πρόκειται για ένα από τα παλιότερα μπαρ των Εξαρχείων έχοντας πια περάσει 36 χρόνια από το πρώτο σερβίρισμα, θα νιώσει ότι πρόκειται για ένα Στέκι (ναι, με σίγμα κεφαλαίο). Μπαίνοντας μέσα, η ιδιαίτερη κλίση του εδάφους σου επιτρέπει αν καθίσεις στην εσωτερική ξύλινη μπάρα, η οποία βρίσκεται πιο χαμηλά από τα εξωτερικά τραπεζάκια, να παρατηρείς τους περαστικούς νιώθοντας ότι, πράγματι, βρίσκεσαι σε ένα μικρό καταφύγιο.
Ίντριγκα Cafe Bar, Θεμιστοκλέους & Δερβενίων 60, Εξάρχεια
Φωτογραφία: Γεράσιμος Δομένικος / FOSPHOTOS
Άνοιξε τις πόρτες του τον Νοέμβριο του 1957 στον αριθμό 136 της οδού Πατησίων και επιμένει μέχρι και σήμερα να αυτοπροσδιορίζεται ως παλαιάς κοπής μπαρ. Έχει διατηρήσει τον ίδιο χαρακτήρα, το ίδιο στυλ και την ίδια διακόσμηση όλα αυτά τα χρόνια και αυτό είναι που το έχει κάνει να έχει φανατικούς θαμώνες όλων των ηλικιών. Από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες που έχουν καθίσει στα τραπέζια του Au Revoir ήταν ο Φρανκ Σινάτρα.
Au Revoir, Πατησίων 136
Φωτογραφία: Νατάσα Πανταζοπούλου / FOSPHOTOS
Στον Βοτανικό υπάρχει ένα στέκι που συνεχίζουν σταθερά να επιλέγουν οι Αθηναίοι-και όχι αποκλειστικά- για το αυθεντικό κρασί του, τα νόστιμα, απλά του πιάτα και τις ατελείωτες ιστορίες που ζουν εντός του ακόμα. Το όνομα αυτού, όπως αναγράφεται στη χαρακτηριστική ταμπέλα της οδού Σαλαμίνος: Οινομαγειρείο Λελούδα. Από τα τραπέζια του έχουν περάσει εργάτες, πλανόδιοι αμαξάδες και μικροπωλητές, παρέες μουσικών, ρεμπέτες όπως ο γνωστός Ρούκουνας, άνθρωποι των τεχνών, ποδοσφαιριστές όπως ο Σαραλιώτης και ο Λεμονίδης, αστοί και μεγαλοαστοί, ποιητές όπως οι Μαρδάς και Κοντογιάννης, ακόμα και επώνυμοι που θέλουν να βρουν την ησυχία τους σε μια γωνιά, όπως κάποτε και επί σειρά ετών ο σχεδιαστής Μιχάλης Ασλάνης.
Λέλουδας, Σαλαμίνα 8, Βοτανικός
