Λαζαρίδης, μπουγάτσες
Master Νικόλας Διώγος.
Est. 2006.
Best Παραδοσιακό μπουγατσοπωλείο με γεύσεις από τη Θεσσαλονίκη. Έχουν όλα τα σφολιατοειδή, παραδοσιακά γλυκά και καφέδες. “Προσφέρουμε τη γνήσια παραδοσιακή μπουγάτσα. Την φτιάχνουμε στο εργαστήρι, χρησιμοποιούμε όλα τα φρέσκα προϊόντα για την παρασκευή της. Το παν στη μπουγάτσα είναι να πετύχει το φύλλο της και αυτό φυσικά ισχύει για όλα τα σφολιατοειδή. Η μπουγάτσα δεν είναι καθαρά ελληνικό φαγητό. Διαδόθηκε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες που ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη. Και αμέσως μετά έγινε γνωστή πρώτα στη Θεσσαλονίκη. Για τους Θεσαλλονικείς είναι από τα παραδοσιακά φαγητά τους μάλιστα”.
Past «Αρχικά είχα ένα μικρό κυλικείο εδώ πιο κάτω. Και μετά βρήκα αυτό το χώρο, μου άρεσε και αποφάσισα να ανοίξω το μαγαζί εδώ. Η γειτονιά αυτή μου αρέσει πάρα πολύ. Έχει μια ταυτότητα. Παλιά εδώ ήταν όλα τα χαρτάδικα και τα μαγαζιά με τα κλειδιά. Βέβαια τώρα έχουν κλείσει τα περισσότερα. Όταν πρωτοήρθα εγώ εδώ η περιοχή ήταν ένα παζάρι. Κόσμος, κίνηση, αυτοκίνητα, χαμός. Εδώ ήταν η καρδιά του εμπορίου. Κάθε δρόμος πουλούσε και ένα διαφορετικό προϊόν. Όπως και η Πραξιτέλους. Αυτό που παρατηρούσα τότε ήταν η διάθεση του κόσμου. Ήταν χαμογελαστός, περνούσε έξω από το μαγαζί και σου έλεγε καλημέρα. Ήταν πιο ευδιάθετος σε αντίθεση με τώρα. Βέβαια τότε είχε και περισσότερα λεφτά. Κάποια στιγμή, τότε με τις πορείες και τα επεισόδια, πάθαμε αρκετή ζημιά. Δεν κυκλοφορούσε για ένα μεγάλο διάστημα πολύς κόσμος εδώ στο κέντρο και αυτό φυσικά είχε αντίκτυπο και σε εμάς και σε όλα τα μαγαζιά εδώ γύρω. Παρ’ όλα αυτά όταν έχεις συνηθίσει το κέντρο δεν το εγκαταλείπεις εύκολα. Ήταν πάντα ζωντανό και θα εξακολουθήσει να είναι πιστεύω.»
Present «Είναι γεγονός ότι πολλά μαγαζιά εδώ στο κέντρο έχουν κλείσει. Αυτό είναι ένα πρόβλημα γιατί στη θέση τους ανοίγουν μπαράκια και καφετέριες και χαλάει η πιάτσα της αγοράς. Σε αντίθεση με αυτό που είπα και προηγουμένως, τώρα ο κόσμος δεν έχει καθόλου διάθεση. Σου μεταδίδει τα νεύρα του, τις σκοτούρες του, τα προβλήματα του. Και καλά να είσαι νιώθεις αυτή τη μαυρίλα του κόσμου. Τώρα επικρατεί μια μονοτονία. Εγώ τουλάχιστον αυτό παρατηρώ. Πτωτική η πορεία του κέντρου. Παλιά είχα τρία κορίτσια που δούλευαν στο μαγαζί και τώρα έχω μείνει με ένα. Δεν πάνε καλά τα μαγαζιά, τα τελευταία χρόνια συμβαίνει αυτό. Τώρα η πιάτσα ας το πούμε έχει μεταφερθεί στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Χαρακτηριστική μασκότ του κέντρου που την βλέπω συνέχεια είναι η Φτερού, ο Αντρέας, περνάει κάθε μέρα από τις γειτονιές, τον έχουμε μάθει πλέον.
Info Πραξιτέλους 25, 210 3225005. Λειτουργεί από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα καθημερινά εκτός από τις Κυριακές. Το Σάββατο από τις 6μιση το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Ελμαλόγλου, υφασματάδικο
Master Κυριάκος Ελμαλόγλου.
Est. 1947. Το άνοιξε ο πατέρας του. Ο ίδιος το ανέλαβε το 1971 και τώρα ετοιμάζεται να αποχωρήσει και να περάσει η επιχείρηση στα παιδιά του.
Best Από τα πρώτα καταστήματα υφασμάτων στο ιστορικό κέντρο. Μπορούμε να βρούμε γάζες, καραβόπανα, λινάτσες. Ακόμη υφάσματα για κεντήματα, σεντόνια, καλύμματα επίπλων, ταπετσαρίες επίπλων και κουρτίνες. Όλα με το μέτρο και σε συνεργασία με πολύ καλούς ράφτες.
Past “Νομίζω πως έχω περάσει όλες τις καταστάσεις της αγοράς μέχρι σήμερα. Το 1971 που μπήκα στη δουλειά μπορώ να πω πως η κατάσταση ήταν χειρότερη από την σημερινή, διότι τότε ξεκίνησε ο πληθωρισμός. Μπαίναμε στο μαγαζί και κάθε τρεις φορές τη βδομάδα μας έλεγαν για αλλαγές των τιμών. Οι τιμές με λίγα λόγια ανέβαιναν κατά 10% κάθε φορά. Αυτό κράτησε τουλάχιστον για 3-4 χρόνια και ήταν φοβερά αγχωτικό. Πριν τον πληθωρισμό όλα τα εμπορικά μαγαζιά υπολειτουργούσαν. Θυμάμαι να μου λέει ο πατέρας μου ότι δεν έχουμε χρήματα και πράγματι έτσι ήταν γιατί ήρθε με μία δεκάρα από τη Μικρά Ασία και έφτιαξε αυτό το μαγαζί με τα αδέρφια του. Το 1922 για την ακρίβεια, ο παππούς μου με τη γυναίκα του και τα πέντε παιδιά τους άφησαν την Μικρά Ασία και πέρασαν στη Μυτιλήνη και τη Λήμνο. Το 1928 έφτασαν στην Αθήνα ασχολούμενοι με την παραγωγή και την εμπορία υφασμάτων. Το κατάστημα «Miroir» που άνοιξαν στη Νέα Ιωνία ήταν πράγματι ο «καθρέπτης» μιας περιοχής γεμάτης πρόσφυγες, υφάσματα και αργαλειούς. Στο κατάστημα της Αιόλου 22 και Μητροπόλεως ήρθε ο πατέρας μου με τα αδέρφια του το 1947. Τότε δεν υπήρχε πολύ δουλειά. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει ότι οι υπάλληλοι έπαιρνα περισσότερα χρήματα απ’ ότι βγάζαμε εμείς. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν πως τώρα είμαστε σε εκείνη περίπου την κατάσταση που επικρατούσε και τότε. Εγώ έχω ήδη τρεις υπαλλήλους στο μαγαζί και τώρα σκέφτομαι να πάρω άλλον έναν. Δεν τους έχω κόψει καθόλου το μισθό, ούτε και τις ώρες που δουλεύουν, ούτε έχω διώξει ποτέ κανέναν. Όταν ανέλαβα εγώ το μαγαζί πήρε πολύ τα πάνω του λόγω του πληθωρισμού. Μας έλεγαν τότε πάρτε αρκετό εμπόρευμα, πάρτε, πάρτε γιατί ακριβαίνει αύριο. Και με αυτόν τον τρόπο αγοράζαμε εμπορεύματα, τα αγοράζαμε δηλαδή 2 δραχμές και τα πουλούσαμε αργότερα 12. Θυμάμαι ακόμα τότε ότι ερχόντουσαν και πολλοί επώνυμοι και ψώνιζαν από το μαγαζί. Δε θέλω όμως να αναφέρω ονόματα. Όλο το Εθνικό Θέατρο, η Λυρική σκηνή και η σχολή Καλών Τεχνών έχει περάσει από εδώ”.
Present “Τώρα η κατάσταση που επικρατεί δεν είναι καλή. Έχουμε μια αρκετά μεγάλη πτώση, όμως μπορώ να πω πως, επειδή έχουμε πάρα πολλά είδη και έχουμε καλά εμπορεύματα, εμείς προσωπικά κρατάμε ακόμη. Ακόμη, θεωρώ ότι η κατάσταση έχει ηρεμήσει σε σχέση με παλιότερα όπου γίνονταν πολλές πορείες και διαδηλώσεις και τα Μέσα Μεταφοράς δεν λειτουργούσαν. Είναι πιο ομαλή θα έλεγα η καθημερινότητα εδώ στο κέντρο και φαίνεται εκ των πραγμάτων αυτό. Κάθε φορά που γίνεται κάποια απεργία φυσικά και εμείς και όλα τα μαγαζιά δεν έχουμε κόσμο γιατί πολύ απλά ο κόσμος φοβάται να κατέβει και να κάνει τα ψώνια του. Έχουν φτάσει δηλαδή πελάτες μας να μας πάρουν τηλέφωνο και να μας ρωτήσουν “είστε ανοιχτά, είναι ήρεμα τα πράγματα, να έρθουμε;” Αυτό συνέβαινε πιο παλιά περισσότερο. Νομίζω λοιπόν ότι το κέντρο βελτιώνεται. Παρ’ όλο που έχει γεμίσει με καφετέριες και μπαρ, κάτι που συνεπάγεται ότι ο κόσμος είναι άνεργος και γι’ αυτό το λόγο πάει στις καφετέριες, έχει γεμίσει με ζωή, κόσμο και νέους. Χαρακτηριστική προσωπικότητα του κέντρου είναι ο φίλος μου ο Αντρέας με τα φτερά, πρώτος από όλους. Βεβαίως υπήρχαν και άλλοι χαρακτηριστικοί τύποι του κέντρου, οι οποίοι όμως με τον καιρό εξαφανίστηκαν”.
Info Αιόλου 22 και Μητροπόλεως, 210 3234993. Λειτουργεί κάθε Τρίτη-Πέμπτη και Παρασκευή από τις 8 το πρωί έως 8 η ώρα το βράδυ και Δευτέρα-Τετάρτη και Σάββατο από τις 8 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι.
