Αδέσποτοι σε ψυχεδελικούς δρόμους

Δεν είναι το κλισέ «η Αθήνα είναι πιο όμορφη τη νύχτα». Ίσα – ίσα, αυτή η πόλη είναι πιο σκληρή όταν πέφτει ο ήλιος. Η θεαματικά φωτισμένη Κοτζιά που τόσο λατρεύει μια καλή μου φίλη, έχει μια μαγεία ναι. Ο λόφος του Φιλοπάππου που παίζει κρυφτό με το κτίριο της Interamerican όταν διασχίζεις τη Συγγρού και μοιάζει με φάρος, σε γεμίζει με δέος. Οι άδειοι δρόμοι όταν γυρίζεις σπίτι τα ξημερώματα και τα τραγούδια που ακούς στο ραδιόφωνο και μοιάζουν σα να μιλάνε όλα για σένα, λιγώνουν την ψυχή σου. Όμως τη νύχτα είναι πολύ πιθανό εκτός από εσένα, να βγουν μαζί σου για ποτό ένα σωρό απωθημένοι πόθοι, ανάγκες που θάβονται μέσα στη σεταρισμένη καθημερινότητα της δουλειάς, ορέξεις που προσποιείσαι ότι δεν έχεις.

Σχεδόν κάθε βράδυ στην πόλη μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από μυθιστόρημα. Την Πέμπτη υπήρχε ένα μυστικό πάρτι σε μια ταράτσα επί της Αθηνάς στο οποίο με παρέσυρε ένας φίλος. Είδαμε το ηλιοβασίλεμα και τα εκπληκτικά μενεξεδί του χρώματα να πλαισιώνουν μια από τις πιο όμορφες απόψεις του Παρθενώνα (cheesy αλλά…) πίνοντας μπύρες και ακούγοντας τις μουσικές του Alex Hobson. Στις ταράτσες πάντα προσπαθώ να εντοπίσω τη μεγάλη, φωτισμένη με κόκκινα φωτάκια, ρόδα του Allou Fun Park. Με βοηθάει να προσανατολιστώ. Στο Ipitou The Bar έπαιζε ο φίλος μου ο Photoharrie όποτε εγκατέλειψα την ταράτσα για το γραφικό στενό. Στο δρόμο, στη Μητροπόλεως, εντόπισα μια γυναίκα που καθόταν σε ένα παγκάκι και γύρω της είχε δύο γάτες και ένα σκύλο και τα χαϊδολογούσε. Πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως είμαστε όλοι αδέσποτα που κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας τη νύχτα, γυρεύοντας ένα χάδι σαν κι αυτό.

Έπαιξα λίγο με το lay out στο Instagram.

Είμαστε όλοι αδέσποτοι μωρό μου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

«Από την Πάρνηθα στη Νορβηγία...»

Παρασκευή και Σάββατο είχε ΨΧ στο Ρομάντσο, το φεστιβάλ νέας ψυχεδελικής μουσικής, που έγινε φέτος για δεύτερη φορά και συγκέντρωσε επί σκηνής μερικές από της καλύτερες και πιο πολλά υποσχόμενες μπάντες της χώρας. Περίμενα αυτό το διήμερο με αγωνία μικρού παιδιού, καθώς πολλοί από τους μουσικούς είναι καλοί μου φίλοι και ήθελα να χορέψω και να τραγουδήσω με τα κομμάτια τους.

Τα pre – drinks πριν από μεγάλα events της πόλης είναι στρατηγικής σημασίας για δύο λόγους που κρατιούνται χέρι – χέρι. Αρχικά πας στο πάρτι/συναυλία/etc έχοντας ήδη έρθει στο κέφι, συνεπώς γίνεσαι λίγο πιο ανθεκτικός στην πολυκοσμία, γουστάρεις περισσότερο με τη μουσική και έχεις ήδη συζητήσει τα σημαντικά πράγματα με τους φίλους σου, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να φωνάζεις μέσα στο αυτί τους, παρά μόνο αν πρόκειται να κράξεις κάποιον. Έπειτα στο μαγαζί που θα πας, αν δε σε βγάζει το budget για παραπάνω από δύο ποτά, έχεις ήδη γίνει και είσαι ok και με ένα. Έτσι κι έγινε στην πρώτη μέρα ΨΧ, με μια καλή φίλη ήπιαμε πρώτα μπύρες στο σπίτι, ετοιμαστήκαμε και φτάσαμε σε μια κατάμεστη από κόσμο Αναξαγορά.

Ο Prins Obi μαζί με τους Chickn στη σκηνή.

Chicknism

Ο Άγγελος Κράλης των Chickn ανάμεσα στο κοινό.

Ο Άγγελος Κράλλης των Chickn ανάμεσα στο κοινό.

Από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς ήταν όταν ο Άγγελος των Chickn κατέβηκε από τη σκηνή και τραγούδησε ανάμεσα μας και όταν ο Obi των Baby Guru έπαιξε πλήκτρα μαζί τους. Ουρλιαχτά και ιδρώτας… Μου αρέσει να πιστεύω ότι γίνομαι μάρτυρας σημαντικών στιγμών για την αθηναϊκή σκηνή όταν βρίσκομαι σε τέτοια live. Ότι μια μέρα θα τα διηγούμαι σε μικρότερους και θα σκάνε από τη ζήλια τους, όπως κάνω εγώ τώρα όταν μου λένε για εποχές που δεν πρόλαβα. Στους Baby Guru δεν μας έμεινε φωνή. Τρεις φίλες μου κι εγώ, σαν σωστές groupies κάναμε χαμούλη μπροστά από τη σκηνή και δεν εγκαταλείψαμε το spot μας μέχρι που Chickn και Guru τζάμαραν παρέα έως τις 2 το ξημέρωμα. Η βραδιά όμως δεν τέλειωσε εκεί. Στάση για μια μπύρα στο αγαπημένο μου Spinster όπου έπαιζε ο Spir Frelini και μετά Komma Bar. Κάπου εκεί αρχίζω και έχω μερικά κενά. Θυμάμαι ότι φτάσαμε τη σωστή ώρα ωστόσο, που οι μουσικές επιλογές της dj δεν υπάκουαν σε καμία νόρμα και ότι χορέψαμε μέχρι και Καίτη Γαρμπή.