Παραλληλισμοί με την τελευταία απόπειρα ελληνοτουρκικής φιλίας, πριν 65 χρόνια, και κάποιες σκέψεις για το τι μπορεί να σημαίνει η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου (μάλλον τίποτα καλό για μας).
Η δίκη του ανθρώπου που ευθύνεται για τις χειρότερες σφαγές στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο φτάνει στο τέλος της. Δύο γυναίκες με προσωπική πείρα από το πρόσφατο παρελθόν, εξηγούν γιατί η κοινωνία τους έχει επιλέξει να ζει σε κενό μνήμης.
Πώς ο Σεμπάστιαν Κουρτς κατάφερε στα 31 του προσαρμόζοντας κεντροδεξιά κι αυστριακά την ατζέντα του Μακρόν να μοιάζει σχεδόν βέβαιο, μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής, ότι θα γίνει ο νεαρότερος επικεφαλής κυβέρνησης στην Ευρώπη;
Ο πολιτικός μηχανικός Κωστής Πλεύρης επέστρεψε από την Κχοστ, εργάστηκε για την επέκταση της μαιευτικής κλινικής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και περιγράφει την καθημερινότητα και την ζωή των γυναικών σε μια χώρα που βρίσκεται διακρώς σε πόλεμο.
Ο Βασίλης Μουρδουκούτας γράφει για την σύγχρονη κρίση ταυτότητων που, μια εβδομάδα μετά τις γερμανικές εκλογές, επανεμφανίστηκε στο αιματοβαμμένο καταλανικό δημοψήφισμα, κλονίζοντας ακόμα περισσότερο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ο Αντώνης Ξαγάς βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Βερολίνο και γράφει για την επόμενη μέρα των γερμανικών εκλογών διαλύοντας τους εύκολους διαθέσιμους μύθους για τα συμπεράσματά τους.
Την κατάλληλη περίθαλψη πρόσφεραν ειδικοί σε έναν μικρό ρινόκερο που έπεσε θύμα λαθροκυνηγών σε περιοχή της Νότιας Αφρικής, προκαλώντας του σοβαρές πληγές και αφαιρώντας του τα δύο κέρατα.
Ο Βασίλης Μουρδουκούτας επιχειρεί, ανατρέχοντας από τον Σέξπηρ ως τη λίστα με τους πλέον αδίστακτους δικτάτορες του πρόσφατου παρλεθόντος, ένα διαφορετικό προφίλ του Βορειοκορεάτη ηγέτη που είναι την ίδια στιγμή γρίφος, μυστήριο κι αίνιγμα.
Ποιός να φανταζόταν ότι οι τύχες του πλανήτη μπορεί να κρέμονταν στα χέρια ενός μπασκετμπολίστα, που όλοι φαίνεται να έχουν ξεχάσει το ταλέντο του και τον θυμούνται για τα τατουάζ, τα σκουλαρίκια και την αλλοπρόσαλλη πολλές φορές προσωπικότητά του.
Η βαλκανική χώρα έχει τον πιο ταχύτατα συρρικνούμενο πληθυσμό παγκοσμίως. Έχει ήδη χάσει το ένα πέμπτο του πληθυσμού που είχε το 1990. Τί σημαίνει όμως αυτό γι΄ αυτούς που μένουν;