Ο Rory Kinnear γράφει στην Guardian για την αδερφή του, που κατάφερνε πάντα να καταρρίπτει όλες τις πιθανότητες, αλλά στάθηκε αδύνατο να νικήσει τον κορωνοϊό.
Γράφει ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, για τη δημοκρατία που θα αναδυθεί μέσα από τη συνθήκη της πανδημίας.
Γιατί χρειάζεται ένα διαφημιστικό σποτ που αντί να μας ενημερώνει μας μαλώνει λες και είμαστε ανώριμες γυναίκες ή άτακτα παιδάκια; Αυτό που έχουμε ανάγκη δεν είναι σεξιστική/πατερναλιστική συμπεριφορά αλλά σεβασμός και ενδυνάμωση των πολιτών.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ: «Ελάτε να κολλήσουμε φωτογραφίες μετεμφυλιακών, μεταπολιτευτικών και μνημονιακών νεκρών σε άλμπουμ με χαρτάκια της Πανίνι». Του Old Boy, για την ιδιοκτησία των νεκρών.
Πώς η πρόσφατη φωτογραφία της εμφανώς αδυνατισμένης σταρ φέρνει και πάλι στο προσκήνιο τη συζήτηση για το πόσο συνδεδεμένη είναι η αξία των γυναικών με το νούμερο πάνω στη ζυγαριά τους. Γράφει η Ντενίσα Μπαϊρακτάρι.
Κάθε φαινομενική σταθερότητα δεν θα είναι στο εξής παρά μια μεταμφίεση της παγκόσμιας, αυξανόμενης αστάθειας. Ο μόνος αναγνωρίσιμος χρόνος είναι το παρόν. Γράφει η εικαστικός Κλεοπάτρα Χαρίτου.
Ο Μιχάλης Μπλέτσας, διευθυντής πληροφορικής του Media Lab του ΜΙΤ, γράφει για τις αλλαγές που έρχονται στις εργασιακές σχέσεις κι έχει κάτι διαφορετικό να προτείνει αντί να μοιράζουμε δημόσια χρήματα σε προγράμματα «σκόιλ ελικίκου».
Οι «ξενοδοχειακές» ρυθμίσεις αποσύρθηκαν από το πολυσυζητημένο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο, όμως το ερώτημα παραμένει: θα έχει όντως οικονομικά οφέλη η τουριστικοποίηση του κέντρου της Αθήνας; Γράφει ο δρ. Αρχιτέκτονας-Πολεοδόμος, Δημήτρης Ιωάννου.
Μπορεί να έχουμε «παγώσει» ως ανθρωπότητα, αλλά η ζωή δε σταματάει - είναι πεισματάρα. Γράφει ο Ανδρέας Καρίτζης για τις ανθρώπινες κοινωνίες που βρίσκονται στο κατώφλι της υπέρβασης ενός μεγα-κύκλου.
Πλήθος αντιδράσεων από οργανώσεις και απλούς ανθρώπους για ένα νομοσχέδιο, μέσα στην πανδημία που θα επηρεάσει αρκετά τη ζωή μας, αφού θέλει να προστατέψει τις επενδύσεις και όχι το περιβάλλον. Από τη Μαρία Λούκα.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ: Ο Old Boy αναλύει το οξύμωρο να αντιδρούμε στην ψυχή τε και σώματι συμμόρφωση, τώρα που η εξουσία αποφασίζει να ελευθερώσει πάλι σιγά σιγά τα σώματά μας.
Δεν είστε οι μόνοι, όταν το ίντερνετ στα προσφέρει όλα απλόχερα πώς μπορείς να κάνει οικονομία; Η Ντενίσα Μπαϊρακτάρη έφτασε ένα βήμα πριν παραγγείλει «77 ευρώ σε κάλτσες»...
Όταν η Κέρκυρα γιορτάζει, όταν ένα ικαριώτικο γλέντι στήνεται στο Περιστέρι, σε μια σκοτεινή αίθουσα, σ' ένα μπαρ της Διδότου, στη μέση του αεροπλάνου. Η ομάδα της Popaganda θυμάται στιγμές συνωστισμού που θέλει να ξαναζήσει κι ας μην το περίμενε.
Είναι το πρώτο επεισόδιο γενίκευσης της ελαστικής εργασίας ως «εθνικής ανάγκης» για την ανάκαμψη από τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας; Γράφει η Μάνια Καββαθά, στέλεχος του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης από το 2016 ως το 2019.
Ο πρωταγωνιστής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής πιστεύει ότι μπορούμε και πρέπει να βάλουμε κι εμείς τη δική μας πέτρα στον τεράστιο τοίχο ελπίδας που θα χτιστεί μετά από αυτήν τη μεγάλη περιπέτεια.
Ο κρατούμενος βρίσκεται σε απεργία πείνας και δίψας στις φυλακές Γρεβενών, επειδή το ελληνικό κράτος με αστείες προφάσεις του στερεί το κεκτημένο της μόρφωσης εμποδίζοντας την εξέλιξη της μεταμέλειάς του. Του Παναγιώτη Μένεγου.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ: Ο Old Boy, με αφορμή το σκάνδαλο #σκόιλ_ελικίκου, διαπιστώνει ότι οι τηλεκαταρτίσεις είναι η φυσική συνέπεια της αντίληψης για τη νομή της εξουσίας, του επιπέδου του πολιτικού προσωπικού, της παντελούς έλλειψης ελέγχου του.
Ένα από τα πλέον γελοία σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης, η αυξημένη αλαζονεία περί «ιδιοκτησίας του κράτους» και η όλο και πιο επικίνδυνη «μονοκαλλιέργεια» στα μίντια. Ο Παναγιώτης Μένεγος γράφει όσα του έμαθε η ιστορία της «τηλεκατάρτισης».
Χρειαζόμαστε άραγε την επαναφορά/επιβολή ενός «κανονικού» που δεν ικανοποιούσε τις ανάγκες των πολλών; Αναρωτιέται ο υποψήφιος Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ, Αντώνης Γαλανόπουλος.
Διερύνονται οι δυνατότητες της εξουσίας να επιτηρεί τους πολίτες, από τους οποίους απαιτείται όλο και μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στο κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα. Γράφει, για την επόμενη μέρα μετά τον κορωνοϊό, ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης.
ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ: Ο Old Boy γράφει για το φετινό Πάσχα που έρχεται να βρει την ανθρωπότητα παραλυμένη με έναν τρόπο που δεν δείχνει αγάπη για τη ζωή, αλλά μόνο φόβο για το θάνατο.