«Η Αττικό Μετρό ΑΕ είναι χαϊδεμένο παιδί του δημόσιου τομέα», σημειώνει υψηλόβαθμο στέλεχος του Υπουργείου Υποδομών, «γιατί είναι τέτοιο το νομικό πλέγμα που έχει υφανθεί γύρω από την ίδρυση και τη λειτουργία της εταιρείας, ώστε κανείς απ’ τους υπόλοιπους κρατικούς μηχανισμούς να μην μπορεί να την κάνει ντα-ντα.» Τόσο χαϊδεμένο όμως, ώστε να μπορεί να στήνει οικοδομές με άδειες-φαντομάδες; Και μάλιστα επάνω σε διατηρητέο; Στο κέντρο της Αθήνας; Στο εκτενές ρεπορτάζ που ακολουθεί, επιχειρήσαμε να ξετυλίξουμε το ιστορικό υπερεξουσιών που επικαλείται μια εταιρεία κοινής ωφελείας, η οποία ανήκει μεν στο κράτος, φαίνεται όμως να λειτουργεί πέραν οποιουδήποτε σοβαρού ελέγχου του. Τα όσα διαπιστώσαμε για τον τρόπο με τον οποίο η Αττικό Μετρό ΑΕ εκδίδει και εγκρίνει μόνη της οικοδομικές άδειες όχι υπό την ανοχή, αλλά υπό την άγνοια των προϊσταμένων της, και μάλιστα για κατασκευές που φαίνεται να υπερβαίνουν τις αρμοδιότητές της, αποτελούν άλλη μια επιβεβαίωση του προορισμού στον οποίο καταλήγουν οι δρόμοι που στρώνονται με τις καλύτερες προθέσεις.
Αυτή είναι η οικοδομή στη συμβολή των οδών Αθηνάς και της Ερμού.
1. Η άκρη του νήματος
Ένα μπλε πέπλο μυστηρίου έχει καλύψει τις τελευταίες μέρες το διατηρητέο κτήριο στη συμβολή των οδών Αθηνάς και Ερμού, κι αυτό το πέπλο ήταν κι η αφορμή για την έρευνά μας. Μια σκαλωσιά που έκρυψε ένα μέχρι πρότινος χαριτωμένο δίπατο στην πλατεία Μοναστηρακίου, απ’ αυτά που τουριστικοί οδηγοί θα περιέγραφαν ως στολιδάκια σε μια πλατεία που έχει ζωστεί από πολυώροφα διασκεδαστήρια, και ταράτσες με εξωφρενικά υπερτιμολογημένες καφετέριες, που εμφανίστηκαν σαν εφηβική ακμή στη γειτονιά των κεμπαμπτζίδικων και των αφρικανών τυμπανιστών. Ένα μπλε πέπλο μυστηρίου, που φέρει πάνω του δύο ευδιάκριτους, όσο και μυστηριώδεις αριθμούς: έναν αριθμό αδείας με χρονολογία έκδοσης το 2003 (28774/19.11.2003), κι έναν αριθμό αναθεώρησης με χρονολογία 2015 (54466/23.3.2015). Οι οποίοι όμως, σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου, δεν αντιστοιχούν σε τίποτα. Κι αυτό, χάρη στις υπερεξουσίες και τις γενικευμένες αμνηστίες που κληροδότησε η προ-Ολυμπιακή πολιτική ηγεσία στην Αττικό Μετρό ΑΕ.
Ιδιοκτησία της Αττικό Μετρό ΑΕ από την εποχή των κατά συρροήν απαλλοτριώσεων υπέρ της, το κτήριο επί της Αθηνάς 1 τελεί υπό ένα ιδιαίτερο καθεστώς, όπως και όλα τα ακίνητα της εταιρείας. «Όλες οι απαιτούμενες άδειες (συμπεριλαμβανομένων των οικοδομικών) για την εκτέλεση των έργων που εμπίπτουν στους σκοπούς της Εταιρείας, χορηγούνται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, κατά παρέκκλιση των υφιστάμενων σχετικών διαδικαστικών και ουσιαστικών διατάξεων», αναφέρεται στο έβδομο άρθρο του ιδρυτικού νόμου της Αττικό Μετρό ΑΕ (Ν. 1955/1991). Αυτό σημαίνει στην ουσία ένα και μόνο πράγμα: ό,τι κι αν χτίσει, ό,τι κι αν γκρεμίσει, όπου κι αν πατήσει κι ό,τι κι αν οικοδομήσει η Αττικό Μετρό ΑΕ, δεν θα δει ποτέ στον ύπνο της εφιάλτες για τους διαδρόμους της ελληνικής Πολεοδομίας.
Ως εκ τούτου, μια κρυπτική επιστολή με χειρόγραφες σημειώσεις και προσθήκες από την Αττικό Μετρό ΑΕ προς το Δήμο Αθηναίων, ήταν αρκετή για να παραλύσει την Πολεοδομία, η οποία –ελλείψη χρόνου, προσωπικού και κινήτρων– δεν μπήκε καν στον κόπο να ελέγξει την ακρίβεια των δεδομένων: «εκδόθηκε οικοδομική άδεια», αναφερόταν στο έγγραφο, «σύμφωνα με την υπ’ αρίθμ. 28774/19.11.2003 απόφαση της Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων». Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ το 2003 ήταν η Βάσω Παπανδρέου, κι εκείνη τη χρονιά είχε όντως υπογράψει απόφαση, που επέτρεπε στο διατηρητέο να αποκτήσει άλλους δυο ορόφους κι ένα δώμα σαν καπέλο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και να σηκωθεί δίπλα του ακριβώς, πάνω απ’ τη στοά του σταθμού μετρό Μοναστηράκι, άλλη μια πενταώροφη οικοδομή, για να σταγεαστούν γραφεία της εταιρείας.
Όμως, η Υπουργική Απόφαση αυτή δεν έχει ούτε τον αριθμό, ούτε την ημερομηνία στην οποία αναφέρεται η Αττικό Μετρό ΑΕ. Κι επιπλέον, στο εν λόγω κτήριο κάθε άλλο παρά γραφεία έχει σκοπό να στεγάσει η εταιρεία, που έχει ήδη μισθώσει για μια δωδεκαετία το χώρο σε γνωστό επιχειρηματία της διασκέδασης. Οπότε, σε τι αναφέρεται η εταιρεία; Και γιατί δεν έκανε καν την ερώτηση η Πολεοδομία;
2. Η Άδεια που δεν εξέδωσε κανείς;
«Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει η άδεια», μας διαβεβαίωσε ο κος Χρήστος Βαλσαμάκης, που υπογράφει την επιστολή της Αττικό Μετρό ΑΕ προς την Πολεοδομία. Παρά τη βεβαιότητά του όμως, δεν μάς επιβεβαίωσε ότι έχει δει με τα μάτια του την περιζήτητη άδεια (28774/19.11.2003), ενώ αντίθετα, όταν τον ρωτήσαμε ποιος υπουργός έχει υπογράψει την αναθεώρησή της (54466/23.3.2015), μάς ζήτησε να του απευθύνουμε την ερώτηση γραπτώς σε επιστολή. Το κάναμε, μιας και ήδη είχαμε ρωτήσει όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες όλων των αρμόδιων υπουργείων που θα μπορούσαν να έχουν εκδώσει την άδεια, και την αναθεώρηση αυτή.
Αναζητώντας τον αριθμό της άδειας στο Εθνικό Τυπογραφείο.
«Αυτός ο αριθμός ξεκινά απ’ την 54η χιλιάδα κι εμείς για φέτος είμαστε ακόμη στη 15η» είχε σημειώσει εντυπωσιασμένη η υπάλληλος της Δ/νσης Αρχιτεκτονικής του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΑΠΕΝ), της αρμοδιότερης απ’ τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες για το θέμα. Γεγονός που αναγάγει το έγγραφο της Αττικό Μετρό ΑΕ σε επίπεδα Νοστραδαμικών γραφών.
Οι Υπουργικές Αποφάσεις, βάσει των οποίων αδειοδοτείται να οικοδομεί η Αττικό Μετρό ΑΕ, είναι διοικητικές πράξεις. Και σύμφωνα με το Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου του καθηγητή Επαμεινώνδα Σπηλιωτόπουλου, το βιβλίο αναφοράς για το αντικείμενο στην Ελλάδα, η δημοσίευσή τους αποτελεί «συστατικό στοιχείο της πράξης», εννοώντας ότι «χωρίς και έως τη δημοσίευση, δεν υπάρχει διοικητική πράξη» (σ. 181). Επιπλέον, η δημοσίευση αυτή «ενεργείται με καταχώρησή τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», η οποία εκδίδεται από το Εθνικό Τυπογραφείο. Σκεφτήκαμε λοιπόν, όπως όλοι με όσους ήρθαμε σε επαφή ερευνώντας το θέμα, ότι δεν μπορεί, αποκλείεται μια εταιρεία όπως η Αττικό Μετρό ΑΕ να οικοδομεί χωρίς να έχει εν ισχύ τη διοικητική πράξη που την δικαιοδοτεί να το κάνει. Κι έτσι ρωτήσαμε στο Εθνικό Τυπογραφείο. Κι εκεί όμως, η απάντηση ήταν ίδια. «Δεν ευρέθησαν αποτελέσματα κατά την αναζήτηση των υπουργικών αποφάσεων», έγραφε η επιστολή, και «για περαιτέρω πληροφορίες απευθυνθείτε στην αρμόδια αρχή».
Η επιστολή της Αττικό Μετρό στο Δήμο Αθηναίων με την οποία τον ενημερώνει για την ανέγερση της οικοδομής.
3. «Η Αττικό Μετρό είναι το κράτος»
Σ’ αυτή τη χώρα γραφειοκρατίας επιλεκτικής ελαστικότητας που ζούμε, δεν είναι ασυνήθιστο οικοδομικές εργασίες να ξεκινούν προτού εκδοθούν οι αντίστοιχες οικοδομικές άδειες. Όπως προκύπτει όμως, για την Αττικό Μετρό ΑΕ είναι εξίσου συνηθισμένο να εκκινεί οικοδομικές εργασίες με αδειοδοτήσεις που φαντάζουν κρυμμένες στο επέκεινα. Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αριστοτέλης τον Ιούλιο του ’12 κατήγγηλε την απόφαση της εταιρείας «να περιφράξει, χωρίς καμία οικοδομική άδεια, ελεύθερο χώρο (…) στα Σεπόλια», περίφραξη που υψώθηκε όταν οι εκπαιδευτικοί διεκδίκησαν το χώρο «ως αντισταθμιστικό όφελος απ’ αυτά που ήταν υποχρεωμένη να δώσει η Αττικό Μετρό ΑΕ στο Δήμο και τα χρωστάει ακόμη», όπως μας είπε μέλος του Συλλόγου. Κι αν οι σύλλογοι δημοτών συνηθίζουν να είναι οι πρώτοι που νιώθουν τακτικά το βάρος της μπότας οικονομικών συμφερόντων συμφερότερων απ’ τους ίδιους, δυσάρεστες αναμνήσεις από την Αττικό Μετρό ΑΕ έχουν ακόμα και Δήμοι ολόκληροι.
«Ποιά άδεια; Όλο το μετρό έτσι γίνεται! Για έργα μετρό, όλα γίνονται απ’ το μετρό! Δε σας αρέσει το μετρό δηλαδή;».
Η συνεχιζόμενη διαμάχη του Δήμου Θεσσαλονίκης με την εταιρεία, για τα αρχαία ευρήματα στον πολύπαθο σταθμό Βενιζέλου που θα κινδύνευαν με αφανισμό αν δεν πάγωνε τις εργασίες απόσπασής τους το Συμβούλιο της Επικρατείας, έχει φτάσει επίπεδα πιο μνημειώδη κι από εκείνα των ασφαλιστικών μέτρων που αιτήθηκε ο Μελιτεύς, Σύλλογος Αποφοίτων του Παπαφείου ιδρύματος, για αντίστοιχες εργασίες με ύποπτη οικοδομική άδεια τον Δεκέμβρη του ‘12. Στον δε Δήμο Αθηναίων, μόλις το Σεπτέμβρη του 2014 η Πολεοδομία βρέθηκε ξανά απέναντι στην εταιρεία, όταν δημότης κατήγγειλε παράνομες εργασίες σε έκταση χαρακτηρισμένη από το Δήμο ως χώρο πρασίνου και αθλοπαιδιών. Οι εργασίες σταμάτησαν κατόπιν δικαστικής απόφασης, στο μεσοδιάστημα όμως καταγγελίας και εντολής παύσης εργασιών, στο χώρο φύτρωσε τσιμεντένια πλάκα έκτασης σχεδόν 1.000τμ. Η Αττικό Μετρό επικαλέστηκε και πάλι τον νόμο πολεοδομικής αμνηστίας της, και πάλι χωρίς να εμφανίσει οικοδομική άδεια στις αρμόδιες υπηρεσίες.
Εδώ όμως είναι και το ενδιαφέρον: αυτό που παρουσίαζε ως αριθμό αδείας, ήταν στην πραγματικότητα ο αριθμός πρωτοκόλλου του εγγράφου – εντολής που είχε η ίδια η Αττικό Μετρό ΑΕ αποστείλει σε ανάδοχη εταιρεία, για να εκκινήσει τις εν λόγω εργασίες.
Δεδομένου ότι όλη αυτή η σειρά αμφιβόλου νομιμότητας οικοδομικών δραστηριοτήτων από την Αττικό Μετρό ΑΕ σημειώνεται επί θητείας του κυρίου Χρήστου Τσίτουρα (Πρόεδρος του ΔΣ από το 2010), απευθυνθήκαμε στον ίδιο. «Η Αττικό Μετρό ΑΕ είναι το κράτος», μας επανέλαβε αρκετές φορές, αφού χρησιμοποίησε διάφορα καλολογικά στοιχεία για την έρευνά μας, η οποία σημείωσε ότι είναι «ενάντια του δημοσίου συμφέροντος». Σχετικά με την περίπτωση Κολωνού, μας διευκρίνισε ότι «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και μη σας απασχολεί καθόλου, έχουν απαντηθεί όλα», εννοώντας ως απάντηση το ότι, μετά την παρέμβαση της Πολεοδομίας «αφού έπρεπε να σταματήσουν [σσ. οι εργασίες της Αττικό Μετρό ΑΕ], σταματήσανε, δεν υπάρχει λοιπόν νομιμότητα;». Η επιβολή νομιμότητας μετά από διαπίστωση μη τήρησής της είναι βέβαια μια διαφορετική υπόθεση από την ύπαρξη νομιμότητας εξ αρχής. Στη συνέχεια όμως, κι αφού επαναφέραμε το θέμα στο ακίνητο της πλατείας Μοναστηρακίου, ο κος Τσίτουρας ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικός.
«Αυτά που λέτε, για μένα είναι 21η προτεραιότητα. Εμείς έχουμε τώρα προβλήματα πολύ μεγαλύτερα. Μου λέτε για ένα οικοπεδάκι αν θα έχει μία άδεια; Σεβασμός στα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου, κι από κει και πέρα, τα σκυλιά δεμένα. Υπέρ του Έλληνα είναι όλα. Όταν είναι για τον Έλληνα φορολογούμενο, όλα επιτρέπονται, και με τη νομιμότητα φυσικά. Ο Μέτοχός μου είναι το κράτος. Μία μετοχή, Κράτος. Από ‘κει και πέρα, το κράτος παίρνει αυτές τις αποφάσεις. Οχι όμως να εξυπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον, να παίρνουμε κάποια χρηματάκια, όπου βρούμε και μπορέσουμε να εξοικονομήσουμε την παραμικρή δεκάρα, να κόβουμε τους μισθούς των υπαλλήλων μας, και να μου λέτε γιατί το κάνεις χωρίς άδεια; Ποιά άδεια; Όλο το μετρό έτσι γίνεται! Για έργα μετρό, όλα γίνονται απ’ το μετρό! Δε σας αρέσει το μετρό δηλαδή;».
4. Ποιος σκοπός αγιάζει τα μέσα;
«Για έργα μετρό, όλα γίνονται απ’ το μετρό», μας είπε ο κος Τσίτουρας, και παρότι η ίδια η Αττικό Μετρό ΑΕ δεν έχει ακόμη επισήμως απαντήσει στο γραπτό ερώτημα της Popaganda για τη νομική βάση που επαληθεύει τον ισχυρισμό αυτό, οι συνεχείς ερωτήσεις μας σε διάφορες αρμόδιες και μη υπηρεσίες, έφεραν στα χέρια μας το ένα απ’ τα δύο ακριβοθώρητα έγγραφα. Με μια σοκαριστική Υπουργική Απόφασή της, η Βάσω Παπανδρέου χορήγησε αβλεπί το 2003 «οικοδομική άδεια για όλα τα έργα που εμπίπτουν στους σκοπούς της εταιρείας και εκτελούνται ηδη, ή έχουν προγραμματισθεί να εκτελεστούν», αναγνωρίζοντας επιπλέον στην Αττικό Μετρό ΑΕ ότι τα έργα της «εκτελούνται με βάση εγκεκριμένες από την εταιρεία μελέτες». Ο αριθμός πρωτοκόλλου της απόφασης είναι ο 287774 κι αυτό το μικρό ορθογραφικό (σε σχέση με το 28774 που αναγράφεται σε πινακίδες και επιστολές της Αττικό Μετρό ΑΕ) δεν είναι ο μόνος λόγος που η ΥΑ δεν μπορούσε να εντοπιστεί πουθενά: δεν φαίνεται να έχει αναρτηθεί ποτέ σε ΦΕΚ, κι αυτή είναι μια επιλογή που είθισται να διαφυλάσσεται για ευαίσθητης φύσεως αποφάσεις του ΥΠΕΘΑ(!).
«Δόθηκαν κάποιες αυξημένες δυνατότητες από τον νομοθέτη στην προ-Ολυμπιακή Ελλάδα, γιατί έπρεπε όντως να γίνουν κάποια έργα και να γίνουν γρήγορα. Οι υπερεξουσίες αυτές όμως, δόθηκαν για να γίνουν συγκεκριμένα έργα, όχι για να πίνουμε κοκτέιλ σε ακίνητα του μετρό»
Ένα μικρό ΥΠΕΧΩΔΕ έστησε με αυτήν την απόφασή της η Βάσω Παπανδρέου μέσα στα γραφεία της Αττικό Μετρό ΑΕ, τουλάχιστον «για όλα τα έργα που εμπίπτουν στους σκοπούς της εταιρείας». Στην προκειμένη περίπτωση βέβαια, είναι να αναρωτιέται κανείς κατά πόσον ένα ακίνητο που αναγείρεται για να μισθωθεί σε ιδιώτη, για ιδιωτική επιχείρηση, είναι ένα έργο που εξυπηρετεί τον ιδρυτικό σκοπό της Αττικό Μετρό ΑΕ, ο οποίος σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο ειναι «η μελέτη, κατασκευή, οργάνωση, διοίκηση, λειτουργία, εκμετάλλευση και ανάπτυξη του υπόγειου σιδηροδρόμου του Νομού Αττικής». Ιδίως από τη στιγμή που η λειτουργία και η εκμετάλλευση πέρασαν στην θυγατρική της εταιρείας, την Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας ΑΕ, πλέον ενσωματωμένη στην ΣΤΑΣΥ ΑΕ.
Επιλέον των ρητορικών βέβαια, εγείρονται και διάφορα ηθικής και νομικής φύσεως ερωτήματα, όταν υπερεξουσίες που δίνει ο νομοθέτης για έναν συγκεκριμένο σκοπό, χρησιμοποιούνται για έναν άλλο, εντελώς διαφορετικό.
«Πράγματι δόθηκαν κάποιες αυξημένες δυνατότητες από τον νομοθέτη στην προ-Ολυμπιακή Ελλάδα, γιατί έπρεπε όντως να γίνουν κάποια έργα και να γίνουν γρήγορα», σημειώνει ο Χρήστος Γραμματίδης, μαχόμενος δικηγόρος με εμπειρία στα θέματα διαχείρισης δημόσιας περιουσίας. «Έτσι έγινε το Ελευθέριος Βενιζέλος, έτσι έγινε η Αττική Οδός, έτσι έγινε το Ρίο-Αντίρριο και λοιπά, γιατί διαφορετικά δεν θα γινόντουσαν ποτέ. Οι υπερεξουσίες αυτές όμως, δόθηκαν για να γίνουν συγκεκριμένα έργα, όχι για να πίνουμε κοκτέιλ σε ακίνητα του μετρό, αυτό δεν υπάρχει πουθενά! Κι εν πάσει περιπτώση η Ολυμπιακή Ελλάδα πέρασε, μπορούμε τώρα να γυρίσουμε στην κανονική διαδικασία, όχι να συμπεριφέρονται οι κρατικές ΑΕ σαν να είμαστε Μπανανία!».
5. Ποιος φυλάει τους φύλακες;
Ανατρέχοντας στην περίπτωση Κολωνού, αναρωτηθήκαμε μήπως βλέπουμε μια επανάληψη της ιστορίας σε ό,τι αφορά την αναθεώρηση αδείας για το ακίνητο του Μοναστηρακίου (54466/23.3.2015). Ο αριθμός αυτός φέρει ανησυχητική ομοιότητα με τον αριθμό πρωτοκόλλου της επιστολής της εταιρείας προς την Πολεοδομία, η οποία εστάλη στις 24 Μαρτίου με νούμερο 54480, ενώ επιστολές που στέλνει η εταιρεία τις τελευταίες ημέρες, σχεδόν έναν μήνα μετά την 23η του Μάρτη δηλαδή, κινούνται στο 54700.
Χωρίς ιδιαίτερη επισφάλεια θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι η αναθεώρηση στην οποία αναφέρεται η Αττικό Μετρό στην ταμπέλα της, δεν είναι παρά η επιστολή με την οποία έδωσε στον όποιο κατασκευαστή ή εργολάβο την εντολή να ξεκινήσει τις οικοδομικές εργασίες. Μια επιστολή – εντολή εκκίνησης εργασιών δηλαδή, η οποία θα απαιτούσε ιδιαίτερα ευέλικτη προσέγγιση και ευρεία ερμηνεία του διοικητικού δικαίου για να θεωρηθεί ισχυρή αρκετά ώστε να αναγνωριστεί ως αναθεώρηση Υπουργικής Απόφασης. Ίσως γι’ αυτό η εταιρεία είναι τόσο δύστοκη στα δημοσιογραφικά αιτήματα να την επιδείξει; Παρόλο που «η Αττικό Μετρό ΑΕ είναι το κράτος»; Επιπλέον, οι αρμόδιες υπηρεσίες που εμπλέκονται με την ευαίσθητη φύση του ακινήτου ως διατηρητέου, πώς και δεν έχουν την παραμικρή ενημέρωση (πολλώ δε μάλλον αίτηση για γνωμάτευση) για τις εν λόγω εργασίες;
Απευθυνθήκαμε στα αρμόδια υπουργεία, αναζητώντας να μάθουμε αν το νέο κυβερνητικό σχήμα θεωρεί ότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι αρκετά στιβαρό ώστε μια επιχείρηση κοινής ωφελείας που εποπτεύεται από το ΥΠΟΜΕΔΙ, να δικαιοδοτείται να εκκινεί οικοδομικές εργασίες επάνω σε διατηρητέο δικαιοδοσίας του ΥΠΑΠΕΝ, με οικοδομικές άδειες που δεν μπορούν να εντοπιστούν σε καμία από τις υπηρεσίες των δύο αρμόδιων Υπουργείων, και ιδίως όταν η εν λόγω επιχείρηση έχει ιστορικό νεφελωδών αδειοδοτήσεων τόσο βεβαρημένο όσο αυτό της Αττικό Μετρό ΑΕ. Το γραφείο του κου Σπίρτζη που αναπληρώνει τον κο Σταθάκη σε θέματα Υποδομών μάς παρέπεμψε στο γραφείο του κου Τσιρώνη που αναπληρώνει τον κο Λαφαζάνη σε θέματα Περιβάλλοντος και Δόμησης, και το από το γραφείο του κυρίου Τσιρώνη ενεργοποιήθηκε άμεσα το Σώμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος, Δόμησης, Ενέργειας και Μεταλλείων.
Το πόρισμά τους θα είναι σίγουρα ένα ανάγνωσμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μέχρι να εκδοθεί όμως, σ’ αυτήν την υπόθεση την τόσο γεμάτη ασάφειες και ερωτήματα, το μόνο πράγμα που είναι σίγουρο, είναι πως, όσο γράφονται αυτές οι αράδες, οι εργασίες συνεχίζονται. Για το «δημόσιο συμφέρον», όπως θα έλεγε και ο κος Τσίτουρας. Διότι τι άλλο χρειάζεται το δημόσιο συμφέρον, αν όχι άλλο ένα κοκτεϊλάδικο στην ταράτσα ενός διατηρητέου;
