Το Void κάνει εγκαίνια την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου και μας προσκαλεί να παρακολουθήσουμε μια έκθεση fanzines 9 νέων καλλιτεχνών, της Άννιας Βουλουδη, του Απόστολου Ζερδεβας, του Ιωάννη Στεφανίδη, της Φίλη Ολσέφσκι, της Χριστίνας Βαλη, της Λίλης Ζουμπουλη, της Μαρί Μασουρίδου, της Δήμητρας Δέδε και του Άκη Κόκκινου. Η δημιουργική ομάδα του Void, με τη Μυρτώ Στείρου, τον João Linneu και τη Σύλβια Σαχίνι, στην επιμέλεια, αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στον κόσμο του fanzine. Μιας μορφής εντύπου που μοιάζει με περιοδικό και δημιουργείται συνήθως από πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες που ψάχνουν μια οικονομική λύση να παρουσιάσουν τη δουλειά τους όσο και από καταξιωμένους καλλιτέχνες που ψάχνουν νέες αναγνώσεις μέσω αυτού στο έργο τους. Εμείς ρωτήσαμε τον Άκη Κόκκινο τι θα δούμε την Παρασκευή στο 9+1 The Void Opening κι εκείνος μας έδειξε την αγαπημένη του φωτογραφία από ένα πρωτότυπο οικογενειακό άλμπουμ.
Ο Άκης Κόκκινος ανέπτυξε από πολύ μικρός μια ιδιαίτερη σχέση με τη φωτογραφική του μηχανή. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού κρατούσε συνεχόμενα μια φθηνή αναλογική μηχανή στα χέρια και απαθανάτιζε κάθε τι που ήθελε να κρατήσει ζωντανό στη μνήμη του. «Στο λύκειο, έπεσε στα χέρια μου ένα φωτογραφικό βιβλίο του Σ. Βογιατζή. Τότε ήταν η πρώτη φορά που είπα πως θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη φωτογραφία. Παράλληλα με τη σχολή μου, την ΑΣΟΕΕ, ξεκίνησα να κάνω σεμινάρια φωτογραφίας, από πολλές και διαφορετικές φωνές στο χώρο. Πέρασα από την Ε. Αδαμάκη, τον Θ. Παπαδόπουλο, την Π. Πετσίνη με τον Ν. Παναγιωτόπουλο, τον Φ. Καγγελάρη, τον Π. Ριβέλλη, τη Ζωή Χατζηγιαννάκη, τον Δημήτρη Τσουμπλέκα, την σχολή New School of Photography, κάποια μαθήματα στην Ισπανία, μέχρι τους Depression Era».
Το project που θα παρουσιάσει ο Άκης την Παρασκευή έχει τίτλο «First Love» και πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό έργο που συνδυάζει την εικόνα με το κείμενο, με κύριο άξονα του project την οικογενειακή κουλτούρα, τη γονική επιρροή και το θέμα της ταυτότητας. Το συγκεκριμένο zine, ξεφεύγει από τα όρια του περιοδικού, μοιάζει περισσότερο με επιτραπέζιο, και απαιτεί τη συμμετοχή του αναγνώστη. Ο Άκης ξεκίνησε να ασχολείται με το project τον Σεπτέμβριο του 2013. «Συναντήθηκα με την Π. Πετσίνη, και της είπα ότι θέλω να ασχοληθώ φωτογραφικά και προσωπικά με τη σχέση με τη μητέρα μου. Της είπα λίγο το concept και τότε μου έδωσε αρκετή βιβλιογραφία και μία συμβουλή. Αν νιώσω ποτέ ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ ψυχολογικά να σταματήσω, αυτό που πάω να κάνω δεν έχει τέλος. Ωστόσο δεν την άκουσα. Έψαχνα, σχεδόν μανιακά στο διαθέσιμο υλικό μου και συνεχώς ανακάλυπτα στοιχεία που περνούσαν άκριτα κάτω από το πέπλο της “οικογενειακής αγάπης”. Επιρροές, ιδεολογίες, τρόποι αντίληψης που μέχρι τότε θεωρούσα “νορμάλ”. Πέρασα από πολλές εσωτερικές διαμάχες κι εκρήξεις. Τότε συνειδητοποίησα ότι η εικόνα δεν μου αρκεί και με τη βοήθεια της Α. Μιχαλοπούλου ενέταξα τα κείμενα στις φωτογραφίες, σαν ένα είδος περιγραφής του πλαισίου μέσα στο οποίο αναπτύσσεται το κάθε στιγμιότυπο. Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μήπως και αυτά που παρουσιάζω δεν είναι δικές μου αντιλήψεις. Ωστόσο, αισθάνομαι ότι έχω καταφέρει να πετύχω πράγματα και ότι έχω προχωρήσει.»
Όσο για τον θεατή, ο Άκης θεωρεί ότι ανάλογα με το πόσο έχει ασχοληθεί με την ταυτότητα του, μπορεί να ταυτιστεί με το έργο του σε διαφορετικά επίπεδα. Το κοινό όμως που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι αυτό που θα εκτεθεί πρώτη φορά σε κάτι τέτοιο. «Θέλω βλέποντας το πρότζεκτ να κάνει μια ενδοσκόπηση, να ανατρέξει στις δικές του οικογενειακές φωτογραφίες και να δει λίγο καλύτερα τι βλέπει. Αυτούς που όταν τους ρωτάς για την οικογένεια τους σου λένε, ”έχω μια φυσιολογική οικογένεια”, αυτούς θα ήθελα να ταρακουνήσω».
Αυτή την περίοδο ο Άκης Κόκκινος ετοιμάζει ένα self- published photobook του ίδιου project σε limited edition με βελούδινο εξώφυλλο, όλο χειρόγραφο και χειροποίητη βιβλιοδεσία από την Βασιλική Βλάχου. Το στήσιμο και η επικοινωνία του βιβλίου θα γίνει με τη καθοδήγηση του phaenography (Ε. Μουζακίτη, Λ. Παπανικολάτος), ενώ τα γραφιστικά έχει αναλάβει η Τέτη Καμούτση. Παράλληλα δουλεύει ένα project με τίτλο “Strangling trees”. «Τα strangling trees είναι κατηγορία δέντρων που αναπτύσσονται στα τροπικά δάση. Οι σπόροι τους καταλήγουν στο φύλλωμα άλλων δέντρων και σταδιακά αναπτύσσουν εναέριες ρίζες που περιπλέκονται και ενοποιούνται με τον κορμό του ξενιστή προκαλώντας μέχρι και τον θάνατο του δεύτερου λόγω στραγγαλισμού του κορμού ή λόγω έλλειψης ηλιακού φωτός εξαιτίας της υπέρμετρης ανάπτυξης τους. Στη δική μου περίπτωση το strangling trees είναι μια φωτογραφική σειρά μέσω της οποίας προσπαθώ να διερευνήσω μια σειρά ερωτημάτων που αφορούν στην ερωτική σχέση. Ευτυχώς έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο ο οποίος με κατανοεί και δεν τον φοβίζει όλο αυτό. Μαζί τρέχουμε και άλλα projects φωτογραφικά και μη».
