Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Ακόμα μεγαλώνω. Στις αρχές της εφηβείας μου πάντως, με είχε αγγίξει θυμάμαι Το Λάθος του Αντώνη Σαμαράκη. Όπως το κατάλαβα εγώ, είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για τον «ανθρώπινο παράγοντα». Μας λένε θα κάνεις αυτό, θα κάνεις εκείνο, σε συμφέρει το άλλο… Είναι όλα υπολογισμένα. Ώσπου κάποια στιγμή, εντελώς ξαφνικά, μπορεί να εμφανιστεί ο πραγματικός μας εαυτός και να αρχίσει να μας λέει άλλα. Το περιγράφουν πολλά καλλιτεχνικά έργα αυτό, αλλά στο Λάθος το εντόπισα πρώτη φορά.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι. Mου αρέσει πολύ αυτός ο χαρακτήρας, ο Μίσκιν, όπως και το συνοδευτικό σημείωμα του Ανρύ Τρουαγιά από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Λέει σε ένα σημείο: «Εκείνοι που έχουν υποφέρει, εκείνοι που έχουν κάνει το κακό, είναι πιο κοντά στην αλήθεια, αξίζουν περισσότερο την αλήθεια, από κείνους που δε δοκίμασαν να κάνουν τίποτα για να τη γνωρίσουν. Το πάθος συγχωρεί τα πάντα. Το πάθος, ακόμα κι όταν φτάνει στο έγκλημα, αξίζει περισσότερο απ’ την απάθεια».
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Πέρυσι τέτοιο καιρό τα είχα με μια κοπέλα και της είχα δανείσει το Μάρτυς μου Θεός του Μάκη Τσίτα, που είναι ο,τι καλύτερο διάβασα τα τελευταία χρόνια. Βλέποντας ότι καθυστερεί πολύ να μου το επιστρέψει και διαπιστώνοντας ότι δεν το είχε φτάσει ούτε μέχρι τη μέση, ένα πρωί που έφευγα από το σπίτι της, το έβαλα κρυφά στην τσάντα μου. Της ζήτησα συγγνώμη μετά, αλλά αν δεν είναι αυτό ανόητο και κωλοπαιδίστικο, τότε τι είναι;
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Για ό,τι έγινα και ό,τι δεν έγινα με ενέπνευσαν κυρίως οι στίχοι των τραγουδιών.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Το Σάββατο Βράδυ στην Άκρη της Πόλης της Σώτης Τριανταφύλλου. Ελαφρύ χωρίς να είναι σαχλό και συγκινητικό χωρίς να το προσπαθεί.
