Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Μεγάλωσα με πολλά βιβλία στο σπίτι δεδομένου ότι με γονείς δάσκαλους το διάβασμα αποτελούσε μέρος της καθημερινότητάς μας. Θυμάμαι πως όσο ήμουν στο Δημοτικό επαναλάμβανα να διαβάζω τα βιβλία του Ιούλιου Βερν τον Ροβινσώνα Κρούσο και τον Ελ Σιντ. Αργότερα, έπαθα ένα τρελό overdose με την ελληνική λογοτεχνία Παπαδιαμάντη, Βυζηινό, Βαλαωρίτη, Βάρναλη και ό, τι υπήρχε σε πεζογράφους (με καλύτερο τον Τσιφόρο) και ποιητές που αγάπαγαν πολύ οι γονείς μου, οι οποίοι θυμάμαι πάντα μας ρώταγαν με τα αδέρφια μου τα γνωστά: «τι καταλάβατε και τι θέλει να πει ο ποιητής». Από ξένη λογοτεχνία, το βιβλίο που θυμάμαι να ξεχώρισα κοντά στην εφηβεία ήταν «Ο γέρος και η θάλασσα» του Χέμινγουεϊ
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Είναι αρκετά τα βιβλία που διαβάζω ξανά και ξανά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να γράψω. Προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τρόπους αλλά κυρίως να βρω στοιχεία και σημεία έμπνευσης όπως τα λέω εγώ. Να βρω και να καταλάβω τα κίνητρα που οδηγούν συγγραφείς ώστε να γράψουν, αλλά και τον ιδιαίτερο τρόπο που συγγραφικά το καταθέτουν. Όπως ας πούμε τον Αλεσάντρο Μπαρίκο στoν υπέροχο τρόπο εκδίκησης στο Χωρίς Αίμα. Ή τον Μαρκές στην Ιστορία της αθώας Ερέντιρα. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάζεις αυτή την μικρο-ιστορία μεμονωμένα ως νουβέλα και να ανακαλύπτεις πως ο συγγραφέας την ίδια ιστορία την «περνάει» με καταπληκτική μαεστρία μέσα στον μυθιστόρημα του Εκατό χρόνια μοναξιάς. Αυτό με μαγεύει.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Όταν ήμουν μικρός … ναι. Ήμουν το ονειροπαρμένο της οικογένειας. Θυμάμαι όταν διάβαζα τον Ροβινσώνα Κρούσο που ήθελα να μείνω νηστικός για να δω αν μπορώ να βρω τρόπο να τραφώ. Η μάνα μου συμφώνησε και δεν μου έβγαζε φαγητό. Σου μιλάω για καλοκαίρι σε ένα εξοχικό στο πουθενά μέσα στα πεύκα και στα πουρνάρια. Την πρώτη μέρα δοκίμασα σπόρο από κουκουνάρια, την δεύτερη είπα να δοκιμάσω βελανίδι. Τέλος πάντων την τρίτη μέρα το πρωί βούτηξα ένα βάζο βανίλια υποβρύχιο που είχε η μάνα μου σκαρφάλωσα και κρύφτηκα σε ένα πεύκο μέχρι που την εξαφάνισα.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Το ότι είμαι εκπαιδευτικός είναι φαντάζομαι συνέπεια των βιβλίων γενικότερα. Όμως δεν ήταν βιβλίο αυτό που οδήγησε στο να γίνω συγγραφέας. Ήταν μια φράση που άκουσα στην τηλεόραση από μια σειρά που παιζόταν παλιά. Ήταν το Εκείνος κι Εκείνος με τον Μιχαλακόπουλο και τον Διαμαντόπουλο, που υποδύονταν δυο φιλόσοφους πένητες ήρωες το Σόλωνα και τον Λουκά σε κείμενα του Μουρσελά. Πρέπει να ήμουν δέκα χρονών τότε, που άκουσα τον Διαμαντόπουλο να λέει: «… Ο συγγραφέας Λουκά είναι ένας μικρός Θεός. Αυτός ορίζει μοίρες, καταλαβαίνεις, αυτός αποφασίζει για όλους ». Διαφωνούσα αρκετές φορές με το τέλος των ηρώων που διάβαζα οπότε ήταν σοβαρός λόγος να ξεκινήσω να φτιάχνω ιστορίες με το τέλος του ήρωα που θα ήθελα να δίνω εγώ.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Τον Έρωτα στα χρόνια της χολέρας. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Το θεωρώ εμβληματικό της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Υπόδειγμα έμπνευσης, τρόπου σκέψης, μαστοριάς γραφής και φαντασίας.
Ο Θοδωρής Τσάκωνας είναι συγγραφέας και το βιβλίο του, Το Πέμπτο Σημείο του Ορίζοντα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Novel Books.
