Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Αν εξαιρέσουμε την παιδική ηλικία που μονοπωλούσε το επίκεντρο του αναγνωστικού μου ενδιαφέροντος το έργο του Ιουλίου Βερν, σταθμό στο μεγάλωμά μου αποτέλεσε το μυθιστόρημα που γνώρισα για πρώτη φορά το μεγάλο δάσκαλο Νίκο Καζαντζάκη. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται ήταν το βιβλίο που με έκανε να περάσω από το παραμύθι και την παιδική λογοτεχνία, στα μυθιστορήματα για μεγάλους.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Η αλήθεια είναι πως δεν ανήκω στο κοινό των αναγνωστών που διαβάζει και ξαναδιαβάζει το ίδιο βιβλίο, δεδομένου ότι δεν φτάνει μία ζωή, για να διαβάσεις τα βιβλία που θέλεις. Ωστόσο, υπάρχει ένα μυθιστόρημα που το διάβασα παραπάνω από τρεις φορές. Είναι η Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου. Το βιβλίο αυτό παρότι διαβάστηκε σε διαφορετικές ηλικίες ανταποκρινόταν πάντοτε στο συναίσθημά μου. Ήταν σαν να ξαναγύριζα κάθε φορά στο πατρικό μου.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Ναι, όταν ήμουνα παιδί και διάβαζα τους Μυστικούς εφτά. Στο χωριό που μεγάλωσα, στην Ανάβρα Καρδίτσας, υπήρχε ένας θρύλος, πως στο ποτάμι που ήταν γεμάτο πλατάνια έξω από την κατοικημένη περιοχή, έβγαινε το φάντασμα του Κουκούλα που τον είχαν σκοτώσει άδικα στον ανταρτοπόλεμο, δεκαεπτά χρονών παιδί. Με το φίλο μου, το Νικολάκη, είχαμε φτιάξει μια ομάδα εφτά αλητήριων πιτσιρίκων και είχαμε περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι να περιμένουμε το φάντασμα να βγει. Εκεί καπνίσαμε και τα πρώτα μας τσιγάρα, με μένα να στήνω κάθε βράδυ και μια διαφορετική εκδοχή σεναρίου εύρεσης του φαντάσματος. Το φάντασμα φυσικά δεν βγήκε ποτέ, για να το δούμε. Το μόνο που εμφανίστηκε ήταν ένα παράνομο ζευγαράκι κάποια βραδιά του Αυγούστου με φεγγάρι, με μας σκαρφαλωμένους πάνω στα δέντρα να κάνουμε τις κουκουβάγιες και να πετάμε πετραδάκια. Προφανώς θα νόμισαν πως τους πετούσε πέτρες ο Κουκούλας κι έφυγαν τρομοκρατημένοι τρέχοντας. Να μη σας πω πως μπορεί ακόμη να τρέχουν!
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Δεν είναι μονάχα ένα. Η ενασχόληση με τη λογοτεχνία από την παιδική μου ηλικία ακόμη με οδήγησε στην επιλογή των σπουδών μου που αφορά τη φοίτησή μου στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και στο επάγγελμα που ασκώ σήμερα, αυτό του φιλόλογου καθηγητή στη Μέση Εκπαίδευση. Αν ωστόσο πρέπει να αναφερθώ σ’ ένα συγκεκριμένο βιβλίο, θα επέλεγα το Κρυφό Σχολειό του Αλέξανδρου Δελμούζου.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Το άρωμα, του Πάτρικ Ζίσκιντ. Η σύλληψη της ιδέας του συνεχίζει να συγκλονίζει τη σκέψη μου 25 χρόνια μετά από τότε που το πρωτοδιάβασα.
Το βιβλίο του Πασχάλη Πράντζιου, «Η πόλη έχει ρεπό» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
