Στα γρήγορα: Η τέταρτη και καλύτερη μέχρι στιγμής δουλειά της Sharon της καρδιάς μας.
Την ακούσαμε: Εδώ και πέντε χρόνια, ο κεντρικός θεματικός της άξονας είναι η «μεγάλη σχέση» της που ναυάγησε, μόνο που τώρα πια δείχνει να βρίσκεται στο πέμπτο και τελευταίο στάδιο της θλίψης (την αποδοχή, λέμε), εξ ου (υποθέτουμε δηλαδή) και ο σχεδόν «κανονικός» full band (με τύμπανα, με πλήκτρα, με ενίοτε ψιλοζόρικες κιθάρες) ήχος. Πάντα τέτοια, κορίτσι, πάντα τέτοια.
Τρέξε μακρυά: Αν δεν αντέχεις άλλο την PJ Harvey ή/και την Cat Power.
Τ΄είπες τώρα; «Τα τραγούδια στο εντυπωσιακό νέο άλμπουμ της είναι σαν οχήματα που μεταφέρουν τον ακροατή σε ένα πολύπλοκο ρομάντσο, μέσα στο οποίο και η ίδια μοιάζει παγιδευμένη» – New Yorker.
Να τ’ αφήσω; 87/100 – Metacritic.
