Τη βαρβατίλα την περίμενα, το λέει άλλωστε κι ο τίτλος Ronal The Barbarian, αυτό που δεν περίμενα, ήταν ο υπέρμετρος μετροσεξουαλισμός συνδυασμένος με στοιχεία της gay και S&M κουλτούρας σε ένα αμιγώς “χεβυμεταλλικό” background. Οι Δανοί παραγωγοί καθώς και οι υπόλοιποι συντελεστές, κατάφεραν να υλοποιήσουν ένα πρωτότυπο story, κινούμενοι στην κλασική γραμμή δειλού ήρωα που καλείται να σώσει τη φυλή του, με την ταινία να αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες παρωδίες επικού fantasy που μπορεί να δει κανείς.
Η συγκεκριμένη απευθύνεται κυρίως σε ενήλικες και εφήβους. Η ιστορία, όπως προανέφερα, δεν είναι κάτι το ξεχωριστό, αλλά οι χαρακτήρες, και κυρίως οι δευτερεύοντες, είναι. Οι σκανδιναβικοί μύθοι χρίζουν ιδιαίτερης δημοτικότητας τον τελευταίο καιρό, όπου πολλές ταινίες animation έχουνε στηρίξει τη θεματολογία τους σε αυτούς.
Πριν από αρκετούς αιώνες λοιπόν, ο δυνατότερος πολεμιστής Crane πεθαίνει, κατατροπώνοντας το δαίμονα Zaal και από το αίμα του δημιουργείται η φυλή των Βαρβάρων, των ικανότερων πολεμιστών της Μεταλλονίας. Δυστυχώς μετά από πολύ καιρό (αδιευκρίνιστο πόσο), μια κακιασμένη ύπαρξη, ο πρίγκιπας Volcazar, κάνει την εμφάνισή του, αιχμαλωτίζοντάς τους.
Έτσι, λοιπόν ο κοκαλιάρης και φοβιτσιάρης, πλην intellectual χαρακτήρας, αρχίζει το ταξίδι του έχοντας στο πλευρό του μια αντίστοιχη “συντροφιά του δαχτυλιδιού”, η οποία αποτελείται από τους εξής:
Τη Zandra, μια νεαρή, όμορφη και άγρια πολεμίστρια, που ψάχνει για έναν μαχητή δυνατότερο από την ίδια –σπάνιο φαινόμενο.
Τον Alibert, έναν χεβυμεταλλά βάρδο, που διψάει για μπίρα και όμορφα κορίτσια -και μένει συνήθως διψασμένος.
Και τον Elric, ένα gay ξωτικό με αμφισβητήσιμες ικανότητες και κλίση στο χορό.
Ουσιαστικά γίνεται μια διακωμώδηση των στερεοτυπικών χαρακτήρων ιστοριών fantasy, όπως, το πόσο ναρκισσιστικά περήφανοι είναι οι μάτσο άντρες για το κορμί και τα τατουάζ τους και το πόσο θηλυπρεπή παρουσιάζονται τα ξωτικά, όντας αέρινα και χαρούμενα σε μια εποχή αγριότητας και μαχών. Ενώ ο τελευταίος, ο χοντρούλης μεταλλάς, που τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει να φτάσει στο στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να βοηθήσει στη διάσωση, καθώς ονειρεύεται να αποκτήσει φήμη, η οποία θα προσελκύσει με τη σειρά της όμορφες γυναίκες.
Από τεχνικής άποψης, τα τρισδιάστατα γραφικά είναι σε αρκετά καλό επίπεδο. Οι χαρακτήρες και τα σκηνικά δεν αποτελούν κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό, αν και αξιοσημείωτη είναι η διαφορετικότητα των σωμάτων και τα ιδιόμορφα ρούχα τους. Η αισθητική θυμίζει αρκετά video game, ωστόσο η κίνηση είναι σαφώς καλύτερη.
Όσον αφορά τη μουσική, θα περίμενε κανείς περισσότερη heavy metal και λιγότερο ορχηστρική μουσική, μιας και ταιριάζει απόλυτα με το concept και τη δράση, τα καρφιά και τα κρανία που ξεπετάγονται από παντού.
Θα πρότεινα να τη δείτε, για όλα τα ασυνήθιστα αστεία που εμπεριέχονται. Είναι αστεία που θα έκανε κάποιος με τους φίλους του, βλέποντας έναν αγρίκο να φοράει string και να ποζάρει επιμελώς για να αναδείξει τους μύες του, χωρίς κάποιο ξεχωριστό και βαθύ νόημα. Παρόλ’ αυτά σε κάνει να γελάς και σου προσφέρει μια ευχάριστη ώρα. Δείτε το!
