Είναι αισθαντική, είναι αέρινα δυναμική, είναι η Kit Kido (κατά κόσμον Κατερίνα Κοζαδίνου). Η Kit ενώ πέρασε στο Μαθηματικό Αθήνας βρέθηκε να σπουδάζει τζαζ τραγούδι στο Atheneaum και κατόπιν στο Codarts στο Ρότερνταμ, ξεκινώντας έτσι να χτίζει το δικό της όνειρο.
Το βιογραφικό της είναι άκρως εντυπωσιακό. Αρχικά, ως φοιτήτρια στην Ολλανδία, κέρδισε τον διαγωνισμό ca balance και βρέθηκε με την τριμελή μπάντα της στη σκηνή του International Jazz Festival a Liege στο Βέλγιο. Από τότε, δημιούργησε διάφορα σχήματα (ντουέτο, τρίο, κουαρτέτο) και εμφανίστηκε σε μουσικές σκηνές και τοπικά φεστιβάλ ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη διδασκαλία φωνητικής και εμβάθυνε στις σπουδές της για να κατακτήσει τελικά τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας EMT στην τεχνική Estill Voice Training. Παράλληλα με το songwriting, ξεκίνησε και η ενασχόλησή της με την ενορχήστρωση και την παραγωγή και κάπως έτσι μπήκε στον μαγικό κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής όπου τα συνθεσάιζερ, τα sequencers και τα μουσικά software έχουν τον πρώτο λόγο.
Από το 2013, που επέστρεψε στην Ελλάδα, συμμετείχε σε jazz σχήματα εμφανίστηκε σε αρκετές μουσικές σκηνές και φεστιβάλ και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες από πολλά διαφορετικά μουσικά είδη, όπως οι: Emma Shapplin, Athens Big Band, GAD, Onirama, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Ειρήνη Σκυλακάκη. Πέρυσι έκανε το ντεμπούτο της στη δισκογραφία με το synth pop κομμάτι “Sharp Blade” και λίγο αργότερα με το trippy “Bonnie & Clyde”. Το “Moonbeam” το οποίο μπορείτε να ακούσετε σε πρώτη ακρόαση ΕΔΩ, αποτελεί το τρίτο single από το επερχόμενο, πρώτο προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο, Kit Kido, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2022. Με αφορμή το “Moonbeam” που κυκλοφορεί στις 21 Ιανουαρίου και κινείται σε experimental, pop μονοπάτια, είχα μια κουβέντα-πρώτη γνωριμία με την Kit.
Πολύ παράξενο το ταξίδι μέσα από τα μαθηματικά στο τραγούδι. Θέλω να μου πεις περισσότερα γι’ αυτή την εμπειρία. Αναγκαία για να πετύχεις τον σκοπό σου αλλά φαντάζομαι και εποικοδομητική, σωστά; Η σχέση μου με τα μαθηματικά ήταν μια καθαρά ευκαιριακή σχέση. Είχα μια κάποια ευκολία στο σχολείο και η μητέρα μου ήθελε να δώσω πανελλήνιες. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη με την ιδέα, είχα μόλις φτιάξει το πρώτο μου συγκρότημα όπου έγραφα μελωδίες και στίχους και περνούσα πολύ καλύτερα απ᾽ ότι στο σχολείο. Ήθελα να παρακολουθήσω μαθήματα μουσικής και τραγουδιού οπότε έκανα μια συμφωνία με τη μητέρα μου: θα περνούσα στην Αθήνα αν με έγραφε στο Ωδείο με το που περνούσα. Και κάπως έτσι βρέθηκα στο Μαθηματικό Αθήνας. Στο οποίο πήγα ελάχιστες φορές. Τον σκοπό μου όμως τον πέτυχα, ξεκίνησα να σπουδάζω μουσική.
Το μικρόβιο της μουσικής πότε μπήκε μέσα σου και πώς; Ειλικρινά δεν θυμάμαι. Ἠταν από πολύ νωρίς. Η γιαγιά μου έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε και από πολύ μικρή τραγουδούσα μαζί της. Μετά ήμουν στη χορωδία του σχολείου, στη συνέχεια σε συγκροτήματα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Νιώθω σαν να ήταν πάντα εκεί το μικρόβιο.
Πώς έγινε το πέρασμα από τη τζαζ στην ηλεκτρονική, αισθαντική ποπ; Η τζαζ ήταν ένα πάρα πολύ καλό σχολείο. Όσο την σπούδαζα ήμουν απόλυτα αφοσιωμένη, οριακά δογματική. Μετά την αποφοίτησή μου άρχισα, και λόγω διδασκαλίας, να ανοίγομαι και σε άλλα ήδη. To songwriting επανήλθε στη ζωή μου μέσω της συνεργασίας μου με τον Tuur Moens, που μου ζητησε να γράψω μελωδίες και στίχους για κάποια κομμάτια των Tuur Moens & Syndicate. Μετά, δειλά-δειλά, άρχισα να γράφω και κάποια δικά μου κομμάτια τα οποία ναι μεν τα έγραφα στο πιάνο αλλά στο μυαλό μου φανταζόμουν κάτι τελείως διαφορετικό. Με πολλή υπομονή, αρχικά ο Frans Verburg και στη συνέχεια ο Ηρακλής Αναστασιάδης (ο οποίος ανέλαβε και το μεγαλύτερο κομμάτι της παραγωγής του δίσκου), μετέφρασαν τους διάφορους άναρθρους ήχους και θορύβους μου σε διάφορα στοιχεία της παραγωγής που ακούτε σήμερα. Και παράλληλα με έμαθαν τη γλώσσα της παραγωγής ώστε πλεον να ζητάω πχ. bitcrusher και όχι να κάνω απλά το χαλασμένο ραδιόφωνο.
Ποιες είναι οι επιρροές σου, τόσο μουσικά όσο και φωνητικά; Σίγουρα η μουσική που ήταν γύρω μου μεγαλώνοντας στα 90s έχει επηρεάσει την αισθητική μου. Αλλά πιστεύω πως οι σπουδές μου καθώς και τα χρόνια που έζησα στην Ολλανδία έπαιξαν το ρὀλο τους. Η Ελλάδα και η Ολλανδία έχουν αρκετά διαφορετικά «aesthetical biases».
Το βιογραφικό σου ζαλίζει. Με μία μόνιμη δίψα για μάθηση, έφτασες μάλιστα να κατακτήσεις τον τίτλο της πρώτης Ελληνίδας EMT στην τεχνική Estill Voice Training. Ήταν ανάγκη περισσότερων γνώσεων, επιθυμία να διδάξεις ή ανάγκη επίτευξης κάποιων στόχων που δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς συγκεκριμένους τίτλους σπουδών; Λίγο απ᾽ όλα. Όταν ξεκίνησα να διδάσκω είχα ως εφόδιο μόνο τη δική μου εμπειρία ως μαθητευόμενη. Συνάντησα όμως φωνές πολύ διαφορετικές από τη δική μου, με διαφορετικές ανάγκες, τις οποίες ένιωθα ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω. Γι᾽ αυτο και στράφηκα στο Estill, μοντέλο διδασκαλίας βασισμένο στην επιστημονική έρευνα. Εκεί βρήκα αρχικά απαντήσεις για τους μαθητές μου αλλά στη συνέχεια (ακόμα και σήμερα) insights και για τη δική μου φωνή.
Έχοντας περάσει τα χρόνια σπουδών στην Ολλανδία, γυρίζοντας στην Ελλάδα ένιωσες ότι τα πράγματα εδώ είναι διαφορετικά; Στην Ολλανδία σπούδασα και έμεινα και μερικά χρόνια για να δουλέψω. Σίγουρα κάποια πράγματα είναι πιο ευκολα εκεί. Όταν ξεκινάς ειδικά νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια. Είναι σαν να σου κάνει «πατ πατ» το κράτος στην πλάτη και να σου λέει «ξεκίνα κάτι, εμείς εδώ είμαστε». Δεν θα έλεγα ότι το ίδιο ισχύει στην Ελλάδα.Ένας Ολλανδός θα πελάγωνε εδώ. Από την άλλη, οι Ολλανδοί είναι αρκετά κλειστός λαός και ο καιρός πολύ δύσκολος για κάποιον που έχει μεγαλώσει μέσα στην ηλιοφάνεια.
Ευκαιρίες για αναγνώριση στη χώρα μας, για κάποιον καλλιτέχνη που δεν ακολουθεί εμπορικά κλισέ, θεωρείς ότι υπάρχουν πλέον; Τι σου αρέσει και τι θα ήθελες να αλλάξεις στα μουσικά πράγματα εδώ; Τι εννοείς δεν ακολουθεί τα εμπορικά κλισέ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΟ MOONBEAM;;; (καμία αυτογνωσία). Για να μιλήσουμε λίγο πιο σοβαρά, νομίζω ότι αυτό που κυρίως χρειάζεται να αλλάξει είναι η παιδεία. Αν αλλάξει αυτό θα αλλάξουν όλα.
Είσαι παιδί της πρωτεύουσας; Γεννήθηκες και μεγάλωσες εδώ; Την αγαπάς; Τη μισείς; Γεννήθηκα στο Κατοβίτσε στην Πολωνία αλλά μεγάλωσα στην Αθήνα. Την αγαπώ. Είναι ένα πανέμορφο χάος.
Ποια νέα ονόματα στην ελληνική μουσική σκηνή ξεχωρίζεις; Πολλούς. Τελευταία υπάρχουν πολλά ανερχόμενα ταλέντα. Απ᾽ ότι φαίνεται, το να ζεις σε μια χρεοκοπημένη χώρα ευνοεί τη δημιουργία.
Μπορείς να ακούσεις τα πάντα ή υπάρχουν πράγματα στη μουσική που δεν σου έχουν «μιλήσει» ποτέ; Οι Toppers. Όποιος έχει ζήσει στην Ολλανδία ξέρει.
Πες μου το τραγούδι που πάντα αναζητάς για τις περιπτώσεις που: είσαι θλιμμένη, είσαι πολύ χαρούμενη, θέλεις να τραγουδήσεις μαζί με την παρέα σου, θέλεις να χορέψεις και να εκτονωθείς μέχρι να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Το “Blue in Green” απ᾽το Kind of Blue όταν είμαι θλιμμένη. Χαρούμενη το “Ritual Union” των Little Dragon. Για τραγούδι με παρέα θα διαλέξω το “Santeria” των Sublime. Και για χορό μέχρι τελικής πτώσεως το “Forever More” των Moloko.
Τα singles σου κυκλοφορούν ψηφιακά. Η δική σου δισκοθήκη έχει περισσότερα βινύλια, CDs ή σκληρούς δίσκους; Δεν υπάρχει δισκοθήκη. Κυρίως streaming, Spotify και Tidal.
Τι άλλο περιμένουμε από σένα σε επίπεδο κυκλοφοριών και τι δεν γνωρίζουμε για τη δημιουργία των τελευταίων σου singles; Μεσα στους επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσουν άλλα δύο singles και ο δίσκος. Τι δεν γνωρίζετε… χμμμ… αρκετά. Πχ. ότι το Moonbeam έχει μεσα στην παραγωγἠ και ένα sample απο sonar το ξερατε;
Επρόκειτο να δώσεις μία συναυλία στο six dogs την ίδια ημέρα που κυκλοφορεί και το νέο σου single “Moonbeam” αλλά με τα νέα μέτρα αναγκαστικά ακυρώθηκε. Υπάρχουν συναυλιακά σχέδια και για την υπόλοιπη χρονιά αν όλα λειτουργήσουν και πάλι χωρίς περιορισμούς; Υπάρχουν κάποια σχέδια αλλά αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για κάτι πιο συγκεκριμένο, είναι όλα στον αέρα.
Για όλα φταίει η μουσική τελικά; Τι έχεις να πεις για το μέτρο απαγόρευσής της; Είναι οι γνωστές αποφάσεις πανικού. Βλέπεις μια φωτιά (pun intended) και δεν ξερεις τι να κάνεις και αρχίζεις και πετας πανω της οτι βρεις μπροστά σου. Η φωτιά πιθανότατα δεν θα σβήσει, αλλά τουλάχιστον θα φαίνεται σαν να κάνεις κάτι.
