Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Ξεκίνησα με τις 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα του Ιούλιου Βερν, σε μια παλιά έκδοση που υπήρχε στη βιβλιοθήκη του αδερφού μου. Επειδή μεγάλωσα στην Ερμιόνη, δίπλα στη θάλασσα, μπορούσα με την εφηβική μου φαντασία να συνδέσω πανεύκολα όσα διάβαζα σε αυτό το βιβλίο με το περιβάλλον μου. Σχεδόν ήμουν ο πλοίαρχος Νέμο και το σπίτι μου αυτό το απόκοσμο πλοίο με τη μαγική ιδιότητα να αρμενίζει σε απροσμέτρητα βάθη. Γονείς, αδέρφια –περιττό να το πω– ήταν το πλήρωμα του καραβιού, τους είχα όλους στη δούλεψή μου.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Τον πρώτο συγκεντρωτικό τόμο με τα ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη. Η μάνα μου, όταν εγώ ήμουν γύρω στα δεκαεπτά, εξυπηρετούσε μια κυρία στη γειτονιά φροντίζοντας αραιά και που το σπίτι της μια κι εκείνη ζούσε στην Αθήνα. Μια μέρα η μάνα μου μού έφερε κάποια περιοδικά από το σπίτι της κυρίας Σοφίας. Ο Ταχυδρόμος ήταν ένα από αυτά και είχε μια συνέντευξη του Σαχτούρη. Αυτή η εμμονή κράτησε τουλάχιστον για δέκα χρόνια.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Δυστυχώς όχι ακόμα.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Δεν θα έλεγα ότι είμαι συγγραφέας. Προσπαθώ με μανία να είμαι πιο καθημερινός κι από τους καθημερινούς. Το ότι έχω γράψει τρία βιβλία με ποιήματα είναι μόνο ένα κομμάτι της ζωής μου, πολύ σημαντικό βέβαια.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Το Μυθιστόρημα του Γιώργου Χειμωνά, αυτό το πυρετώδες «ποίημα» για την αγάπη, το μίσος και την ησυχία της ψυχής του ανθρώπου. Επίσης, τα Τρία κρυφά ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη. Και τα δύο εγκόλπια για καλύτερη ζωή. Αποτέλεσμα αυτού του πάθους, το βιβλίο Αγάπη σαν ακολασία με αποσπάσματα από το πεζογραφικό έργο του Γ. Χειμωνά (εκδόσεις Κριτική, 2016).
Ο Αργύρης Παλούκας γεννήθηκε το 1975 στην Ερμιόνη της Αργολίδας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα από 1994. Κείμενά του -ποιήματα και μελέτες- έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες κι έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.
