Η Gen Z δεν ξέρει καν πως γράφεται το όνομα τους. Η Gen Υ το πιο πιθανόν είναι να τις αναγνωρίζει κυρίως από τις διηγήσεις των «μεγάλων αδελφών» και ίσως από κάποια επιλεγμένα tracks που κατάφεραν μέσα στις δεκαετίες να τρυπώσουν στα στιγματισμένα από hip hop κινητά τους. Η Generation X τις κατανοεί, τις επιθυμεί κι ας τις απορρίπτει ενίοτε – της θυμίζει τον χρόνο που περνά και αυτό πονά. Οι baby boomers τις αποθεώνουν- είναι η τρανή απόδειξη πως είναι κι οι ίδιοι ακόμη εν ζωή, πως αυτοί που μεγάλωσαν «μαζί» αντέχουν επίσης, πως η ζωή ξέρει να προχωρά και γιατί όχι να χορεύει «όπως τότε».
Τα πέντε κορίτσια, που ίσως και να ήταν και έξι αν η Madonna αποφάσιζε να ασχοληθεί το ίδιο σοβαρά με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ όπως ασχολήθηκε και με την all around tour της, χτύπησαν το ageism στην καρδιά του και έβγαλαν σπουδαία άλμπουμ που θα τα δεις να τρέχουν μέσα σε «σοβαρές» λίστες για τα καλύτερα της χρονιάς (γενικώς) όπως και να χορεύουν μέσα στα μουσικά διαδικτυακά ηλιοτρόπια με ενεργειακή νεότητα που θα ζήλευαν όλοι, όλες και όλα. Η γενιά του TikTok ανακαλύπτει το (μουσικό) παρελθόν της χωρίς τελικά να ανατρέχει σε εγκυκλοπαίδειες, αλλά όπως ξέρει αυτή, απλά «σέρνοντας» το χέρι πάνω του.
https://www.youtube.com/watch?v=8-aEr4WRPYk
Album: Tension
Δεδομένα: Τέσσερις δεκαετίες καριέρας. Οι περισσότερες από αυτές στα ταβάνια των charts. Ένα άλμπουμ με ένα πρώτο σινγκλ (Padam Padam) που προκάλεσε φρενίτιδα, κατέκτησε το TikTok, έγινε viral και Pride anthem και προκάλεσε αρχικά στο ραδιόφωνο του Ηνωμένου Βασιλείου μια γόνιμη και σημαντική συζήτηση περί ageism (το αγγλικό radio έχει «ηλικιακό όριο» για τους καλλιτέχνες που δέχεται) και μετέπειτα, με αφορμή αυτό, μια ολόκληρη αλλαγή στάσης απέναντι στους καλλιτέχνες που θέλουν να παραμένουν όσα χρόνια και αν περάσουν ο εαυτός τους. Ένα «χαλαρό» άλμπουμ που ουσιαστικά δημιουργήθηκε από τους παραγωγούς Biff Stannard, Duck Blackwell και Jon Green σε δωμάτια ξενοδοχείων ή airnbs (όπως ισχυρίζονται), με φορητά μικρόφωνα.
Νιώσιμο: Βάλε στο σέικερ μπόλικη Synth-pop, βάλε και δύο τζούρες Euro house βάλε και μια EDM. Κούνα το μια, δυο, τρεις, άντε και τέσσερις. Σερβίρεται σε παγωμένα σφινάκια. Πάνω στη πίστα. Για να γλυτώνεις τα πήγαινε έλα. Δροσερό όσο πρέπει, ζαχαρωμένο όσο πρέπει, χωρίς εκτροπές-παρεκτροπές, energetic όσο χρειάζεται για να νιώσεις το αίμα να κυκλοφορεί και πάλι στις φλέβες σου. Όπως τότε; Όπως τώρα!
Βάλε στο track list τώρα: Το ομώνυμο. Και το Hold On To Now που ακουμπά με τρυφερότητα πάνω στο μυθικό Love At First Sight. Και το Things We Do For Love που, δεν μου το βγάζεις από το μυαλό, κάπου εκεί στο ρεφρέν κρύβει μια Pat Benatar. Και το Vegas High που κελαρύζει πάνω στις πίστες όπως έκανε και το Your Disco Needs You. Άντε βάλε και το Green Light που ακούει η Dua Lupa και θα σκούζει από το κακό της και τη ζήλεια της. Και, κάτσε, να υποθέσω, το Padam Padam είναι ήδη, εδώ και μήνες, μέσα.
https://www.youtube.com/watch?v=jQt8C4dM6ws
Album: Hit Parade
Δεδομένα: Έκτο άλμπουμ. Μια συνεργασία με τον Dj Koze που έχει σαν κύριο στόχο να «θάψει το τσεκούρι» του italo-pop και prog-disco παρελθόντος της. Ένα πολύχρωμο άλμπουμ που βρίσκει στο εξώφυλλο της Beth Frey την κατάλληλη πρώτη «εξήγηση» – η φωτογραφία ανήκει στον Connor Egan και το graphic designing στον Bráulio Amado. Ανέβηκε στο Νο 5 της Αγγλίας και αποτελεί το πιο πετυχημένο της καριέρας της.
Νιώσιμο: Ένα συναισθηματικό καφτάνι, μια ηχητική απόδραση, ένα πολύχρωμο σχέδιο τοίχου που κάποιος ανακαλύπτει σε μυστικούς διαδρόμους που κρύβουν κρυφά περάσματα πίσω από τεράστιες βιβλιοθήκες. Αν ήταν ρόφημα, θα ήταν σπιτική λεμονάδα με τη σωστή δόση ζάχαρης που ισορροπεί τις εκκρεμότητες και εξαφανίζει τις ατέλειες. Και όσο σκέφτομαι πως οι ανόητοι σχολιασμοί της για την τρανς εφηβεία (που προσπάθησε μετά να μαζέψει) παραλίγο να στείλει στο πυρ το απώτερο αυτή την τόσο εσωστρεφή συλλογή αισθήσεων…
Βάλε στο track list τώρα: To CooCool αν δεν το έχεις πάρει ήδη χαμπάρι. To Τhe House με το funk στοιχείο να ανταριάζει μέσα στην British soul καρδιά του. To χαουσιάρικο You Knew, έξτρα βολικό για αμάξια χωρίς ουρανό. Και φυσικά το wtf τι ακριβώς γίνεται εδώ παρακαλώ πολύ, Can’t replicate, με το απίθανο sample του Plastic Dreams.
https://www.youtube.com/watch?v=L1lV68xD-RI
Album: Hana
Δεδομένα: Έβδομο άλμπουμ για τη φωνή του Groovejet ( (If This Ain’t Love). Το τρίτο lp που βρίσκουμε στην παραγωγή τον Ed Harcourt. Ισχυρίζεται πως όλο το κλίμα του άλμπουμ βασίζεται σε ένα ταξίδι που είχε κάνει στην Ιαπωνία με τον γιό και την μητέρα της, λίγες μέρες πριν την έκρηξη της πανδημίας το 2020. Την ευχαριστούμε πολύ για την παρέα που μας κράτησε τότε, στην μεγάλη κλεισούρα της ζωής μας, με μια σειρά χαρούμενων έξω καρδιά εμφανίσεων της από το σαλόνι-«εσωτερική βεράντα» του σπιτιού της. Σε μια παράλληλη πιο γενναιόδωρη πραγματικότητα θα είχε την τριπλάσια καριέρα από αυτή που της πρόσφερε αυτή.
Νιώσιμο: Αν ποπ είναι η σειρά από χαμόγελα που τρυπώνουν στο πρόσωπο σου για να το κάνουν ομορφότερο, εδώ έχουμε νικητή.
Βάλε στο track list τώρα: Το Breaking the circle με την top of the tops φινέτσα του. Το Until the wheels fall off με μια Sandie Shaw να λικνίζεται στο βάθος του. Το Everything is sweet που σκορπά καραμέλες και ζαχαρωτά πάνω στα πόδια. Και πρώτα απ’ όλα το Lost in the Sunshine που κάπου χάσαμε αυτό το καλοκαίρι για να το αποθεώσουμε, ποτέ δεν είναι όμως αργά, που θα πάει, θα έρθει και το επόμενο (Ανάφη ακούς;)
https://www.youtube.com/watch?v=yd3C69lVU5w
Album: That! Feels Good!
Δεδομένα: Πέμπτο άλμπουμ. Σε παραγωγή των ημίθεων Stuart Price και James Ford- με τους οποίους είχε δουλέψει και στο προηγούμενο. Πήρε υποψηφιότητα για Άλμπουμ της Χρονιάς στα Mercury Prize 2023. Στο ομώνυμο track που ανοίγει τον δίσκο “κρύβονται” οι φωνές της Kylie Minogue, της Róisín Murphy και της ηθοποιού Gemma Arterton
Νιώσιμο: Όταν είχε βγει το What’s your Pleasure? το 2020 νόμιζα πως είχε φτάσει στο «περισσότερο» από αυτό που θα μπορούσε να δώσει. Όταν πλανάσαι πλάνην οικτράν. Γιατί σε αυτό το άλμπουμ, πρέπει να είσαι πολύ άνοιωθος για να μην εισπράξεις σε κάθε εκατοστό του κορμιού αυτό το τσουνάμι διάχυτης θετικότητας και ελεύθερου ερωτισμού χωρίς σεξουαλικές ταυτότητες και genarations γραμμάτων να το στοιχειώνουν. Γιατί αυτή η ζεστή και βαθιά οικεία φωνή παρέα με τους ήχους της, καταφέρνει και σωματοποιεί κάθε λέξη- πριν η ψυχή πεταρίσει από ευδαιμονία, κατανόηση και ασφάλεια, έχει προλάβει εντελώς αντανακλαστικά το σώμα να αντιδράσει, έστω με όποιο διονυσιακό τρόπο βρίσκει πρώτο μπροστά του.
Βάλε στο track list τώρα: Βάλτα όλα να τελειώνουμε. Και Free Yourself και Pearls και Begin Love, βάλε και Freak me Now που βγαίνει και σε βερσιόν παρέα με τη Roisin. Αν δεν ξέρεις το υλικό εδώ, να βάλεις και Beautiful People που είναι κάτι σαν διαπλανητική προσφορά στην διαφορετικότητα αλλά και το Shake the Bottle που αληθωρίζει στα ποπ 90ς κλείνοντας το μάτι στο Vogue – ή στα 80’ς και στους B-52, αν προτιμάς. Αυτή η φωνή όμως λιώνει σαν βούτηρο πάνω σε άλλα μοτίβα. Όταν χαμηλώνουν τα φώτα (Hello Love), αναστατώνεται η καρδιά (Lighting) και τα πόδια κάνουν ότι τους κατέβει (These Lips). Έπος σου λέω, έπος!
https://www.youtube.com/watch?v=C1193zh-q5k
Album: The Love Invention
Δεδομένα: Καλώς το κι ας άργησε. Η τραγουδίστρια των Goldfrapp και εκπρόσωπος του εκλεπτισμένου electro high glam βουτά ακόμη πιο βαθιά στα 90ς/00ς για το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ, περνάει καλά και το ίδιο επιθυμεί και δι’ ημάς. Στον απόηχο του είχε προλάβει να κάνει και μια συνεργασία όαση με τους Royksopp στο Impsossible και καλό είναι να μη τα ξεχνάμε αυτά.
Νιώσιμο: Πιο συμβατικό ίσως από αυτό που θα περιμέναμε από την έντεχνα φανταχτερή περσόνα της, δεν παύει όμως να είναι ένα άλμπουμ στιβαρό, οργασμικό και πλούσιο από ευπρόσδεκτους ηχο-αμμόλοφους για να ξεκουράζεσαι και να κουνάς τα πόδια. Όσο έστω το κυματάκι σκάει με τον ίδιο ρυθμό στο βάθος.
Βάλε στο track list τώρα: Never Stop Loving, Digging Deeper, Fever, So Hard So Hot. Τόσο μα τόσο 00’ς που δεν το γλιτώνω θα βάλω και λίγο Deep Dish να ξεχαστώ
https://www.youtube.com/watch?v=87lYBE_5wkg
Ναι, θα ήθελα πολύ να είναι εδώ και το Mid Hair της Romy, με το She’s On My Mind, το πιο εθιστικό dance tune της χρονιάς, αλλά το Gen Y ηλικιακό της προφίλ, με τα 34 της χρόνια, δεν μου το επιτρέπει (εντάξει, έχει ακόμη καιρό).
