Κανείς από όλους εμάς που βρεθήκαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Ηρώδειο για να δούμε τους Moderat, δεν περίμενε ότι μέχρι το τέλος της συναυλίας θα κάθεται ευβλαβικά στο ίδιο σημείο. Όχι. Στα τελευταία κομμάτια κάποιοι αγκάλιαζαν όρθιοι τους διπλανούς τους από χαρά.
Ας τα πάρω από την αρχή όμως. Θα ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα και θα αναφέρω πρώτα 2-3 πράγματα που κάποια στιγμή πρέπει να λάβουν υπόψη και οι υπεύθυνοι του χώρου αλλά και οι παρευρισκόμενοι. Η συναυλία ξεκίνησε με 35 λεπτά καθυστέρηση και αυτό γιατί μεγάλο μέρος του κοινού συνέχισε να μπαίνει ακόμα και 45 λεπτά μετά τις 9 το βράδυ που ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει.
Γνωρίζουμε όλοι ότι η περιοχή είναι δύσκολη για παρκάρισμα και η πρόσβαση πάντα πριν από μία συναυλία γίνεται με καθυστέρηση, οπότε ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος κόσμος δεν προνοεί να ξεκινήσει νωρίτερα και δημιουργούνται ουρές τελευταία στιγμή. Και αυτό συμβαίνει σε όλες τις παραστάσεις του Ηρωδείου από αυτά που ακούω και από άλλους. Στις 8:15 που έφτασα τα πράγματα ήταν ήρεμα και ακόμα και στις 8:45 δεν υπήρχε πουθενά ουρά για την είσοδο στις θέσεις. Το μισό θέατρο άρχισε να μπαίνει μετά τις 9. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα όσοι είχαν έρθει από νωρίς να λιώνουν στη ζέστη και όσοι είχαν θέση κοντά σε διάδρομο να είναι αναγκασμένοι στο δεύτερο και τρίτο κομμάτι να βλέπουν μπροστά τους αντί για τη σκηνή, εκείνους που έψαχναν όρθιοι να βρουν τη θέση τους.
Είναι κατανοητό να υπάρχει μια καθυστέρηση ενός 15λεπτου από την ώρα της έναρξης, έτσι ώστε όταν ξεκινήσει το live να μπορούμε όλοι να έχουμε την προσοχή μας σε αυτό. Τα 40 λεπτά μετά με κόσμο ακόμα όρθιο να προσπαθεί να κάτσει δημιουργούν δυσφορία στον συγκεκριμένο χώρο και με τις συγκεκριμένες συνθήκες. Ιδέα: μήπως αν 2-3 φορές σταματήσει όντως να επιτρέπεται η είσοδος μετά από αυτό το 15λεπτο, αρχίσουν όλοι να έρχονται στην ώρα τους;
Για μια ακόμη φορά, με το που κάποιος επιχειρούσε να βγάλει μία φωτογραφία ή ένα βίντεο με το κινητό του, κάποιο από τα παιδιά του Ηρωδείου ερχόταν και έλεγε ότι απαγορεύονται οι λήψεις. Δεν λέω, είναι ενοχλητικό να είναι όλοι με τα κινητά σηκωμένα (αν και στον συγκεκριμένο χώρο λόγω της κλήσης του δεν ενοχλούν τους από πίσω) αλλά πλέον ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο που ακόμα και τα ίδια συγκροτήματα και οι εταιρείες διοργάνωσης, περιμένουν τα posts του κοινού για να κάνουν repost το υλικό που έχουν τραβήξει από τη συναυλία.
Εν τέλει έτσι κι αλλιώς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και φωτογραφίες και βίντεο τραβιούνται. Είναι καιρός να γίνει μια ανανέωση στα καταστατικά των όρων του Ωδείου Ηρώδου Αττικού που πλέον είναι πιο αρχαία και από τα ίδια τα μάρμαρα. Το επισημαίνω αυτό γιατί σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται οι εταιρείες παραγωγής των συναυλιών, συμβαίνει σε κάθε συναυλία και παράσταση ανεξάρτητα από τους διοργανωτές.
Στη συναυλία τώρα, που είναι και το καυτό μας θέμα. Από την προηγούμενη μέρα το συγκρότημα είχε ανεβάσει στα stories του στο Instagram το setlist της συναυλίας, στα ελληνικά από google translate, ένα αστείο τιζάρισμα που μας έκανε να έχουμε ακόμη περισσότερη ανυπομονησία για το βράδυ για να ακούσουμε το “Ένα νέο σφάλμα”, το “Τρώγοντας αγκίστρια” ή το “Ξεκάνω Ξανακάνω”.
Και δεν μείναμε παραπονεμένοι αφού παρά το λίγο τρακαρισμένο(;) ξεκίνημα (και τις παρεμβολές από τον κόσμο που ακόμα έμπαινε όπως είπα), όταν στην οθόνη πίσω τους πέρασαν οι λέξεις “νέος κόσμος” και “ATH ENS” η κατάσταση άρχισε να απογειώνεται. Σε αυτό βοήθησαν και οι πρώτες λέξεις από τον Sascha Ring aka Apparat προς το κοινό αλλά και τα αστειάκια που έκανε μαζί με τους δύο Modeselektor, τον Gernot Bronsert και τον Sebastian Szary.
Ατμοσφαιρικοί, εκρηκτικοί, μελωδικοί, είναι τα στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν έτσι κι αλλιώς και αυτά που μας έκαναν να κουνάμε πόδια, σώμα, χέρια από το πρώτο δεκάλεπτο και να κρατιόμαστε με δυσκολία στις θέσεις μας. Όπως είπε ο Sascha, συνήθως κάνουν encore πριν το “New Error” και υποτίθεται ότι φεύγουν για λίγα λεπτά για να κάνουν τον κόσμο να φωνάξει και τελικά να γυρίσουν να το παίξουν. Στην περίπτωσή μας όμως αποφάσισαν να μη μας κάνουν να περιμένουμε, έτσι μόλις ακούστηκαν οι πρώτες νότες του κομματιού όλοι ξεκολλήσαμε από τα καυτά μάρμαρα, πεταχτήκαμε πάνω και άρχισε ο χορός. Τελικά μετά από αυτό έφυγαν και κάναμε το παιχνίδι που φεύγουν για λίγο και επιστρέφουν, για να κλείσουν με το Intruder.
Είναι αδιαμφισβήτητη η αγάπη που τους έχει το ελληνικό κοινό και αυτό φάνηκε και προχθές κάτω από την Ακρόπολη. Όπως αδιαμφισβήτητη είναι και η σύνδεσή τους με τη χώρα μας την οποία επισκέπτονται και εκτός συναυλιών για διακοπές. Όπως είπε και ο ίδιος ο Apparat αναφερόμενος στο γεγονός ότι επιτέλους έχουν και πάλι την ευκαιρία να παίζουν για τον κόσμο μετά από πολύ καιρό και δείχνοντας όλους εμάς που είχε απέναντί του με τα χέρια του: «This… this is heaven».
