Είναι πάντα όμορφο να βλέπεις το Ηρώδειο να λάμπει από χρώματα και να νιώθεις τις μελωδικές δονήσεις να σου θυμίζουν ότι η μουσική φτιάχτηκε για να μοιράζεται.
Την Τρίτη 6 και την Τετάρτη 7 Ιουλίου, δύο αγαπημένοι εκπρόσωποι της ηλεκτρονικής σκηνής το απέδειξαν περίτρανα. Ο Max Cooper και ο Woodkid, ξεσήκωσαν το κοινό σε ένα, όσο επιτρεπόταν, κατάμεστο (με περιορισμένη πληρότητα λόγω μέτρων κατά του covid) θέατρο, το οποίο κοινό αν και μαγκωμένο, έδειξε τη δίψα του για συναυλίες από τις πρώτες κιόλας νότες.
Max Cooper – Φωτογραφία: Πάνος Γεωργίου
Woodkid – Φωτογραφία: Θωμάς-Δασκαλάκης/ndp
Ο Max Cooper έκανε αυτό ακριβώς που είχε πει και στη συνέντευξή μας λίγες μέρες πριν, χρησιμοποίησε το Ηρώδειο σαν καμβά για να μας παρασύρει σε ένα οπτικοακουστικό, σχεδόν οργασμικό ταξίδι. Βγήκε στη σκηνή πίσω από ένα τεράστιο ημιδιάφανο πανί, επάνω στο οποίο προβάλλονταν τα συγκλονιστικά visuals που συνοδεύουν πάντα τις εμφανίσεις του. Ξεκίνησε τη βραδιά σε αφαιρετικούς τόνους και όσο η ώρα περνούσε και το techno τέμπο δυνάμωνε, δεν ξέραμε τι να πρωτοκοιτάξουμε. Τον ίδιο αφοσιωμένο επάνω στα μηχανήματά του ή τα χρώματα και τα γραφικά που χάιδευαν τα αρχαία μάρμαρα; Σίγουρα όλοι χαθήκαμε χαζεμένοι για ώρα, μέχρι τη στιγμή που αρχίσαμε να κουνιόμαστε σαν τρελοί στις θέσεις μας και να χειροκροτούμε ασταμάτητα, για να τελειώσουμε αυτή τη μοναδική βραδιά όπως της άξιζε.
Max Cooper – Φωτογραφία: Χρόνης-Περράκης
Max Cooper – Φωτογραφία: Πάνος Γεωργίου
Max Cooper – Φωτογραφία: Χρόνης-Περράκης
Max Cooper – Φωτογραφία: Πάνος Γεωργίου
Max Cooper – Φωτογραφία: Πάνος Γεωργίου
Max Cooper – Φωτογραφία: Πάνος Γεωργίου
Ο Woodkid δεν έκρυψε τη συγκίνησή του από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη σκηνή, μέχρι την τελευταία. Όταν ξεκίνησε να μας μιλάει η φωνή του έσπασε κάτι που συνέβη αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της συναυλίας και στο τέλος πήδηξε κάτω από τη σκηνή σε μια προσπάθεια να έρθει πιο κοντά στο κοινό που τον αποθέωνε. Πλαισιωμένος από ορχήστρα εγχόρδων και πνευστών, synths και ντραμς, λιγότερο ηλεκτρονικός από την προηγούμενη εμφάνισή του στη Μαλακάσα πριν χρόνια και περισσότερο συναισθηματικός, έδωσε βάση σε πιο εσωτερικά και μελωδικά κομμάτια του, κυρίως από το τελευταίο του άλμπουμ. Μάλιστα ένα από αυτά, το “In your likeness” δεν το είχε προγραμματίσει για τη συναυλία και το ερμήνευσε απροβάριστο με τα κινητά όλων μας να φωτίζουν το θέατρο και τον ίδιο να χάνει για λίγο τα λόγια του από τη συγκίνηση, καθιστός στο πάτωμα αλλά και ξαπλωμένος για να απολαύσει αυτό που του συνέβαινε («Μαμά, μπαμπά, παίζω στην Ακρόπολη» φώναξε κάποια στιγμή από τη χαρά του). Βέβαια δεν έλειψαν και οι εκρηκτικές στιγμές με τα “Run boy run”, “Iron” και “I love you” και τον συγκλονιστικό χορό από τα φώτα που μας έκαναν να νιώθουμε ότι αγγίζουμε το διάστημα.
Woodkid – Φωτογραφία: Χρυσόστομος Στεφάνου
Woodkid – Φωτογραφία: Χρυσόστομος Στεφάνου
Woodkid – Φωτογραφία: Χρυσόστομος Στεφάνου
Woodkid – Φωτογραφία: Θωμάς-Δασκαλάκης/ndp
Woodkid – Φωτογραφία: Θωμάς-Δασκαλάκης/ndp
Woodkid – Φωτογραφία: Θωμάς-Δασκαλάκης/ndp
Woodkid – Φωτογραφία: Χρυσόστομος Στεφάνου
Το θέαμα και τις δύο βραδιές ήταν πραγματικά μοναδικό, το μαρτυρούν άλλωστε και οι υπέροχες φωτογραφίες και χαιρόμαστε που το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου άνοιξε τον δρόμο για επόμενες αντίστοιχες εμφανίσεις από ονόματα της ηλεκτρονικής μουσικής, τις οποίες περιμένουμε εναγωνίως. Άλλωστε στις 15 Ιουλίου ο Ólafur Arnalds θα σκορπίσει τους ατμοσφαιρικούς του ήχους στον ίδιο χώρο και αυτή η μέρα ευτυχώς δεν αργεί.
