«Η Ελλάδα του 21 αιώνα θα είναι η ισχυρή Ελλάδα με φωνή και κύρος στις διεθνείς εξελίξεις. Η Ελλάδα του 21 αιώνα θα είναι η Ελλάδα της δημιουργίας και των επιτυχιών» – Κώστας Σημίτης, το 1997 στο επίσημο δείπνο της ΔΕΘ.
«Κανένας βουλευτής του ΛΑΟΣ δεν πρόκειται να πάει στη ΝΔ. Πάρτε το είδηση, χωνέψτε το. Κα-νέ-νας. Το κόμμα δέχεται κάθε μέρα εγγραφές νέων μελών και στελεχών και προχωράμε στην πορεία μας με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε μέχρι τώρα και με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη» – Άδωνις Γεωργιάδης, το 2009 στο Τηλεάστυ.
«Το μνημόνιο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πως δεν πρέπει να ασκείται η οικονομική πολιτική, του πως δεν πρέπει να ασκείται η πολιτική γενικότερα» – Αντώνης Σαμαράς, το 2010 σε ομιλία του στη βουλή.
«Συγκινούμαι ειλικρινά όταν άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε “για την πατρίδα, και το μισθό μου να θυσιάσω”. Είναι μια απτή απόδειξη του μεγαλείου του ελληνικού λαού, που απαντά και στην ατέρμονη και άδικη δυσφήμησή του τον τελευταίο καιρό» – Γιώργος Παπανδρέου, το 2010 στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
«Η Δημοκρατική Αριστερά σε καμία περίπτωση δεν θα έχει την οποιαδήποτε συμμετοχή σε μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ» – Φώτης Κουβέλης το 2012 κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο νομό Λασιθίου.
Παρότι η ιστορία έχει δείξει πως ο λόγος των πολιτικών προσωπικοτήτων αυτής της χώρας δεν αποτελεί συμβόλαιο, η εκλογική πίτα μοιράζεται μέχρι σήμερα πολλούς από τους Ταρτούφους υποψηφίους που άλλα είπαν και άλλα έκαναν. Ευτυχώς για εμάς, τρεις δημοσιογράφοι δεν ξεχνούν τα λόγια τα μεγάλα και έπειτα από ενδελεχή έρευνα μας παραδίδουν ένα ανθολόγιο εξάπατησης. Οι Δημήτρης Μαρούλης, Λεωνίδας Σακλαμπάνης και Βασίλης Κουφόπουλος (κάποτε συνάδελφοι στον ΣΚΑΙ 100.3 σε ρόλους υπεύθυνου αρχείου, παραγωγού και παρουσιαστή εκπομπής αντίστοιχα) παραφράζοντας τον Θεόδωρο Πάγκαλο μιλούν στην Popaganda για το βιβλίο τους Μαζί Τα Είπανε που ευελπιστούν να χρησιμοποιηθεί σαν ένα εγχειρίδιο πολιτικής…
Ποια ήταν η αφορμή για την συγγραφή ενός ανθολογίου εξαπάτησης; Η συστηματική αναντιστοιχία μεταξύ λόγων και έργων των πολιτικών προσώπων που διαχειρίστηκαν και συνεχίζουν να διαχειρίζονται την τύχη της ελληνικής κοινωνίας. «Verba volant, scripta manent» έλεγαν οι Λατίνοι κι εμείς αναζητήσαμε τις δηλώσεις τους διότι συνιστούσαν τις δεσμεύσεις τους έναντι των πολιτών. Και τέλος, για να μη νομίζουν ότι όλοι είμαστε παραδομένοι στη λήθη.
Μπορείτε να μου περιγράψετε πως μοιράστηκε όλος αυτός ο όγκος δουλειάς δια του τρία; Ο Δημήτρης Μαρούλης έκανε τη σε βάθος έρευνα, αναζητώντας οπτικοακουστικό υλικό και κείμενα σε διαφορετικές πηγές, από τις εφημερίδες, το διαδίκτυο, το ραδιόφωνο μέχρι και την τηλεόραση. Ο Λεωνίδας Σακλαμπάνης επεξεργάστηκε πλήθος δηλώσεων, κάνοντας έλεγχο επί των πηγών -όσο αυτός είναι εφικτός- με τη συνδρομή του Βασίλη Κουφόπουλου. Το υλικό εντοπίστηκε και αποθηκεύτηκε έτσι ώστε να μην είναι δυνατή η αμφισβήτηση της ύπαρξης των δηλώσεων.
Η καταγραφή σας ξεκινά από το έτος 1996. Ο Ανδρέας φεύγει και την θέση του παίρνει ο «εκσυγχρονιστής» Κώστας Σημίτης. Η επιλογή του έτους λοιπόν είναι τυχαία ή πιστεύετε πως τότε ήταν και η αρχή του κακού για την χώρα; Η αρχή του κακού είχε συντελεστεί πολλά χρόνια νωρίτερα. Απλώς, ο – κατά δήλωση του ιδίου και του περιβάλλοντός του – «εκσυγχρονιστής» Κώστας Σημίτης, έβαλε για τα καλά τη χώρα στις ράγες προς το γκρεμό. Ο Κώστας Καραμανλής επιτάχυνε την πορεία μας προς την ίδια κατεύθυνση και ο Γιώργος Παπανδρέου με τους φίλους του βάλανε και πλάτη για την τελική βουτιά. Για όλα όσα συνέβησαν με τους επόμενους (Α.Σαμαράς, Β.Βενιζέλος, Φ.Κουβέλης, Γ.Στουρνάρας) ισχύει η γνωστή ρήση «δεν περιγράφω άλλο».
Εστιάζετε κυρίως σε δηλώσεις πολιτικών προσωπικοτήτων που προέρχονται από τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν πιστεύετε πως από την πλευρά της ευρύτερης Αριστεράς έχουν γίνει αναλόγου τύπου δηλώσεις και δεσμεύσεις; Η απάντηση υπάρχει στον πρόλογο: Η έρευνα «παρακολουθεί» τους ανθρώπους εκείνους που με τις επιλογές και τις υπογραφές τους άλλαξαν για μια ζωή τη ζωή των Ελλήνων. Για παράδειγμα, δεν έβαλαν οι άνθρωποι της ευρύτερης Αριστεράς τις υπογραφές τους για τη διαχείριση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων. Ούτε για τη θεμελίωση και επέκταση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας.
Στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρετε πως οι δημοσιογράφοι και τα Μ.Μ.Ε φέρουν ευθύνη στην παραγωγή πολιτικών μυθευμάτων τεραστίων διαστάσεων. Μπορείτε να μου φέρετε ορισμένα παραδείγματα που να επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη; Ευτυχώς, δημοσιογραφικά δεν συμπεριφερθήκαμε όλοι το ίδιο. Όσον αφορά στα παραδείγματα, η απάντηση από πλευράς μου (Δ.Μαρούλης) είναι η εξής: Εσείς και όλοι όσοι τα επιζητούν, τώρα ήρθατε στην Ελλάδα;
Κατά τη διάρκεια της έρευνάς σας, παρατηρήσατε τυχόν ομοιότητες στην ρητορική των δύο κομμάτων σε κάποια χρονική περίοδο ή επί ενός συγκεκριμένου ζητήματος; Πάμπολλες. Σε αρκετές δε περιπτώσεις, ο σκελετός των ομιλιών ήταν σχεδόν ίδιος και ανάλογα με το «ειδικό βάρος» του μεταγενέστερου πολιτικού προσώπου και την επικαιρότητα της εποχής του, είχε προστεθεί η νέα φρασεολογία.
Έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής δηλώσεις της σημερινής κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις οποίες θα σημειώνατε αν επεξεργαζόσασταν αυτή τη στιγμή το βιβλίο; Υπάρχει υλικό για άλλα δύο βιβλία.
Ποια είναι η δίκη σας αποτίμηση για το εκλογικό αποτέλεσμα και την τρέχουσα μετεκλογική περίοδο; Περιμένουμε ακόμη να στρώσει περπατησιά η νέα κυβέρνηση. Και σημειώνουμε.
Αν μπορούσατε να επιλέξετε ανάμεσα στα πρόσωπα που έχετε συμπεριλάβει, ποιοι είναι τελικά οι αγαπημένοι σας «ατακαδόροι» της πολιτικής σκηνής; Δεν κάναμε συγκομιδή ατάκας. Οι άνθρωποι, με τα λόγια και τις πράξεις τους, διαμόρφωσαν τις ζωές μας και τις ζωές των νεότερων. Πέραν της δημοσιογραφικής δεν υπήρξε άλλου είδους προσέγγιση. Με ό,τι βιώσαμε και βιώνουμε, δεν θα μπορούσαμε άλλωστε.
Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλετε να αποκομίσουν οι αναγνώστες του βιβλίου σας; Όπως αναφέρουμε «αρκετές απαντήσεις για το πώς φτάσαμε στο ΔΝΤ και στη χρεοκοπία της χώρας». Αλλά και άφθονα ερεθίσματα για αυτοκριτική.
Το βιβλίο «Μαζί τα είπανε» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
