Η May Roosevelt ξεκίνησε να πειραματίζεται έχοντας εξαρχής αρκετά εφόδια: το πλεονέκτημα της κλασσικής παιδείας (σπούδαζε για αρκετά χρόνια βιολί), την αγάπη της για την ηλεκτρονική μουσική, αλλά και το πάθος από αρκετά νεαρή ηλικία να ηχογραφεί τις μουσικές της ανησυχίες. Έτσι κατάφερε να «τιθασεύσει» αυτό το ιδιαίτερο όργανο που απαιτεί σωματική ακινησία και δεξιοτεχνία καθώς κινείς οριζόντια ή κάθετα τα χέρια σου προς τις δύο κεραίες του. Το 2009 ολοκλήρωσε την πρώτη της «σπιτική» ηχογράφηση που βασίστηκε σε ένα παραμύθι που είχε γράψει η ίδια . Το Panda, A Story About Love and Fear (Coorecords) κυκλοφόρησε το 2009 κι αυτό την οδήγησε στο 11ο Red Bull Music Academy που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο την επόμενη χρονιά. «Ένας φίλος με προέτρεψε να στείλω το δίσκο μου και κάπως έτσι βρέθηκα στο Λονδίνο. Ήταν φανταστική εμπειρία. Για έναν άνθρωπο που αγαπάει τη μουσική είναι φοβερή ευκαιρία να λάβει μέρος σε κάτι τέτοιο. Πρώτον γιατί γνωρίζεις ανθρώπους σαν εσένα από όλο τον κόσμο και δεύτερον γιατί παρακολουθείς καθημερινά διαλέξεις από εξαιρετικούς μουσικούς κι έρχεσαι σε πραγματική επαφή μαζί τους. Τους ζεις κατά κάποιο τρόπο και έτσι σου δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία για γνώση. Για δύο εβδομάδες ζεις μέσα στη μουσική, είναι μια παραδεισένια συνθήκη για έναν μουσικό».
https://www.youtube.com/watch?v=udBwLCQkMho
Στο Λονδίνο φαίνεται πως γεννήθηκε και το επόμενο της βήμα. Το Haunted, που κυκλοφόρησε μόνη της το 2011, βασίζεται σε παραδοσιακούς ελληνικούς ρυθμούς και με το θέρεμιν στο κέντρο των συνθέσεων, η Roosevelt κατάφερε να φτιάξει έναν εντυπωσιακό δίσκο που είναι κατά βάση φουτουριστικός, αν και πατάει ταυτόχρονα στο παρελθόν, κι αφήνει μια όμορφη γεύση νοσταλγίας. Δύο χρόνια αργότερα έρχεται το νέο της project, η μουσική που γράφει αντλώντας έμπνευση απ’ τα ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Εδώ δεν αποπειράται να μελοποιήσει τα λόγια του μεγάλου ποιητή αλλά να τα «μεταφράσει» μέσω της δικιάς της τέχνης.
Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος της δίσκος, το Junea στην Inner Ear, ένα άλμπουμ που απ’την πρώτη ακρόαση καταλαβαίνεις πως αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει. Το θέρεμιν, αν κι έχει πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο, δε φαίνεται να είναι πια ο απόλυτος άρχοντας. Κυριαρχεί μια ιδιαίτερη φροντίδα στα ρυθμικά μέρη, κάτι φανερό στο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, το χορευτικό “Air”, αλλά και στα εξαιρετικά “In Your Eyes” (με το υπέροχο γύρισμα στο τέλος) και “Ta”. Πάνω απ’όλα όμως η μεγαλύτερη διαφορά είναι πως η αφετηρία του δίσκου δεν είναι κάποιο κόνσεπτ, όπως συνέβαινε στις προηγούμενες κυκλοφορίες της. «Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να φτιάξω ένα ευχάριστο ηχητικό περιβάλλον. Από εκεί ξεκίνησα. Το κόνσεπτ δεν πιάνει τόσο χώρο. Αυτό που σίγουρα ενώνει τους δίσκους μου είναι ότι πρόκειται για πολύ προσωπικά πρότζεκτ, όλα δηλώνουν κάτι για μένα. Ίσως μια διαφορά είναι πως οι προηγούμενοι δίσκοι καθοδηγούσαν κατά κάποιο τρόπο κάποιες απ’ τις μουσικές μου επιλογές. Σύμφωνα με το δικό μου γούστο, δηλαδή, δεν θα μπορούσα να έχω beat στον Xριστιανόπουλο, δεν θα μου ταίριαζε. Ή στο Haunted, το οποίο είχε σχέση με το παρελθόν και τα κομμάτια ήταν πιο βαριά, δεν μπορούσα για παράδειγμα να φανταστώ έναν πωγωνίσιο ρυθμό με καμπανάκια ή μεταλλόφωνα. Ήταν η φύση τους τέτοια που οδήγησαν σε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές ύφους, κάτι που δε συνέβη στο Junea».
Το αποτέλεσμα την δικαιώνει. Το Junea είναι αναμφισβήτητα ένας απ’ τους εγχώριους δίσκους της χρονιάς κι εμείς περιμένουμε τις ζωντανές εμφανίσεις που θα πραγματοποιήσει στη χώρα τους επόμενους μήνες για να δούμε πως θα κερδίσει το στοίχημα κι επί σκηνής.
*η συνέντευξη είναι αναδημοσίευση από το redbull.com/gr-el
To Junea της May Roosevelt κυκλοφορεί από την Inner Ear
