Δυο μέρες μετά την επίσημη βραδιά των πυροτεχνημάτων άλλου είδους εκρηκτικοί μηχανισμοί ετοιμάζονται να ελευθερωθούν σε μια ετοιμόρροπη αλλά δημοφιλή pub στην ανατολική πλευρά της πόλης. Οι Acid Baby Jesus έχουν ξαναπαίξει στη Βρετανία. Με ντροπή και χωρίς να μπώ στη διαδικάσια να σκαρφιστώ δικαολογίες, παραδέχομαι ότι δεν τους έχω δεί ποτέ στο παρελθόν.
Με τη φήμη της μπάντας να τους έχει ξεπεράσει, στο μυαλό μου αλλά και έξω από αυτό, δεν ξέρω τι ακριβώς να περιμένω. Το ελληνικό lobby του Λονδίνου βρίσκεται φυσικά εδώ, με τη λέξη «μαλάκας» και όλα τα παράγωγα της να αντιλαλούν στους ιδρωμένους τοίχους. Πάνω στο ποντικοφαγωμένο πάτωμα του Shacklewell Arms, όλοι οι γνωστοί άγνωστοι. Αλλά όχι μόνο αυτοί. Διακρίνονται φάτσες που εμφανίζονται συχνά σε συναυλίες μικρών, εκκολαπτόμενων, βασισμένων στο word of mouth, δύστροπων, εκκεντρικών, εξωτικών και αλλόκοτων συγκροτημάτων, ακόμα και για τα δεδομένα αυτής της δύσκολης στο να ικανοποιηθεί και τρομερά κακομαθημένης μουσικά πόλης.
Και ξεκινάει ένας space punk ορυμαγδός, με φαζαριστές Velvet Undergound κιθάρες. Διακρίνονται και κάποιες νότες ρεμπέτικου ή έχουν πάθει κάτι τα αυτιά μου; Δεν εκδηλώνω ενθουσιασμό, απλά προσπαθώ να μη χαμογελάω σαν χαζή. Δυο Αγγλοι φίλοι που στέκονται δίπλα κάνουν πλακίτσα. Αν έχω σκοπό σε λίγο να βγάλω και να κουνήσω γαλανόλευκες,να τους ειδοποίησω για να προλάβουν να εξαφανιστούν στο μπαρ. Τους αγνοώ τους καριόληδες.
Με ζώνει όμως μια σπάνια στιγμή εθνικής υπερηφάνειας. Οι Acid Baby Jesus είναι εκρηκτικοί. Έχουν πλάκα. Συνδυάζουν τα ασυνδύαστα με αναπάντεχα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Έχουν μπρίο. Έχουν τσαμπουκά. Ἐχουν, μαθαίνω, και ένα νέο μέλος. Είναι εξαγώγιμοι και αυτό λἐει πολλά για μια χώρα που δυσκολεύεται να εξάγει ακόμα και το εξαιρετικό της ελαιόλαδο. Η αίθουσα είναι γεμάτη οργασμική ενέργεια και υπέροχη κακοφωνία. Τα τραγούδια μπερδευόνται μεσα στο κεφάλι μου, ο ασφυκτικά γεμάτος χώρος αποκτά μια ξεχωριστά δική του ψυχεδελική ατμόσφαιρα.
Υπάρχουν κάποιες μπάντες που μπορούν να σε κάνουν να χαρείς πολύ, να διασκεδάσεις, να τις αγαπήσεις ακαριαία. Να σε γεμίσουν με μια επιθυμία να αρχίσεις να αγκαλιάζεις τον κόσμο γύρω σου και να θες να μοιράσεις σταφύλια εμποτισμένα με LSD ενώ κάνεις crowd surfing σαν να παραβρίσκεσαι σε κάποιο ανώτερης κατηγορίας διονυσιακό ακουστικό όργιο.
Να στείλουν τα αυτιά σου στο διάολο και πίσω και να σε κάνουν να ικετεύσεις για λίγο ακόμα. Στην περίπτωση των Acid Baby Jesus όλα αυτά συνδυάζονται. Και πολλά παραπάνω. Τους βγάζω λοιπόν το μάλλινο σκουφί μου και σκύβω ευλαβικά το κεφάλι που ακόμα είναι ζαβλακωμένο από το πολύ κούνημα.
