Keane – “Sovereign Light Café”
Κάτι που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει το “Everybody’s Changing”, κάτι που υπήρχαν φήμες ότι διαλύονται, ε αποφάσισαν να μας τη σκάσουν και έβγαλαν ένα Best Of. Φθινοπωρινό γλυκούτσικο κομμάτι, πάει και με τον καιρό.
Άξιζε η αναμονή για τη δεύτερη δουλειά των Αμερικάνων Poliça. Το “Shulamith” είναι γεμάτο synthpop μελωδίες με έντονους και αιχμηρούς στίχους. Εξαιρετική δουλειά από την αρχή μέχρι το τέλος.
Cut Copy – “Let Me Show Your Love”
Αφού πιάσαμε τους synthpop/electro ήχους, δε γίνεται να μη σταθούμε στη νέα δουλειά των Cut Copy. Κινούμενοι σε γνώριμο ύφος και στις δικές τους σταθερές, έκαναν ένα ωραίο άλμπουμ αλλά θέλαμε το κάτι παραπάνω από τους Αυστραλούς, η αλήθεια να λέγεται.
The Band In Heaven – “Dandelion Wine”
Εξαιρετική, απίστευτή, γλυκιά ποπ μουσική. Χωρίς πολλά πολλά.
Blood Orange – “You Are Not Good Enough”
Για πολύ κόσμο ένας από τους δίσκους της χρονιάς. Ο κύριος Dev Hynes ή κατά κόσμον Blood Orange, μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του, γεμάτο indie, ποπ, funk ήχους, έχοντας ως κύρια έμπνευση τη Νέα Υόρκη. O The Boy, βέβαια, το έκανε για την Αθήνα νωρίτερα.
Of Montreal – “She Ain’t Speaking Now”
Ωραίοι οι Of Montreal στην νέα τους δουλειά. Λίγο πιο δυναμικοί, λίγο πιο ώριμοι με δυνατές κιθάρες. Ό,τι πρέπει.
Cage The Elephant – “Its Just Forever” (ft. Alison Mosshart)
Τρίτο studio album των Αμερικάνων, που αν και έχουν πάρει αρκετά καλές κριτικές, μπορούσαν και καλύτερα. Ακόμα και στο εν λόγω κομμάτι, με τα φωνητικά της όλοι-τη-θέλουν-στη-ζωή-τους Alison Mosshart, λείπει η αυθεντικότητα.
Paul McCartney – “Queenie Eye”
Δέκατο έκτο άλμπουμ κατά σειρά από τον αγαπημένο Μacca, με τίτλο New. Όχι ότι θα ακούσεις κάτι καινούργιο, γνωστές ποπ ροκ μελωδίες και διόλου ευφάνταστος στιχουργικά. Αλλά αφενός είναι σκαθάρι και του τα συγχωρούμε όλα, αφετέρου στο βιντεοκλιπ παίζει ο Johhny Depp. How cool is that?
Μένοντας στα κλασικά, αυτές τις μέρες βγήκε σε κυκλοφορία μια πολύ καλή επανέκδοση του άλμπουμ Tommy των Who. Σε super deluxe έκδοση (ακυκλοφόρητα demos κτλ), must have για φαν του είδους (και όχι μόνο).
Κάτι τέτοιες στιγμές μου υπενθυμίζουν γιατί πάντα τις μέτριες ταινίες φροντίζουν να τις ντύνουν με υπέροχα soundtracks. Άλλη μια περίπτωση είναι το soundtrack της ταινίας The Hunger Games: Catching Fire από όπου ξεπηδάει το γοητευτικό κομμάτι των National.
