Άμα τη ανακοινώσει μίας συναυλίας σχεδόν πάντοτε ακολουθεί μια λαίλαπα. Υπάρχουν οι ταγμένοι fans που θα ενθουσιαστούν και θα επικροτήσουν, υπάρχουν εκείνοι που ναι μεν ενθουσιάζονται αλλά γκρινιάζουν για τον χώρο, την τιμή του εισιτηρίου, την ημέρα, την ώρα, που είναι μόνο στην Αθήνα και όχι στη Θεσσαλονίκη (και τούμπαλιν) και άλλα πολλά και εκείνοι που με αφορμή που έρχεται ο τάδε διαμαρτύρονται που δεν έρχεται ο δείνα αν και είναι σε tour και είναι «τόσο στα πάνω του». Ναι μεν το ελληνικό κοινό είναι πεπειραμένο –αν και ορισμένες φορές το savoir vivre εκλείπει- όμως πράγματι σε σύγκριση με άλλες χώρες είναι φτωχότερο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι εκείνο των Red Hot Chili Peppers που άργησαν λιγάκι, αλλά εν τέλει ήρθαν. Και είναι κοινά αποδεκτό ότι όλοι όταν ανεβαίνουν στο stage, έρχονται αντιμέτωποι με το «αναπάντεχο» ελληνικό κοινό και ενθουσιάζονται –ίσως μέσα τους να μετανιώνουν που τους πήρε τόσα χρόνια να έρθουν, αλλά ας μην είμαστε υπερβολικοί.
Κατά γενική ομολογία έχουμε ακόμη αρκετά συναυλιακά απωθημένα. Τα ίδια που παρακίνησαν τον Σεραφείμ Παπαγεωργίου, τον Παναγιώτη Χρονόπουλο, τον Γιάννη Χριστόπουλο και τον Γιώργο Κόλλια, μια μουσικόφιλη παρέα με λίγα λόγια, να διεκδικήσουν παραπάνω. Βρίσκοντας «στέγη», βοήθεια και επιμορφωτικά σεμινάρια στο incubator της Ολλανδικής πρεσβείας ονόματι Orange Grove, η ομάδα του Gigalize γίνεται με ταχεία βήματα πραγματικότητα.
Τι είναι όμως αυτό; Gigalize ίσον gig και realize, μία διαδικτυακή πλατφόρμα που «ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να εκφράσει το ενδιαφέρον του για τον ποιον καλλιτέχνη θέλει να δει ζωντανά στην πόλη του και μέσω της πλατφόρμας να μοιράσει αυτό το ενδιαφέρον και να φέρει και άλλους στην εκστρατεία που κάνει», εξηγεί ο Σεραφείμ στην Popaganda. Αυτό είναι το νούμερο ένα στάδιο. Η βασικότερη προϋπόθεση είναι ο χρήστης να έχει σκεφτεί ένα, δύο πραγματάκια πιο πριν: «αν πιστεύει ότι ο καλλιτέχνης έχει κάποιο fan base, αν μπορεί να το προωθήσει σωστά (σε κάποια μέσα πιθανώς) ώστε να το μάθει ο κόσμος –γιατί ο leader της εκστρατείας παίζει σημαντικό ρόλο στην προώθηση-, αν ο ίδιος ο καλλιτέχνης περιοδεύει ή μπορεί στο σύντομο μέλλον –με αφορμή την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου-, αν περνάει από την Ευρώπη αλλά δεν κάνει στάση εδώ».
Όταν περάσει το προκαθορισμένο διάστημα εκδήλωσης ενδιαφέροντος που σύμφωνα με τον Παναγιώτη δεν θα ξεπερνά τους δύο μήνες, η ομάδα του Gigalize επικοινωνεί το ενδιαφέρον στις ελληνικές διοργανώτριες εταιρίες και επιδιώκει να πραγματοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες. «Αυτό που θέλουμε είναι η πλατφόρμα μας να γίνει ένα σημείο αναφοράς για τα συναυλιακά δεδομένα και στην ουσία να μην χρειάζεται η δικιά μας παρέμβαση. Να έχει δηλαδή ο παραγωγός αποτυπωμένη τη ζήτηση του συγκροτήματος».
Η ζήτηση είναι ίσως το μεγαλύτερο ρίσκο που καλείται να πάρει η διοργανώτρια εταιρία όταν αποφασίζει μία συναυλία. Τι αξία έχει όμως όταν αρκετά συγκροτήματα κάνουν εξαρχής «μπαμ» ότι θα έχουν επιτυχία ή όχι; «Στα πιο μικρά συγκροτήματα 100 ή 200 άτομα θα αρκούσαν για να χαρακτηριστεί η συναυλία επιτυχημένη και να γίνει» επιβεβαιώνει ο Σεραφείμ και προσθέτει ως αποδεικτικό, το πρόσφατο παράδειγμα της συναυλίας των Iron Maiden στην Κολομβία. Το συγκρότημα «ανίχνευσε» από πού «κατεβαίνουν» τα περισσότερα torrents και έτσι πήρε την απόφαση της συναυλίας.
Η ουσιαστική διαφορά του Gigalize από ένα poll της μορφής «ποιο συγκρότημα θα θέλατε να έρθει αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα» σε κάποια σελίδα, είναι ότι το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται θα βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα και οι fan του κάθε συγκροτήματος θα μπορούν να στηρίξουν μια συναυλία που δυνάμει θα παρακολουθήσουν.
Το Gigalize βγήκε στις 16 Ιουνίου στον διαδικτυακό κόσμο (και μπορείτε να το δείτε εδώ) με πρώτη του εκστρατεία εκείνη για την συναυλία του Hugh Laurie στην Ελλάδα με «εμπνευστή» τον Σεραφείμ. «Πέραν του ότι μου αρέσει το σχήμα του Hugh Laurie Blues και θα ήθελα να τον δω στην Ελλάδα, πληροί τις προϋποθέσεις που αναφέραμε. Τον Ιούλιο έρχεται στα Βαλκάνια, περνάει από όλες τις μεγάλες πρωτεύουσές τους και δεν φτάνει στην Αθήνα. Βρήκα ότι υπάρχουν δύο ημερομηνίες που θα μπορούσε να έρθει. Επίσης γνωρίζω ότι λόγω house υπάρχει κοινό στην Ελλάδα, βρήκα και κάποια σχετικά groups και έτσι το φτιάξαμε» εξηγεί, δίνοντάς μας μία καλή ιδέα για το πώς μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στην απόφαση για την έναρξη μίας εκστρατείας.
