Ο μεγαλύτερος προσφυγικός καταυλισμός του κόσμου φιλοξενεί περισσότερους από 626.000 ανθρώπους

Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από η μεγάλη έξοδο των Ροχίνγκια που έφυγαν από τη βία της Μιανμάρ για να βρουν καταφύγιο στο Μπαγκλαντές. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγράφουν μέσα από 12 εικόνες αυτή τη μεγάλη προσφυγική κρίση.

Στις 25 Αυγούστου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την μεγάλη κρίση των Ροχίνγκια που έφυγαν από τη βία της Μιανμάρ για να βρουν καταφύγιο στο Μπαγκλαντές. Εκεί πλέον έχει στηθεί ο μεγαλύτερος προσφυγικός καταυλισμός του κόσμου που φιλοξενεί περισσότερους από 626.000 ανθρώπους, ενώ ο συνολικός αριθμός των προσφύγων Ροχίνγκια έχει ξεπεράσει τις 919.000.

Στις 25 Αυγούστου 2017, ο στρατός της Μιανμάρ ξεκίνησε νέες «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» κατά των Ροχίνγκια, προκαλώντας εκτεταμένες βιαιοπραγίες και καταστροφές και αναγκάζοντας πάνω από 706.000 ανθρώπους να διαφύγουν στο γειτονικό Μπανγκλαντές. Εκεί υπήρχαν ήδη πάνω από 200.000 επιπλέον πρόσφυγες Ροχίνγκια που είχαν διαφύγει σε προηγούμενα κύματα βίας.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα καταγράφουν μέσα από 12 εικόνες την μεγάλη προσφυγική κρίση των Ροχίνγκια. Στους 12 μήνες που πέρασαν από τότε, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν 656.200 συνεδρίες, που αντιστοιχούν σε πάνω από τα δύο τρίτα των προσφύγων, σε 19 δομές υγείας και κινητές μονάδες.

Αύγουστος 2017: Η μεγάλη έξοδος των Ροχίνγκια, από τη Μιανμάρ στο Μπαγκλαντές. Πάνω από 700.000 πρόσφυγες αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο γειτονικό Μπαγκλαντές για να γλιτώσουν από τη βία της Μιανμάρ.

Σεπτέμβριος 2017: Ένα αγόρι πλένεται στο Κουτουπαλόνγκ, τον μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή προσφυγικό καταυλισμό του κόσμου που βρίσκεται στη χερσόνησο του Κοξ Μπαζάρ, στο νοτιοανατολικό Μπαγκλαντές.

Οκτώβριος 2017: Οι Ροχίνγκια φτιάχνουν τις σκηνές τους από μπαμπού, λαμαρίνες και μουσαμάδες. Σε αυτές τις συνθήκες ζουν ένα χρόνο τώρα. Η βία και οι απώλειες που έχουν βιώσει, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και η αγωνία για το μέλλον, κάνουν τα ψυχικά τους τραύματα ακόμη πιο βαθιά.

Νοέμβριος 2017: H 20χρονη Γιασίν και η 10 μηνών κόρη της Άσμα ζουν σε προσφυγικό καταυλισμό, από τον Σεπτέμβριο (2017) όταν έφυγαν σαν κυνηγημένες από τη Μιανμάρ, αφήνοντας πίσω τους το φλεγόμενο σπίτι τους. Ο σύζυγος της Γιασίν ψάχνει για δουλειά, αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρει κάτι. Η κόρη της έχει πνευμονία και υψηλό πυρετό. «Ελπίζω τα παιδιά μου να πάνε στο σχολείο», λέει.

Δεκέμβριος 2017 : Η 10χρονη Αζίντα πυροβολήθηκε στο χέρι στη Μιανμάρ. Εκείνη και η αδελφή της είναι οι μόνες που επέζησαν στην οικογένεια. Οι γονείς τους σκοτώθηκαν. Ζουν στο Μπαγκλαντές με τη θεία τους. Τουλάχιστον 9.000 Ροχίνγκια έχασαν τη ζωή τους στη Μιανμάρ το διάστημα 25 Αυγούστου – 24 Σεπτεμβρίου 2017, ανάμεσά τους 730 παιδιά κάτω των 5 ετών.

Ιανουάριος 2018: Οι συνθήκες που βιώνουν οι Ροχίνγκια στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς υπολείπονται κατά πολύ των αποδεκτών διεθνών ανθρωπιστικών προτύπων, με τους πρόσφυγες να μένουν ακόμη στα ίδια προσωρινά καταλύματα από μουσαμά και μπαμπού που φτιάχτηκαν όταν έφτασαν.

Φεβρουάριος 2018: Η Τζουμπέρ, συνοδεύει την τετράχρονη κόρη της, Ούσμα, που νοσεί με ιλαρά στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Τζαμτόλι. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν 19 ιατρικές δομές στο Κοξ Μπαζάρ και βλέπουν περίπου 2.000 ασθενείς την ημέρα.

Μάρτιος 2018: Οι Ροχίνγκια ζουν σε υπερπλήρεις καταυλισμούς με ανεπαρκή πρόσβαση σε στέγη, νερό, τρόφιμα και ιατρική φροντίδα, δηλαδή σε συνθήκες κατάλληλες για την εξάπλωση μεταδοτικών ασθενειών, όπως η επιδημία της διφθερίτιδας. Από τον Σεπτέμβριο του 2017 μέχρι τον Ιούνιο του 2018 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν πραγματοποιήσει 656.228 ιατρικές συνεδρίες, 17.671 συνεδρίες ψυχικής υγείας κι έχουν βοηθήσει να γεννηθούν 1.300 μωρά.

Απρίλιος 2018: Ο Αμπίντα περιμένει μαζί άλλους πρόσφυγες τη σειρά του για το φαγητό. Περίπου 1.000.000 Ροχίνγκια πρόσφυγες ζουν πλέον στην ευρύτερη περιοχή του Κοξ Μπαζάρ.

Μάιος 2018: Πιτσιρίκια παίζουν ποδόσφαιρο στο χώμα, εκεί απ’ όπου οι σκηνές των Ροχίνγκια απομακρύνθηκαν, περιμένοντας το πέρασμα των μουσώνων.

Ιούνιος 2018: Οι μουσώνες έφτασαν και χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα που είναι έτοιμα να παρασυρθούν από την ορμή της πρώτης καταιγίδας.

Ιούλιος 2018: Ένα παιδί περπατά πάνω σε σακιά που σχηματίζουν έναν διάδρομο στον καταυλισμό Ουντσινπράνγκ, στο Κοξ Μπαζάρ. Ενώ το Μπαγκλαντές άνοιξε τις πόρτες του στους πρόσφυγες, 12 μήνες μετά η τύχη των Ροχίνγκια παραμένει πολύ αβέβαιη.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν να εργάζονται στο Μπανγκλαντές το 1985. Από το 2009, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν μια ιατρική δομή και μια κλινική κοντά στον αυτοσχέδιο καταυλισμό του Κουτούπαλονγκ στην επαρχία Κοξ Μπαζάρ, προσφέροντας ολοκληρωμένη βασική και επείγουσα φροντίδα υγείας, καθώς και υπηρεσίες νοσηλείας και εργαστηρίων στους πρόσφυγες Ροχίνγκια και την τοπική κοινότητα. Για να ανταποκριθούν στις αφίξεις προσφύγων στο Κοξ Μπαζάρ το 2017, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ενίσχυσαν σημαντικά την παρουσία τους στην περιοχή και διεύρυναν σε μεγάλο βαθμό τα προγράμματά τους με αντικείμενο την ύδρευση, την υγιεινή και ιατρικές δραστηριότητες για τον πληθυσμό των προσφύγων.

Σύμφωνα με αναδρομικές μελέτες θνησιμότητας που πραγματοποίησαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σε καταυλισμούς προσφύγων στο Μπανγκλαντές τον Δεκέμβριο του 2017, τουλάχιστον 9.000 Ροχίνγκια έχασαν τη ζωή τους στη Μιανμάρ, στην πολιτεία Ρακάιν, από τις 25 Αυγούστου έως τις 24 Σεπτεμβρίου. Καθώς το 71,7% των θανάτων που αναφέρθηκαν οφείλεται σε βία, αυτό σημαίνει ότι έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 6.700 Ροχίνγκια με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 730 παιδιών κάτω των πέντε ετών.

Περισσότερες πληροφορίες για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα θα βρείτε εδώ.