1380035_10202055848740245_1712898174_n
R’n’B στο Flamingo απο τον Georgie Fame και τους Blue Flames. Απ’ όπου και να το πιάσεις όλο αυτό ακούγεται και περίεργο αλλά και αρκετά όμορφο. Ήταν καλοκαίρι του 1964 όταν γεννήθηκε ο Clive Powell, μαζί όμως και η περσόνα που ο ίδιος κατασκεύασε για να παίζει μουσική, ο περιβόητος Georgie Fame. Θα μπορούσε να είναι nickname για άντρα πορνοστάρ του 70 αλλά δεν είναι. Ο τζώρτζης ο φέϊμ είναι ένα απο τα πιο ιδιαίτερα πράγματα που ”έβγαλε” η μουσική βιομηχανία τα τελευταία 50-60 χρόνια τουλάχιστον.
Στο μικροσκόπιο του πικ απ μου σήμερα το περιβόητο Rhythm and Blues at the Flamingo του Georgie Fame. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως το εν λόγω long player βινύλιο να είναι και το μοναδικό live άλμπουμ στην συλλογή μου και αυτό γιατί μισώ τα παλαμάκια και τα ουρλιαχτά στις ηχογραφήσεις, κατ’ επέκταση στο σπίτι μου. Φοβερό όμως παραμένει όλο το πακέτο και η μαγεία που περιβάλει το εν λόγω live αφού απο την πρώτη κιόλλας ακρόαση νιώθεις την ενέργεια του ζωντανού performance, νιώθεις μέρος του κοινού ενώ παράλληλα πιάνεις τον εαυτό σου να ζηλεύει που δεν ήταν εκεί και τελικά το μόνο που σου μένει είναι να πατάς ουρλιαχτά στο σαλόνι σου χορέυοντας ολοένα και πιο πολύ.
Ένα ιερό τέρας των λάιβ εμφανίσεων, ένας πολύ καλός περφόμερ, περίφημος τραγουδιστής και πληκτράς μαζί με κάμποσα δισκάκια στο ενεργητικό του και αρκετή ενέργεια μεχρι τις μέρες μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το live του που έχασα για μερικές ώρες στου Ronnie Scott στο Λονδίνο πριν 3-4 χρόνια. Επηρεασμένος απο μουσικούς όπως ο Mose Allison, ο κυρ τζώρτζης είναι ένα πολύ καλό μίγμα Jazz, R’n’B, Ska και Soul πάντα με τον δικό του τρόπο, ένας λευκός Αγγλος που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς μαύρους μουσικούς. Στο live στο Φλαμίνγκο μπορείς να ακούσεις killer tracks όπως το “Night Train”, το “Baby, Please don’t go”, το “Work Song” και το “Humpty Dumpty”.
Hammond keys, κιθάρες, ντράμς σε breakbeat ρυθμούς και αιχμηρά vocals included απο την αρχή εως το τέλος του ”Rhythm and Blues at the Flamingo”. Τελικά οι δίσκοι είναι σαν το καλό παλαιωμένο κρασί, τους κρύβεις καλά ή καταλάθος και όταν με το καλό τους βρείς και τα τους ξαναπαίξεις όλα ακούγονται πολύ καλυτερα.