Πέρση Ντούλια, βιβλιοθηκονόμος στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κόνιτσας
– Για τα προβλήματα που απασχολούν τους βιβλιοθηκονόμους, μάλλον πρέπει να κάνουμε μια ξεχωριστή συνέντευξη. Όσον αφορά όμως την καλοκαιρινή εκστρατεία και το Future Library, θα σας έλεγα ότι μας έλυσε ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα: την επιμόρφωσή μας- που θα έπρεπε να είναι διαρκής- ως προς τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουμε και υλοποιούμε εκπαιδευτικά προγράμματα στις βιβλιοθήκες.
– Ως προς τη δημιουργία μιας οικιακής βιβλιοθήκης οι συμβουλές είναι δύο και πολύ απλές: δεν θα δημιουργήσετε τη βιβλιοθήκη σας από τη μία μέρα στην άλλη αλλά για όλη σας τη ζωή προσπαθήστε να προσθέτετε νέους τίτλους και μην αγοράζετε βιβλία που «πρέπει» να αγοράσετε αλλά βιβλία που θα διαβάσετε- και θα ξαναδιαβάσετε- ευχαρίστως.
Ως προς τη διαχείριση εφαρμόστε αυτό που κάνουμε και στις βιβλιοθήκες: χωρίστε τα βιβλία σας σε μεγάλες θεματικές κατηγορίες και μικρότερες υποκατηγορίες και τοποθετήστε τα στο ράφι αλφαβητικά με το επώνυμο του συγγραφέα. Αν δεν υπάρχει ενιαίος χώρος που μπορεί να λειτουργήσει ως βιβλιοθήκη χωρίστε τα στους επιμέρους χώρους του σπιτιού σε μικρότερα ράφια: τα παιδικά και εφηβικά στο παιδικό δωμάτιο, τη λογοτεχνία στην κρεβατοκάμαρα, τα βιβλία μαγειρικής στην κουζίνα κλπ. Βασική επίσης συμβουλή διαχείρισης: ανακυκλώστε και «ανακυκλώστε» τα βιβλία σας. Κάποια στιγμή το πρόβλημα χώρου γίνεται μεγάλο. Όλοι έχουμε βιβλία που δεν διαβάσαμε ποτέ, κι ούτε πρόκειται να το κάνουμε, βιβλία που δεν μας άρεσαν και βιβλία που κάποτε αγοράσαμε σε παζάρια ή μας τα έκαναν δώρο. Αυτά μπορείτε να χαρίσετε στην πιο κοντινή σας βιβλιοθήκη, να τα δωρίσετε σε φίλους σας, να τα ανταλλάξετε. Αυτά, δε, που μισήσατε ανακυκλώστε τα. Κανείς δεν πρόκειται να σας ζητήσει το λόγο γιατί το κάνατε. Κρατήστε μόνο τα βιβλία που πραγματικά αγαπάτε.
– Βαριά λέξη το «πρέπει». Η ζωή μας είναι γεμάτη «πρέπει». Ας μην μετατρέψουμε λοιπόν και την ανάγνωση σε άλλη μια «υποχρέωση». Άλλωστε, συνήθως οι βιβλιοκριτικοί και οι φιλόλογοι προτείνουν βιβλία που «πρέπει» να διαβάσουμε και εγώ δεν ανήκω σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Παρόλα αυτά θα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας κάποια από τα βιβλία που έχω απολαύσει την ανάγνωσή τους και έχουν «γεμίσει» μερικά από τα κενά της ψυχής μου.
- Αντιγόνη του Σοφοκλή: το κορυφαίο αρχαίο δραματικό έργο. Ένας ύμνος για την αγάπη που είναι υπεράνω των ανθρώπινων νόμων.
- Περικλέους Επιτάφιος του Θουκυδίδη: «Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται.»
- Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση: το απόλυτο ψυχογράφημα της γυναικείας ψυχολογίας, η αγάπη που σαρώνει, το κυνήγι της ευτυχίας.
- Η Ανατροπή του Νίκου Θέμελη: οι ανατροπές της ιστορίας και ο τρόπος που επηρεάζουν και ανατρέπουν τις κατεστημένες αντιλήψεις των ηρώων του μυθιστορήματος.
- Η Αληθινή απολογία του Σωκράτη του Κώστα Βέρναλη: για τη χειμώδη γλώσσα της, τα λυρικά και σατυρικά της στοιχεία. Για την κριτική που ασκεί ο ποιητής, χωρίς να αγιογραφεί, στην εκμετάλλευση και την στέρηση των δικαιωμάτων του λαού.
- 100 χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: για την ανεπανάληπτη λογοτεχνική εικόνα του προσωπικού εκμηδενισμου του κεντρικού ήρωα συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία. Για το πώς μπορεί κάποιος να φτάσει από τα μεγάλα ιδανικά στην φθορά.
- Ο τελευταίος πειρασμός του Νίκου Καζαντζάκη: το έργο για το οποίο υπήρχε σχεδόν μισό αιώνα η λαθεμένη αντίληψη ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αφόρισε τον συγγραφέα. Η μετεσάρκωση του Ιησού σε άνθρωπο όπου οι πειρασμοί του σώματος, η αλαζονεία, ο φόβος και ο θυμός τον κυριεύουν.
- Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου: «Τράβηξαν ολόισια την αυγή με την ακαταδεξιά του ανθρώπου που πεινάει/ μέσα στ’ ασάλευτα μάτια τους είχε πήξει ένα άστρο/ στον ώμο τους κουβάλαγαν το λαβωμένο καλοκαίρι…».
- Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες του Γιάννη Ξανθούλη: μια ανατριχιαστική ιστορία μίσους, με ένα συγκλονιστικό τέλος.
- Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση 1922-1974 του Νίκου Κ. Αλιβιζάτου: συνταγματική ιστορία και περιγραφή των πολιτικών θεσμών από την περίοδο του μεσοπολέμου εως την πτώση της δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Τα ταραγμένα πολιτικά χρόνια της Ελλάδας και ο τρόπος με τον οποίο το Κράτος «αντιμετώπιζε» τους πολίτες του.
