Ήταν Παρασκευή και Σάββατο, ήταν 22 και 23 Σεπτέμβρη, ήταν ένα ξέφρενο εξωφρενικό διήμερο, από αυτά που λίγο τα πιστεύεις πριν και πάρα πολύ μετά, από αυτά που σε αποζημιώνουν με το κέφι τους, τη δροσιά τους και την εκκωφαντική «νεότητα» που διαχέεται σε κάθε νότα τους. Και σε κάθε χαμογελαστό πρόσωπο που συναντάς!
«Οι μουσικοί αστερισμοί, οι διάττοντες αστέρες, οι μετεωρίτες, τα pulsar, οι μαύρες τρύπες και οι ζωδιακοί κύκλοι που απαρτίζουν το ηχητικό σύμπαν στο οποίο βολοδέρνουν τα τελευταία 20 χρόνια οι γενιές του myspace, του facebook, του instagram, του tiktok και των λοιπών εραστών της κοινωνικής απομόνωσης, συγκεντρώθηκαν στον ίδιο χώρο, σε ένα φεστιβάλ των δύο ημερών και των δύο σκηνών, το οποίο διερεύνησε την ηχητική και καλλιτεχνική ταυτότητα ενός μεγάλου μέρους του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της εγχώριας σκηνής».
Ωραία τα είπαν κι ακόμη πιο ωραία τα σχεδίασαν (και τα τραγούδησαν). Το line-up, πλούσιο, εξιδεικευμένο και άκρως αντιπροσωπευτικό του τι συμβαίνει τριγύρω μας, χρωστούσε πολλά στον δαιμόνιο επιμελητή του, τον Άρη των My Wet Calvin. Του χρόνου θα χρωστάει σε άλλον. Τε φεστιβάλ θα αλλάζει κάθε χρόνο επιμελητή, δηλαδή κάθε χρόνο και κάποιος άλλος της «εμπιστοσύνης» θα επιλέγεται για να συστήσει το κέφι του, το συναίσθημα του και τη λογική του πάνω σε αυτό που λέμε «ελληνική μουσική σκηνή»- είτε αυτή μιλάει ελληνικά, είτε αγγλικά, είτε υπέροχα ακατάληπτα (α.κ.α το φαινόμενο Krista Papista). Φέτος είδαμε, ακούσαμε και χαρήκαμε τους Pan Pan, Σtella, the Boy, Τα Παιδιά της Παλαιότητας, Nalyssa Green, Melentini, Krista Papista, Veslemes, The Callas, Sillyboy’s Ghost Relatives, Sci-Fi River, Lunar, $oft $kull, the Model Spy, Degear0001, My Brother the Couch, Δημήτρης Γλυφό, My Wet Calvin.
Του χρόνου ποιος ξέρει… υπομονή
Η Nalyssa Green μας θυμίζει πως υπέροχες είναι οι Κυκλάδες, το Αιγαίο και όλα τα καινούργια νησιά που μπορείς να ανακαλύψεις σε αυτή τη ζωή
Ο Παν Παν μαζί με τη Καλλιόπη Μητροπούλου και τη Βασιλίνα σκορπάνε ρεύμα σε πίστα και κοινό
Η ασπρόμαυρη Σtrella σε αναμέτρηση με τους φαν της που κατέκλισαν την αυλή του ΠΛΥΦΑ
Η Φένια Χατζηνικολάου aka Sci Fi River σε μόνιμες “διακοπές στην Αθήνα”
Η απίθανη “βερολινέζα” Krista Papista με τις κουδούνες της και το hi- energy-industrial-όπωςθεςπεστο- balkan system της
Σάββατο Αυλή : Αν όλα Τελείωναν Εδώ / 20η επέτειος για την πρώτη αλμπουμάρα των Κόρε Ύδρο
Τα παιδιά της παλαιότητας που παραμένουν πάντα τόσο νέα (και επικοινωνιακά)
Τρία hey και δέκα yeap για τους The Model Spy αυτούς δηλαδή που μετέτρεψαν σε απέραντο αγρό την Αίθουσα 7Γ και κούνησαν τα πόδια μας με τον πιο εύθυμο τρόπο
Και λίγη (γαμάτη) ποίηση από τον Δημήτρη Γλυφό για να μη μας πουν και τίποτα άνιωθους
Είναι η Ηλιαχτίδα της Melentini και του Vasilis Dokakis ένα από καλύτερα ελληνικά τραγούδια που έχει γραφτεί για τον ελληνικό κινηματογράφο; Υπερβολές. Πες το καλύτερο, ελεύθερα, δεν θα σε παρεξηγήσουμε
Οι Veslemes άνοιξαν το πάρτι της Αυλής ως οι πρώτοι της καλεσμένοι
Οι The Callas στην Αίθουσα 7Α και “τα έσπασαν” και το ευχαριστήθηκαν- μαζί με μας
Οι Degear0001 ήταν οι πρώτοι της Αίθουσας 7Α. Και μας άνοιξαν την όρεξη όπως έπρεπε.
Οι $oft $kull πρόσφεραν στο noise/kraut/psychedelic rock τον εαυτό τους και αυτό τους έχρισε Έλληνες Ιππότες του
My Brother the Couch και ένα βραβείο και από εμάς για νότες, στυλ και όνομα για συγκρότημα
Πόσα τραγούδια άκουσες από το “Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών” στο live των Παιδιών της Παλαιότητας ; (Στείλε μήνυμα γιατί δεν θυμάμαι)
Τους Luanar περιμέναμε, οι Colographs μας ήρθαν. Δεν πειράζει, ακόμα καλύτερα
Οι ατίθασοι Sillyboy’s Ghost Relatives σκορπούν ανατριχίλες στην Αίθουσα 7Γ της Παρασκευής
Η Krista Papista δεν ήταν μόνη
![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
