Στα γρήγορα: Τέταρτος δίσκος για τον Josh Tillman ως Father John Misty (Sub Pop/Bella Union) μετά το περσινό Pure Comedy.
Την ακούσαμε: Οι ναρκισιστικές εξάρσεις του προκάτοχού του ευτυχώς μένουν για λίγο στην άκρη και το ερώτημα που ρίχνει κάρβουνο στη μηχανή είναι το “Does everybody have to be the greatest story ever told?” (“Disappointing Diamonds Are The Rarest of Them All”). Ο δίσκος έχει μία αίσθηση θρησκευτικής μεταμέλειας, ο Misty απευθύνει το λόγο στον “Mr. Tillman” σαν ένας γονυπετής εραστής που ζητά συγχώρεση πάνω από τις νότες του πιάνο του. Πάντως, για δεύτερη φορά φέτος (μετά το Dirty Pictures Part 2 των Low Cut Connie), η τόσο-όσο επιτηδευμένη συγκίνηση, τα αρμονικά φωνητικά και τα μεγάλα ρεφρέν, θα έκαναν τον Elton John να κατεβάσει τα πολύχρωμα γυαλιά του και να κλείσει το μάτι. Και στον Misty και στον Tillman. Κυρίως στον Tillman.
Τρέξε μακριά: Αν δεν συμπαθείς έστω λίγο το Ναπολέοντα.
Τ’ είπες τώρα; «Έχει σχεδιαστεί να είναι μία παλέτα καθαρισμού για τις εναπομείναντες γεύσεις στη γλώσσα.» –All Music
Να τ’ αφήσω; 83/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=j5B5IGqyy2s
